Tja, wat zou dat nou toch allemaal met elkaar te maken hebben. Daar kom je vanzelf achter als je deze blog leest. 
Ik had 2 dagen geleden al beloofd te zullen schrijven, maar dat is er niet van gekomen, dus doen we ’t nu maar. Inmiddels is het alweer vrijdag, bijna weer een week om, en dus weer aardig wat materiaal om bij te ‘pennen’.
Ik zie net dat de laatste keer dat ik een gewone post schreef, op 0 november was. Ik kan je niet garanderen dat ik alles wat er in die tijd geschied is nog op weet te hoesten, maar in elk geval van de afgelopen week weet ik nog wel het één en ander.
Ik begin maar bij zaterdag. Toen heb ik voor de derde keer een poging gedaan om bij m’n moeder Windows opnieuw te installeren. Bij de eerste poging bleek ze geen CD te hebben, de tweede keer belde ze om te laten weten dat het waarschijnlijk niks zou worden omdat ze de hele ochtend al geen internet had, afgelopen zaterdag was dus de derde poging.
Deze keer is het dus wel gelukt, maar helaas ook niet zonder slag of stoot. Nu moet je weten dat Windows installeren sowieso al in mijn Top 3 van MIK (Meest Irritante Klusjes) staat, maar goed, je hebt iets beloofd en dan moet dat gebeuren ook. Ik was er om half 12, en nadat we even later fris van start gingen leek het allemaal als een zonnetje te lopen.
Maar…. toen Windows zelf eenmaal geïnstalleerd was kwamen de problemen om de hoek kijken. Mijn moeder heeft haar geluidskaart en ethernet adapter (om op internet te komen) allemaal ‘onboard’ zitten en daarvoor heb je dus een driver CD’tje van het mainboard nodig… Je voelt ‘m al aankomen denk ik. Geen CD te vinden.
Natuurlijk zouden die drivers ook wel op internet te vinden zijn, alhoewel ik een heel klein beetje bang was dat dat ook weleens niet het geval zou kunnen zijn omdat de boel volgens de richtlijnen van ‘computer land’ al aardig verouderd was (ongeveer 5 jaar) maar goed, als je niet zoekt kun je ’t nooit weten. Eén probleem, we konden natuurlijk niet op internet!
M’n moeder vervolgens de buurvrouw gebeld of we daar op internet mochten zoeken. Dat was goed. Kom ik daar aan, staat er zo’n klote laptop op de salontafel. Nu heb ik al een gruwelijk hekel aan laptops (omdat het beeldscherm kleiner is en ik me vanwege mijn slechte ogen altijd in een zeer anti-ergonomische houding moet wringen die me gegarandeerd altijd een gigantische pijn in mijn nek oplevert voor minstens 2 dagen) maar dat ik me nu ook nog eens om een tafelpoot heen moest vouwen maakte het er niet beter op.
Maar ik had een klus te klaren, dus heb mezelf zonder mokken aan dat rotding geïnstalleerd om vervolgens een heel lastig half uurtje door te maken. Behalve dat het beeldscherm klein was, waren de letters ook enorm klein, en doordat het toetsenbord gedeelte zo’n beetje op kin-hoogte kwam moest ik met één vinger tegelijk typen, terwijl ik dus normaal met dik 150 aanslagen per minuut op een normaal toetsenbord rammel. Even terugschakelen dus.
En dan nog niks kunnen vinden natuurlijk. Maar ik voelde me verplicht om tenminste met iets op mijn geheugen-stickje (weer een geluk dat ik die altijd bij me heb) terug te komen. Zo gezegd zo gedaan en een halfuur later met door sterretjes verblinde ogen weer terug naar de overkant van de straat en vol verwachting weer richting computer geslopen.
Het werkte dus gewoon niet. Waarschijnlijk voor de verkeerde versie. Omdat ik heel erg weinig zin had om mijn nek en toch al slechte ogen nog een halfuur (of langer) af te takelen achter die rottige laptop bedacht ik dat ze anders maar een computerwinkel in de buurt moest bellen.
Omdat er weinig anders op zat (zonder internet of geluid computeren is ook zo wat) dat maar gedaan, maar geen gehoor. Uiteindelijk geregeld dat we bij een vriend van haar die in een naburig dorp woont op de computer verder mochten zoeken en eventueel ook nog even langs de computerwinkel die daar in het dorp zat lopen om te vragen of die iets konden betekenen.
Eerst naar die winkel geweest en daar hadden we meteen bingo. Die jongen had geen CD’tje voor ons, maar is zo vriendelijk geweest om de juiste drivers voor ons op te zoeken op internet en ze op mijn geheugen-stickje te parkeren.
Eenmaal weer terug bij de computer bleken deze drivers gelukkig wel oké en kon ik verder met het installeren van de drivers en programma’s. Na een paar uur flink hard doorwerken had ik alles er op staan. Inmiddels was ik van half 12 tot half 9 onder de pannen geweest met dat ding en ik kon geen computerscherm meer zien!
De volgende dag, gold dat nog steeds, en ik ben naar het huis van mijn beste vriend gelopen om te kijken of hij thuis was. Dat bleek het geval, en uiteindelijk was het pas tegen achten dat ik weer naar huis ging en mijn interne accu weer opgeladen was. We hadden een gezellige zondagmiddag. Eerst een beetje gekletst, later een stuk van een grappige film over een meisje met een aangeklede chimpansee zitten kijken.
Hoe het zo kwam weet ik niet meer, maar niet veel later lagen we op de grond mini Pim Pam Pet te spelen. Eigenlijk een heel kinderachtig spelletje maar we hadden de grootste lol. Ik heb in tijden niet zo gelachen. Op een gegeven moment had ik zelfs zo de slappe lach dat het gewoon pijn deed in m’n buik.
Later speelden we ook nog twee potjes Mens Erger Je Niet op een glazen spelbord, onder het genot van toastjes met smeerkaas en filet Americain. Omdat we inmiddels echte trek hadden gekregen van deze ‘breinbrekers’ bakte hij ovenfrietjes die we met smaak op aten. Rond een uur of acht was ik dus weer thuis na een onverwachts erg gezellige middag.
Gistermiddag kwam oma op visite en zijn we, zoals we meestal doen, boodschappen gaan doen bij Albert Heijn, na een bezoekje aan het Kringloopcentrum waar ik nog wilde kijken voor een paar leuke spelletjes (we hebben nu de smaak te pakken) omdat je er daar maar een paar euro voor betaalt en in de winkel een klein fortuin. Ik heb er drie gekocht (samen voor € 3.50, niet gek he!). Ganzenbord, een spel wat veel op Scrabble lijkt en iets wat Millennium heet en voor zover ik het kan beoordelen een vorm van Triviant is, leek me ook wel leuk.
Bij de AH dus boodschappen gedaan en daar nog een klein ongelukje gehad. We waren bijna klaar, ik was alleen nog even chips aan het uitzoeken toen ik naast me opeens iets hoorde vallen en vervolgens heel hard sissen. Ik keek om en mee voelde ik een straal koude spetters die behalve op mijn kleren ook in mijn linkeroog spoten. Bleek dat de jongen van AH die daar blijkbaar bezig was de boel aan te vullen of zo een flesje champagne had laten.
Hij schrok zich rot en schaamde zich dood dat er een klant door zijn actie nu net rook alsof ze net uit de kroeg kwam en kwam even later met een dot tissues aanrennen. Het vocht op mijn broek en jas was inmiddels al opgedroogd, maar van de alcohol die in mijn oog terecht was gekomen heb ik lang last gehad. Eenmaal thuis heb ik met m’n oog in een glas vol water gezeten maar dat hielp in eerste instantie ook nog niet.
Pas een paar uur later werd het wat minder en de volgende dag (vandaag dus) voel ik er niks meer van. Ik had gekscherend al op mijn Twitter gezet dat men bij de AH blijkbaar zo blij waren dat ik langs kwam dat ze me spontaan met champagne besproeiden. Nou de volgende keer mag het ook wat minder enthousiast.
Verder had ik nog een akkefietje met mijn vaste telefoon. Die deed de laatste tijd erg moeilijk. Ook al had je ‘m een hele dag opgeladen, als je er mee ging bellen was hij binnen no-time weer leeg. Ik hield het op slechte accu’s. Ik gister eens naar de Primafoon om te oriënteren op een nieuwe en ik had al snel iets gezien wat niet al te duur was en toch een prima dingetje.
Zit die man zo te vertellen ‘… en als de accu’s na een paar jaar wat minder worden kun je er gewoon weer nieuwe batterijen in zetten en…”. Wácht eens even! Batterijen? Ik dus vragen of het soms heel toevallig misschien eventueel ook zou kunnen zijn dat die in mijn huidige telefoon zaten. Tja dat wist hij niet, want hij wist niet wat voor toestel het was, maar het zou best kunnen.
Op een drafje naar huis en ja hoor, de telefoons hadden een batterijcompartiment. Nog een keer terug om te vragen of er speciale batterijen in moesten. Gewoon oplaadbare dus, van Panasonic of van KPN eigen merk.
Dus ik zeg dat ik die van KPN wel wil, maar eenmaal thuis blijkt dat ik toch die van Panasonic heb, voor € 16.95. Nou ja ik denk maar zo, het is altijd nog een heel stuk goedkoper dan een nieuwe telefoon-set!
Tot slot twee dingetjes die ik als het goed heb in het vooruitzicht heb. Om te beginnen ga ik waarschijnlijk begin december een avond naar een meditatie workshop met Jeroen. Nadat ik me ervan heb laten overtuigen dat het niet van die ‘zweverige’ lui zijn zag ik he wel zitten. Het probleem met dat soort dingen is dat ik er absoluut in geïnteresseerd ben,
Ik heb er ook aardig wat over gelezen, maar het punt is dat veel mensen er juist heel zweverig over gaan doen en daar moet ik niks van hebben. Je kunt dat soort dingen ook met een nuchtere benadering bekijken vind ik. Maar goed, we hebben min of meer afgesproken dat we samen een keer zo’n workshop gaan bijwonen, al was het maar om te kijken hoe zoiets in z’n werk gaat.
Ook ga ik op 5 december naar m’n moeder, waar we met een paar mensen Sinterklaas gaan vieren. Nou ja niet echt Sinterklaas met cadeautjes en rijmpjes en al die dingen, maar gewoon ongedwongen gezellig, beetje ouwehoeren, pepernoten eten, dat idee. 
Ik ben van plan om borstplaat en pepernoten te gaan bakken, vind ik sowieso heel leuk om te doen. Verder heb ik nu volgens mij alle nieuwtjes en aankomende ‘evenementen’ wel gehad, dus ik laat het hier weer even bij. Nog één ding.
Zoals je misschien weet, maak ik elk jaar zelf een kerstkaart, meestal begin ik daar eind oktober al mee. Alleen had ik dit jaar totaal geen inspiratie en ik was dus nog steeds aan het afwachten. Ik had mezelf voorgenomen om, als ik na Sinterklaas nog geen idee had, ik gewoon kaarten zou kopen en die versturen.
En wat wil het geval? Een dag of drie geleden zat ik TV te kijken en opeens was het alsof er letterlijk een lampje ging branden in m’n hoofd, zoals je dat vaak in strips ziet. Ik wist het opeens, tot in detail hoe het zou worden en heb de TV aangezet en ben aan het werk gegaan. Iets van 3 uur later was ie klaar en precies zoals ik het in m’n hoofd had. Ik vind dat altijd zo grappig, ik heb dat met heel veel dingen.
Van teksten (gedichten) tot bepaalde graphics tot whatever, dat moet dan echt ineens in me opkomen en dat is ook de enige manier. Als ik echt iets probeer te verzinnen en daarmee aan de slag gaat werkt het gewoon niet, dan vind ik het uiteindelijk toch niks. Je krijgt de kaart nog niet te zien. Tegen de tijd dat het kerst is zet ik ‘m wel op de site, dan is het nog een verrassing. Al hebben mijn moeder en m’n oma hem al wel gezien, maar da’s anders.
Erg irri hè, als mensen hun cd’s van de pc niet meer hebben. Heb ik ook vaak aan de hand gehad en dan een crime om alles weer goed te krijgen.
Waarom bewaren ze die niet gewoon.
Nou bij mijn moeder is de oorzaak hoogstwaarschijnlijk geweest dat begin dit jaar een hevige brand in het blok waar ze woont gewoed heeft en alles het huis uit moest. Veel spullen zijn naderhand nooit meer terug gekomen, waaronder dus in alle waarschijnlijkheid ook die CD’s. Dat soort dingen kom je dan later pas weer achter.