Zaterdag en zondag ben ik met Martin op de motor naar de Loosdrechtse plassen geweest. De tweede keer was eigenlijk de bedoeling om anders te rijden maar uiteindelijk kwamen we toch daar weer uit. Het begon ermee dat Martin zaterdag vroeg of ik zin had om een eindje met de motor te gaan rijden.
Omdat we inmiddels al zo vaak samen zijn wezen rijden, bedenken we tegenwoordig meestal van tevoren al waar we heen kunnen rijden omdat je anders al snel elke keer zo’n beetje hetzelfde rondje rijdt. Ik hoefde niet lang na te denken waar we heen zouden kunnen gaan.
De Loosdrechtse plassen! Vroeger ben ik er wel vaker geweest. Tijdens zondagse autoritjes met mijn ouders kwamen we er weleens door en ik heb zelfs ooit geschaatst op de plassen, al dateert dat al van minimaal 20 jaar geleden of nog verder weg. Hoe dan ook, waar veel water is, is het mooi, dat is tenminste mijn motto.
Dus ik griste de Garmin van Martin uit z’n handen en begon een mooie route erin te ‘programmeren’. Maar toen alle ‘punten’ erin stonden bleek er nergens een knop ‘Opslaan’ of iets in die geest te zijn. Achteraf gezien blijkt de Zumo een zelf ingestelde route vanzelf op te slaan als je op de Terug knop klikt, maar dat is nogal onlogisch.
Wat dat betreft zitten er nog aardig wat verschillen tussen mijn Nuvi 550 en zijn Zumo 550. Maar al doende leert men en inmiddels zijn de rollen omgedraaid en gebeurt het regelmatig dat Martin mij vraagt hoe je iets op de Zumo moet instellen. Altijd handig, zo’n techneut (ik dus).
Achteraf gezien bleek de geprogrammeerde route dus ook gewoon opgeslagen te zijn, maar ja, als je alles van tevoren weet. We besloten maar een beetje op de bonnefooi te gaan rijden en de gereden route achteraf op te slaan via de triplog functie.
Omdat we in ons achterhoofd hielden dat we deze route misschien weleens voor de motorclub zouden kunnen gebruiken wilden we het meteen goed doen dus lieten we hem starten bij het tankstation Tamoil in Nieuwendijk, waar vrijwel alle door de club georganiseerde ritten starten.
Vervolgens gingen we door Gorkum heen, de Arkelse dijk op en zo via de dijk richting Vianen en Nieuwegein. Vervolgens een stuk of 25 km. snelweg over de A2 en bij de Vinkeveense Plassen er weer af. Vervolgens langs de Loosdrechtse Plassen, een stukje door Oud Loosdrecht, Hilversum en daarna weer over de A27 terug.
Maar voordat we daaraan begonnen, zijn we eerst wat gaan eten bij de Chinees in Nieuwendijk. Toen Martin dat opperde begon ik in eerste instantie al te protesteren dat ik geen Chinees eten lust maar bedacht me toen dat ik wél gek ben op gebakken banaan en atjar en dat ook best als maaltijd kan eten.
Zo zaten we even later in een volledig leeg restaurant te tafelen. Ik noemde het al gekscherend privérestaurant. Ik bestelde 2 porties gebakken banaan en een portie atjar en ik had er echt genoeg aan, die banaan is sowieso behoorlijk machtig.
Vervolgens aan de geïmproviseerde tocht begonnen en af en toe even gestopt om te overleggen welke richting we aan zouden houden. Onderweg ook tig foto’s gemaakt van de prachtige oranjeroze lucht, het was tenslotte inmiddels al avond en de zon hing al aardig laag.
Toen we ergens bij een benzinestation waren gestopt om even de benen te strekken zagen we op een gegeven moment dat een stukje verderop de berm in brand stond. Het lag er helemaal vol met van die witte pluizen die je nu overal ziet liggen en die wilden blijkbaar nogal fikken. Gelukkig stond er al iemand bij met een emmer water. Desondanks waren het toch al aardige vlammen geworden.
Loosdrechtse Plassen bij zonsondergang
Eenmaal in Loosdrecht konden we genieten van een spectaculair uitzicht over de watervlakte. Niet in het minst vanwege de prachtige kleurschakeringen in de lucht. Onderweg ook nog tig leuke plaatsjes gezien, zo kom je nog eens ergens. Tijdens onze motorritjes heb ik dan ook altijd mijn camera bij me en zelfs tijdens het rijden klik ik erop los.
Dat is het voordeel van een korte sluitertijd, zelfs als je zelf in beweging bent kun je nog scherpe foto’s maken. Enige nadeel van het ‘s avonds rijden is dat het op een gegeven moment echt te donker wordt voor fotograferen met korte sluitertijd. Hieronder een foto die ik mooi en sfeervol vind en tijdens het rijden is gemaakt.
Sluisje bij Arkel
Op de terugweg werden we behoorlijk melig. Of het door de warmte kwam of niet weten we niet maar toen we op een gegeven moment bij een benzinestation ‘geland’ waren en ik even een paar blikjes koel drinken had gehaald werd het steeds gekker. Het begon er al mee dat de motor geparkeerd stond naast iets wat op een benzinepomp leek maar waar naar het schijnt lucht en water uit te ‘tappen’ was.
Ik riep vervolgens dramatisch ‘Zo’n ding moet ik hebben, meer dan lucht en water heeft een mens niet nodig!’. Waarop Martin heel bijdehand zegt: “O nee? En eten dan?” Ja, daar zit ook wat in. Dus, baldadig als ik inmiddels was, steek ik mijn hand, waarin ik de zojuist gekochte Lion vasthoud, naar voren en maak een foto. Lucht, water en… eten!
Doordat ik moest flitsen om de Lion scherp te krijgen kwam ik op een heel ander idee. We stonden daar een meter of 20 van de snelweg vandaan en ik besloot voor flitspaal te gaan spelen….. Je voelt ‘m al aankomen: Ik verschool me achter de motor en stelde m’n flitser in op de hoogste stand en flitste telkens precies op het moment dat er een auto langs kwam.
Bij voorkeur één die behoorlijk hard reed. Ik had de grootste lol! De camera hield ik half achter mijn rug zodat de auto’s ‘m niet konden zien en ook om te voorkomen dat ik iemand recht in z’n gezicht zou flitsen en zou verblinden met het felle flitslicht. Het moest tenslotte wel een grapje blijven en ik zat er niet op te wachten om een ongeluk te veroorzaken.
Lucht en Water bij een benzinepomp
Toen kwam ik er ook achter dat Martin in hetzelfde geintje getrapt was, wat toen nog helemaal niet als geintje bedoeld was; namelijk toen ik vanaf de motor met flits een foto had gemaakt. Normaal doe ik dat nooit maar omdat ik het zo zat was dat het te donker was geworden om met korte sluitertijd te fotograferen, deed ik een poging om het met flitser te doen. Hij snapte er niks van dat ie geflitst werd omdat ie zich juist keurig aan de snelheid hield. Dus ik kijk hem aan met een grijns en hij heeft me al door. Hij had dus ook gedacht dat ie de lul was 
Net toen mijn aandacht van het nieuw ontdekte spelletje begon te verslappen, hoorde ik een motor starten en mijn oren waren meteen gespitst zoals altijd wanneer ik een motor hoor. Ik heb ook de neurotische eigenschap dat ongeacht waar, met wie of waarvoor ik ergens ben, ik altijd achterom kijk als ik ergens een motor hoor rijden en ik rust niet voor ik ‘m gezien heb.
Toen ik naar de shop van het tankstation was gelopen had ik twee mannen met motoren gezien en ik vermoedde dat die ‘t waren, zij stonden aan de voorkant, schuin tegenover de shop. Wij stonden aan de achterkant van het gebouwtje. Op het moment dat er één even een poep gas gaf (gewoon stilstaand) riep ik jolig: “Hoe doet ie praten dan?” net alsof ik het tegen een hond had.
En weer werd er gegast. En ik: “Goed zo! Doet ie zo mooi praten dan!”. Weer gassen, dit keer nog wat harder. Nog geen twee tellen later kwamen ze allebei vol gas voorbij om vervolgens met veel vertoon de snelweg op te blazen, waarbij één van de twee een wheelie maakte. Ik zou zweren dat ze mijn ‘aanmoedigingen’ gehoord hadden 
Ik was inmiddels zo melig, dat ik in de lach schoot en de slappe lach kreeg, zoals ik die in tijden niet meer heb gehad. Ik moest zo hard lachen dat ik me gewoon aan de motor vast moest houden om niet door m’n knieën te zakken, en nee, ik had echt geen alcohol op, alleen cola.
Nu ik het over alcohol had, op de heenweg was er op een gegeven moment alcoholcontrole, dus ik zat al voordat we bij de agent waren tegen Martin te roepen “Ik wil ook, ik wil ook!”. Het leek me zo leuk om ook eens zo’n blaastest te doen.
Maar dat feest ging niet door, Martin hoefde niet te blazen en mocht gewoon doorrijden. He wat jammer nou! Als ik het zo allemaal opschrijf lijkt het misschien wel heel erg flauw en kinderachtig allemaal maar je had het mee moeten maken. Echt, ik heb in tijden niet zo gelachen!
Eenmaal weer in Gorkum gingen we over op de serieuzere toer. De triplog werd geconverteerd en over gezet op de computer waar we ons erover bogen. Vervolgens een poos bezig geweest de route aan te passen door een extra stuk uit te zetten, omdat een terugweg met alleen maar snelweg ook niet alles is als je wilt toeren.
We planden de route vanaf Vianen over de Lekdijk en vervolgens via binnendoor weggetjes richting Sliedrecht en daar vandaan naar beneden naar Hardinxveld-Giessendam en vervolgens weer de brug over richting Tamoil. Tegen de tijd dat we daarmee klaar waren was het iets van 4 uur (‘s nachts) en ging Martin op huis aan.
De volgende dag zijn we ‘s avonds weer gaan rijden. Mijn idee was om het later uitgezette gedeelte van de route te rijden, deels ook om te kijken of alles klopte. Als je een route uitzet en je wilt het goed doen, moet je de route ook zelf narijden om te kijken of alles klopt, zeker als je deze met een aantal mensen wilt gaan rijden.
De sluis bij Arkel
Dus wij op weg naar Vianen, maar we konden niet bij de weg komen waar we eraf moesten, omdat we volgens de route dan van de andere kant zouden komen. Martin opperde dat we dan gewoon maar de hele route nog een keer uit zouden rijden. Uiteindelijk hebben we nog het nieuwe stuk niet gereden omdat we eigenlijk te laat gestart waren.
Er bleek maar één foutje in de de route te zitten (het eerste deel) dus dat had ik goed gedaan. Hoe dan ook daar ook weer een leuke rit gehad en mooie dingen gezien. Leuk was ook dat ik nu van het eerste stuk wist waar we langs zouden komen en alsnog foto’s kon maken van dingen die ik de dag ervoor net gemist had.
Uitgerekend dankzij dat ene foutje hebben we het tentje waarvan ik geopperd had dat we daar wat zouden kunnen drinken om meteen te vragen of je er ook met een groep terecht kon niet meer gezien. Uiteindelijk hebben we dezelfde route gereden als de dag ervoor maar dat mag de pret niet drukken. Overigens hebben we op de terugweg ook nog een wheelie gemaakt waarbij het voorwiel zelfs nog hoger kwam dan de halve meter van een tijdje terug.
Tijdens een motorrit
Je kan zeggen wat je wilt en ik weet dat ‘t niet mag, maar ik vind wheelies gaaf! Op de terugweg nog even aangewipt bij McDonalds in Meerkerk om een klein hapje te eten en vooral om wat te drinken en daarna naar Gorkum waar we weer met de route aan de slag gingen om het foutje en nog wat andere oneffenheden (twee keer de rotonde rond bijvoorbeeld) glad te strijken.
Daarna ook nog een ingekorte versie van een kleine 100 km gemaakt die het Loosdrecht-stuk overslaat maar via Gorkum naar Vianen gaat en daar oversteekt over de mooie Lekdijk richting Sliedrecht en vervolgens naar beneden door Hardinxveld en over de Rivierdijk en vervolgens de Merwedebrug terug naar Nieuwendijk.
Eerlijk gezegd ben ik best trots dat ik deze route zelf uitgezet heb, we hebben samen bedacht welke weggetjes we zullen kiezen maar ik heb ‘m getekend en dat terwijl ik eigenlijk nog niet zo heel veel ervaring had met MapSource. Nu dus wel En het lijkt erop dat ik er meteen een nieuwe hobby bij vind want ik vind routes uitzetten echt leuk om te doen. Vervolgens ging Martin naar huis en ben ik nog even met de foto’s bezig geweest voordat ik naar bed ging.
