Om met de deur in huis te vallen: Ik ben best slecht in sparen. Als er al iets op mijn spaarrekening komt te staan, en dat gaat niet zo hard met € 25 per maand, is de kans groot dat dat geld één van de daaropvolgende maanden ingezet wordt om ‘bij te tanken’ omdat ik op mijn betaalrekening meer maand dan geld over heb.
Mede doordat het met sparen nu aardig lukte (geen astronomische bedragen, maar het begin was er) begon het idee dat ik een nieuwe camera wilde grotere vormen aan te nemen. Ik heb altijd wel een lijstje van dingen die ik graag nog zou willen, zoals een fatsoenlijke breedbeeld TV (die van mij is echt nog zo’n loodzwaar ding en verre van breedbeeld), een goede surround-set en op nummer één een rode leren hoekbank, die ik al helemaal niet kan betalen.
Ik denk dan altijd maar, een mens moet wat te dromen houden, Een nieuwe camera is echter iets van een heel ander kaliber. Ik fotografeer veel en vaak, en ondanks dat ik al 2 camera’s heb was dat niet meer toereikend. De eerste camera, meteen ook de oudste, inmiddels een jaar of 6 oud, heeft z’n beste tijd gehad. Je kunt duidelijk zien dat hij veelvuldig gebruikt is.
Hij doet het nog wel, maar sinds ik een groot en helder scherm gewend ben vind ik het scherm van mijn oude Canon Powershot 3S niet prettig meer en sowieso erger ik me rot aan de grote mate van ruis die dit ouwe besje op de foto’s produceert.
Sinds ik vorig jaar de Canon Powershot SX120 gekocht heb, gebruik ik die het vaakst. Ik kon me er in het begin maar moeilijk mee verenigen dat ‘m’n kleintje’, zoals ik ‘m altijd noemde, betere specificaties had en ook beter presteerde dan de, destijds behoorlijk geavanceerde Powershot 3S. Nu ik vergelijkingsmateriaal had, begon ik steeds meer minpunten aan de 3S te zien.
Maar de SX120 voldeed ook niet op alle punten aan mijn eisen: Ingezoomd filmen hoef je bijvoorbeeld niet te proberen, dat ziet er niet uit. De lichtgevoeligheid van de lens kon een stuk beter en ook de snelheid van het moment waarop je op het knopje drukt totdat er afgedrukt wordt. Verder ook dingen als een groter sluitertijd-voorkeuze bereik en nog een aantal dingen waarin hij tekortschoot in mijn wensen.
Toen kwam ik de SX30 tegen. Aangezien ik inmiddels echt Canon-fan ben, vertrouw ik blindelings op dit merk. Sowieso had ik natuurlijk al een camera uit de SX-serie, waar ik tevreden over ben. Na het lezen van de specificaties was ik meteen om.
Wat een power heeft dat ding! Niet alleen heeft ie een indrukwekkende 14,1 megapixel en maar liefst 35x optische zoom, ook zijn er een aantal erg handige features aan boord en – het oog wil ook wat – is het een beauty om te zien. Robuust, maar toch elegant. Just how I like it!
Nadat ik eindelijk genoeg gespaard had en genoeg reviews gelezen had, de knoop doorgehakt. Bij CameraNu, die ‘m voor de beste prijs had, heb ik ‘m maandag besteld en de volgende dag, had ik hem al in huis. Sowieso staat deze webwinkel goed bekend en heeft bij KiesKeurig maar liefst vijf sterren verdiend.
De camera overtreft mijn verwachtingen op diverse gebieden. Omdat dit al mijn vijfde Canon is, weet ik in principe al waar alle knoppen voor zijn en hoe je wat doet. Ook de meeste interface-geluidjes klinken vertrouwd. Alleen zijn er op deze camera een aantal leuke extraatjes te vinden waar ik erg blij van word.
Zo is er bijvoorbeeld in de SCN modus een optie voor Miniatuur Effect. Mensen met een iPhone kennen dit fenomeen wel van de tilt-shift apps. Dit is hetzelfde idee, maar dan op een ‘gewone’ camera.
Ik heb ook een tilt-shift app op de iPhone en heb dat vanaf het begin al leuk gevonden, ik ben erg verheugd dat ik dit nu ook met mijn gewone camera kan, al valt deze mogelijkheid meer onder de ‘leuk, maar niet echt belangrijk’ mogelijkheden.
Ook in de SCN modus is een optie voor het ontzettend grappige fish-eye effect. Ik weet toevallig dat een echte fish-eye lens haast niet te betalen is. Mijn vader had er vroeger één op zijn analoge Canon EOS en dat was een prijzig dingetje. Een optie die voor mij gemaakt lijkt te zijn is de Zoom Framing Assist. Deze button helpt je om het object waarop je inzoomde terug te vinden als je het uit het oog bent verloren.
Golven op de Merwede
Dat werkt vooral goed bij objecten die bewegen, zoals een vogel of zo. Grappig extraatje zijn de Lachdetectie en Knipoog detectie. Gezichtsdetectie, wat er ook op zit, is inmiddels niet zo bijzonder meer, maar hoe grappig is het dat je camera, mits op de juiste functie ingesteld, uit zichzelf een foto maakt wanneer er een lach of knipoog wordt gedetecteerd.
Verder kun je HD filmen, zit er een Servo-modus op, waarmee de camera tijdens fotograferen van bewegende beelden continu de focus en de belichting bij blijft stellen en kun je zowel foto’s als video’s op de camera al in beperkte mate bewerken.
Bijvoorbeeld stukjes van een video afknippen of een kleureffect op een foto loslaten. Verder kan er een losse flitser op de camera en is er ook de mogelijkheid om filters of objectieven op de camera te plaatsen in twee maten.
Fluitekruid
Er zijn talloze andere slimme functies, ik heb de handleiding min of meer doorgelezen, zij het dan in vogelvlucht omdat ik de werking van de meeste knoppen en dingen als het werken met diafragma- en sluitertijd-voorkeuze wel kan dromen.
Over diafragma gesproken, waar ik erg blij mee ben is de enorme verbetering van scherptediepte ten opzichte van de andere 2 camera’s die ik nog heb. Daar zag ik de scherptediepte meestal niet zo, zelfs als hij op een heel klein diafragmagetal stond. Hier zie ik het zelfs al tijdens het maken van de foto.
Grappig is ook dat er op deze camera een aantal mogelijkheden zitten die ik op één van mijn eerste Canon camera’s wel had, maar niet op de volgende camera’s, terwijl ik dat wel miste.
Onder meer het gebruik van een accu in plaats van die vervloekte batterijen en de mogelijkheid om een externe flitser aan te sluiten. Ook een aantal dingen in het menu die ik al die tijd gemist heb zijn nu weer terug, daar heeft Canon goed aan gedaan.
Mooie roze bloesem
Roze Seringen
Ik heb overigens gister al een zonnekapje besteld (geen originele Canon, ik ga geen € 30 betalen voor een stukje plastic), omdat ‘t me opvalt dat je met een hoge lichtopbrengst snel vlekken op je lens krijgt, waarschijnlijk doordat de lens sowieso groter is en ook door de hogere lichtgevoeligheid. Inmiddels ben ik er ook al achter dat die accu (1050 mAh) veel meer power heeft dan tig pakjes batterijen bij elkaar.
Ik fotografeer nu al tweeënhalve dag op één accu, waarvan vandaag zeer intensief en hij is nog steeds vol. Ik koop er waarschijnlijk nog wel één bij (ook via Ebay, scheelt minimaal € 30) maar ik hoef dus niet zo snel bang te zijn voor, zoals de Engelsen dat zo mooi verwoorden: Running on empty.
Ik kan nog wel een uur doortypen over hoe geweldig hij is, maar dan wordt het wel een erg lang verhaal. Onderstaand een aantal foto’s die ik er tot nu toe mee gemaakt heb. Je kunt de foto’s aanklikken om ze in een groter formaat te bekijken.
Lingehaven, Gorinchem
Niet verkeerd toch? Ik merk wel dat ik m’n skills op het vlak van belichting nog moet bijschaven. Soms kloppen de kleuren niet helemaal en krijg ik ze zelfs in Adobe Lightroom niet zoals het hoort. Zelfs bij een staalblauwe lucht krijg ik het soms nog voor elkaar dat de lucht één groot wit vlak is, wat duidelijk niet is zoals het hoort. Dat ligt dus niet aan de camera, dat ligt aan mij.
Die foto rechtsonder is zo’n voorbeeld van ‘verkeerde kleur’. Ik heb ‘m opgepoetst in Lightroom maar het is nog niet je van het. De reden dat ik ‘m er wel op heb gezet is omdat Woudrichem opeens wel héél dichtbij is, terwijl de Merwede op dit punt toch nog steeds de meest brede rivier van Nederland is en je er met de pont 10 minuten op vaart om aan de overkant te komen. Ik heb de camera bij deze foto nog niet eens volledig ingezoomd gehad.
Uitgebloeide paardenbloem
Wat inzoomen betreft heb ik een minpuntje gevonden, als ik foto’s heb gemaakt in het uiterste zoombereik, vind ik een vignetting op de foto’s terug. Gelukkig kan ik dankzij een vernuftig trucje in Lightroom deze irritante donkere hoeken eruit halen zodat de foto er weer normaal uit ziet.
Ik heb eerst getwijfeld of ik een spiegelreflex zou nemen maar daar uiteindelijk vanaf gezien. Het lijkt sowieso wel of opeens bijna iedereen, dus ook mensen die fotografie niet eens als hobby of op professioneel gebied beoefenen, een spiegelreflex heeft en ik heb geen idee waar die, toch niet al te goedkope, hype opeens vandaan komt.
Ik heb ook getwijfeld, een dSLR hééft z’n voordelen, maar ook z’n nadelen. Om te beginnen het financiële aspect. Voor elke specialistische fotografie-tak heb je onderhand een aparte lens nodig, en zo’n lens heb je tussen de 200 en de € 1000. Dat betekent dat je dus niet alleen de investering van je camera hebt, maar ook nog van verschillende lenzen, een goede flitser en alles wat er nog meer bij komt kijken.
Zeker aangezien ik graag all-round fotografeer en een zwak heb voor o.a. podiumfotografie en macrofotografie zit je dan meteen al gebakken, die macrolens zou er sowieso moeten komen, en als het kan ook nog één erbij die extra lichtgevoelig is, kassa dus. Dat vind ik niet rendabel.
Jetski op de rivier
De veerdienst
Sowieso heb ik inmiddels wel voldoende écht beroerde foto’s gezien die gemaakt waren met een dSLR om te weten dat zo’n duur cameraatje niet zaligmakend of perfect is. De fotograaf maakt de foto’s, niet de camera, zelfs niet als ie € 1500 kost. Ik kreeg gister zelfs een compliment dat ik zelfs met mijn iPhone met 3MP camera zonder toeters of bellen, nog mooie foto’s maak.
Vandaar mijn keuze voor de Canon Powershot SX30. Een betrouwbare camera met de nodige aangename verrassingen op prestatiegebied en flashy snufjes, maar met de degelijkheid en continu kwaliteit die ik al jaren van Canon gewend ben. Inmiddels loop ik er al tweeënhalve dag trots mee rond en heb ik al aardig wat plaatjes geschoten
