Vesting-driestedendagen, vestingsteden-driehoekdagen. vestingdriestedendagen. Ik heb alles wel voorbij horen komen dit weekend. Het is ook niet eenvoudig, om je vocabulaire op dit potentiële galgje woord aan te passen, maar we hebben het nu dus over de Vesting3HoekDagen. Ja, ga daar maar eens op oefenen!

Deze, unieke naam is een samensmelting van Vestingdagen en Vesting3Hoek. De Vestingdagen is een initiatief van de Vereniging Nederlandse Vestingsteden. Dit evenement rouleert door heel Nederland en vindt plaats in vestingsteden, waarvan er volgens mijn informatie 13 zijn.

Op zich is het uniek te noemen, dat er in onze regio twee praktisch op loopafstand liggen. Met het veer sta je met een kwartier aan de overkant. De Vesting3hoek is een samenwerkingsverband tussen Gorinchem, Lingewaal, Zaltbommel en Woudrichem en spant zich tussen Gorinchem, Woudrichem, Slot Loevestein en Fort Vuren. Tot zover de achtergrondinformatie. Ik had me opgegeven als vrijwilliger voor dit evenement en vandaag kun je daar alles over lezen!

Op 11 april en 18 mei was er voor de vrijwilligers een briefing. De eerste was op het stadhuis, de tweede was woensdag in de horecatent die inmiddels opgezet was Buiten de Waterpoort. Daar kregen we de laatste details te horen en werden ook de crewshirts overhandigd.

Toen werd ook de uiteindelijke indeling van vrijwilligers gepland en kreeg je een taakindeling en roosteroverzicht mee. Ik was voor die laatste briefing nogal nerveus, omdat ik ten eerste op een andere plek zou staan dan de bedoeling was. Plus dat ik zaterdag en zondag voor de hele dag ingedeeld was en me afvroeg of m’n rug dat zou trekken. Normaal gesproken kan ik niet langer dan drie uur aan één stuk staan.

Outfit met crew T-shirt

Gelukkig kon geregeld worden dat ik halve dagen zou draaien en bij het terrein van de beurs waar ik nu geplaatst was, zou ik ergens neergezet worden waar ik geen lege parkeerplekken aan hoefde te wijzen, maar ook niet op een drukke weg hoefde te staan. Maar zoals wel vaker, liep alles anders, maar zeker niet in verkeerde zin!

Zaterdag moesten de regelaars zich om half negen melden in de tent Buiten de Waterpoort. Vervolgens kregen we onze hesjes, lunchpakketten en portofoons en de laatste instructies van de politie.

Ondanks eerdere berichten dat we met ongeveer tien man op het terrein bij de beurs zouden staan, bleken we daar uiteindelijk met zijn drieën te staan. Twee jongens van een politieschool en ik als vrijwilliger. Sowieso bleek dat de vrijwillige regelaars dun gezaaid waren. De meesten waren van die school.

Uitzicht vanaf mijn plek

Op locatie het terrein verkend en een indeling gemaakt. Ik kwam op de weg te staan, om naderende auto’s het terrein op te loodsen. De foto hierboven heb ik gemaakt vanaf mijn post. Het was geen drukke weg en overzichtelijk. Er waren 2 ingangen van de parkeerplaats, maar we wilden eerst het kleinste stuk vol krijgen.

Het evenement startte om tien uur en we merkten al snel dat er geen sprake was van stromen bezoekers. Zo nu en dan een auto en tot een uur of twee hooguit vijf per half uur. Al snel bleek dat er ook een Vijftig Plus Beurs aan de gang was, waar de meesten voor kwamen. Vanaf twee uur werd het stil. De telling stopte bij één auto per half uur en ondanks dat we probeerden om onze professionele houding te behouden, was het verleidelijk om op een paaltje te gaan zitten.

Inmiddels waren de mensen van de organisatie via onze portofoons op de hoogte van het feit dat wat eerst onderbezetting had geleken, nu meer naar overbezetting neigde. Eén van de jongens werd weggeroepen voor overplaatsing.

De andere jongen (Kevin) en ik bleven over. Ondanks dat het eigenlijk alleen maar rustiger werd, hebben we het toch erg gezellig gehad. We konden het prima vinden en hadden regelmatig de grootste lol.

Later, toen er niets meer gebeurde, zijn we naar de ingang van de evenementenhal gelopen, waar we bij een stand die instapbaden en verstelbare stoelen verkocht, even hebben gezeten. De zon brandde ongenadig en aangezien er nergens schaduw te bekennen was, vonden we dat we wel een schaduwpauze verdiend hadden.

We hadden diezelfde ochtend al onze koffiekan bij die mensen mogen parkeren, dus ze wisten wie we waren. Heerlijk zeg, om even in zo’n comfortstoel te kunnen zitten nadat ik van half tien tot twee uur non-stop op de weg had gestaan en inmiddels ook al aardig was verbrand!

Parkeren boven!

De man van de verstelbare stoelen werd door ons omgedoopt tot ‘Meneer Shalom’, omdat het opgevallen was dat hij die term vaak gebruikte. Later, toen we echt nogal melig werden van de hitte en verveling, hadden we de pijl op het bord waar ‘Parkeren’ op stond, omhoog gedraaid en had ik daar een foto van gemaakt en die op Twitter gezet met ‘Parking in Heaven. Shalom!’

Verder hebben we ons netjes gedragen hoor. Na de foto, hebben we het bord meteen goed gezet. We hebben een paar keer gebeld of er elders versterking nodig was, met andere woorden of we weg mochten op die saaie plek, maar we moesten blijven en dus zaten we onze tijd tot zes uur uit.

Vervolgens moesten we nóg langer wachten, omdat de beloofde taxi blijkbaar om 5 uur op was komen dagen en we nu met één van de pendelbusjes mee moesten waarvan de chauffeurs op hun gemak stonden te keuvelen. Uiteindelijk waren we tegen half zeven pas terug en daarmee de laatsten die arriveerden.

Donkere lucht

De volgende dag hoefden we ons pas om half elf te melden. Onze dienst begon officieel om twaalf uur. Dit keer werkte ik weer samen met Kevin en een meisje genaamd Roos, met wie het ook goed klikte. Vanwege het minder goede weer, was het nog rustiger dan zaterdag. De telling bleef hangen op zestien auto’s en tot overmaat van ramp kwam er ook een fikse bui langs!

Gelukkig hadden we aan het begin van de dag een karretje met reclameborden ontdekt (al snel omgedoopt tot aanhangtent), waar we onder gingen zitten, wat een grappig gezicht moet zijn geweest. Maar het was droog! Muziekje erbij van één van onze telefoons en het was net een minihuisje. Later zijn we alsnog overgeplaatst naar de binnenstad,

Kevin en Roos voor passe-partout controle bij de veerpont en ik op een kruising. Dat was een welkome afwisseling. Zo rustig als het bij de evenementenhal was, zo druk was het op de kruising en ik had er regelmatig m’n handen aan vol om eigenwijze mensen van de brug te weren en weer anderen op weg te helpen. Ik was helemaal in mijn element en keerde later met een opgeruimd gevoel richting tent, waar ik m’n hesje inleverde en naar huis ging.

Verkeersregelaars Kevin en Roos

Al met al zijn de dagen anders verlopen dan ik had verwacht, maar zeker niet minder goed. Het is jammer dat het bij de evenementenhal zo rustig is geweest, daar had ik een heel andere voorstelling van, maar de positieve kant was dat we het ook erg gezellig hebben gehad en ik het getroffen had met mijn leuke collega’s!

Verder was het ook met de andere mensen leuk en gemoedelijk en het was wel duidelijk dat iedereen het naar zijn zin had. Niet alleen de bezoekers, maar ook de vrijwilligers, de mensen van de organisatie en politie, die regelmatig een praatje kwamen maken. Ook leuk was het dat we op zondag heen en terug naar het beursterrein met een politieauto opgehaald zijn. Is ook gewoon een auto en politiemensen zijn ook gewone mensen, maar toch is het wel stoer. :-)

Al met al dus een zwaar maar tof weekend. Ik moet bekennen dat ik nog steeds moe ben, maar de weken hiervoor was ik ook al moe, dus dan is het niet verwonderlijk. Maar dat heb ik er graag voor over gehad! Zondag werd ik trouwens wakker met een ontstoken oog, maar ik zag er gelukkig niet minder door. Ik heb alleen wel de hele dag een zonnebril op gehad, omdat de straffe wind het er erger maakte.

M’n oog is weer aardig beter. Zaterdag heb ik weer een verkeersregelaarsklusje bij de Omloop van Aalburg en misschien heb ik er nog één in het verschiet volgende maand, maar dat weet ik niet zeker. Ik vind het in elk geval erg leuk werk en vind het fijn me nuttig te kunnen maken.