Zaterdag was ik als verkeersregelaar aanwezig bij de Truckrun in het Land van Altena. Vorig jaar was ik voor het eerst mee als verkeersregelaar voor de Truckrun, toen per motor en niet officieel, ik ging vooral mee om te fotograferen en waar nodig bij te springen,
Die dag was echt perfect. Op alle vlakken. Het was schitterend weer, het was gaaf om, zij het dan indirect, iets te doen voor gehandicapten die met de vrachtwagens meereden en ze zó blij te zien, ik zat achterop de motor, het was gezellig en zo nog een paar andere redenen waardoor die dag begin juni van moment tot moment in mijn geheugen gegrift staat.
Toen was het dat iemand op het idee kwam om mijn certificaat voor verkeersregelaar te halen, zodat ik het volgende jaar (dit jaar dus) ook functioneel mee zou kunnen. Zo kwam het dat ik me al een jaar verheugde op de evenementen die een aantal leden van de motorclub altijd begeleiden als verkeersregelaar per motor, maar er werd op het laatste moment roet in het eten gegooid, doordat ik te horen kreeg dat ik niet mee kon op de motor.
Ik als verkeersregelaar voor de Truckrun
Desondanks moest en zou ik erbij zijn. Als ik iets écht wil zet ik alle zeilen bij om het voor elkaar te krijgen. Ik heb er vervolgens heel wat energie in gestoken om erbij te zijn als regelaar, wat nog heel wat voeten in aarde had. Maar ik heb het geflikt! Ik zou samen met nog twee andere mensen in een auto rondrijden en op vier posten staan.
Ik ging ‘s morgens naar m’n moeder, waar ik opgehaald zou worden door de mensen met wie ik zou staan. Uiteindelijk bleek er dat maar één te zijn. We gingen naar de eerste post: De rotonde bij Giessen. Het was voor het eerst dat ik op een behoorlijk drukke locatie stond.
Het begon gelijk al goed, want ik had meteen al een kwade vrouw tegenover me staan die zei dat ze naar volleybal moest, dat ze al laat was en dat ze er door moest. NU! Eén les die ik goed in m’n oren geknoopt heb, is dat je nooit in discussie moet gaan. Dat deed ik nu dus ook niet.
Op een andere post waren er enkele automobilisten die zó ongeduldig waren, dat ze over het verdrijvingsvlak en vervolgens tegen het verkeer inreden, om erlangs te kunnen en vervolgens één die hetzelfde wilde flikken, maar die was ik te vlug af.
Dat was nogal een opgefokt figuur: Een man die nodig naar Schiphol moest en aan de late kant was. Wederom hield ik voet bij stuk, maar wat kunnen mensen zeuren zeg! Uiteindelijk was hij blijkbaar te gefrustreerd om nog langer aan te horen dat hij niet door mocht en draaide hij zijn raam dicht. Ook goed. Ik posteerde me recht voor zijn auto en week geen millimeter. Uiteindelijk is hij blijven staan totdat ik het teken gaf dat hij door mocht.
Truckrun
Aan de andere kant verliep het minder soepel. Mijn collega had te maken met twee mannen die zelfs uit hun auto waren gekomen en haar probeerden te intimideren door te zeggen dat ze een asociale verkeersregelaar was en ze stonden zelfs tegen haar te duwen. Ik heb het niet gezien, maar dat vertelde ze later.
De derde post was de Zandsteeg bij Nieuwendijk. Een enorm druk punt waar hard gereden wordt en ook een vrij groot kruispunt. Daarbij vergeleken waren de eerdere rotondes niet zo bijzonder.
Desondanks was het een rechte weg en overzichtelijk, ondanks dat met twee man op zo’n groot kruispunt een beetje aan de weinige kant is. Gelukkig werd dat probleem niet veel later opgelost, doordat twee mannen voor versterking kwamen zorgen.
Na de laatste post, gingen we naar het bedrijventerrein, waar een broodmaaltijd geserveerd werd aan de mensen die erbij waren. Wat later ben ik naar buiten gelopen om te bellen en een minuut of 10 later bracht m’n collega me terug naar mijn moeder.
shit happens………..