Gisteren ben ik met Bas naar de dierenarts geweest. Hij had al enige tijd last van tandsteen en ik vond het nu toch echt tijd er iets aan te laten doen. Echter kreeg ik bijna een rolberoerte toen ik te horen kreeg dat dat geintje ‘vanaf € 200’ zou gaan kosten bij de dierenartsenpraktijk in Gorinchem. En dat voor een half uurtje werk!

Zodoende ging ik mijn blik verleggen en vroeg aan m’n vader of hij de dierenarts waar hij z’n honden onder behandeling had eens kon vragen wat dat daar zou kosten. Een paar uur later belde hij me terug met de mededeling dat ik dinsdag (gister dus) een afspraak had bij de dierenartsenpraktijk in Zuilichem.

Behalve dat het niet alleen ongeveer één derde van de prijs was die hier in Gorkum gerekend zou worden, was mijn vader ook zo lief het voor me te willen betalen en hij had meteen een afspraak voor me gemaakt.

Zo gezegd, zo gedaan en zo was ik vandaag om 12 uur in de dierenartsenpraktijk waar ik me meteen thuis voelde. Misschien een rare uitdrukking voor een dergelijke locatie, maar het was er veel ‘huiselijker’ dan alle dierenklinieken die ik hiervoor van binnen heb gezien en ook Bas voelde zich er prima. Voor het onder narcose brengen kreeg hij een prik in z’n billen terwijl hij gewoon bij me op schoot lag en hij viel vervolgens ook gewoon bij mij op schoot in slaap.

Dat was voor mij de eerste keer dat ik meemaakte dat een dier onder narcose ging en een beetje eng vond ik het wel. Het ene moment staat ie nog fier op z’n poten en dan opeens is het plof en dan ligt ie daar. Ik heb stiekem even aan z’n hartje gevoeld of het allemaal nog wel werkte. :-)

Vervolgens werd z’n gebit onder handen genomen, de deur van de behandelkamer stond gewoon open en ik mocht ook best even erbij kijken als ik dat wilde, wat ik ook gedaan heb. Grappig detail was dat het apparaatje waar zijn tanden mee gereinigd werden precies hetzelfde klonk als het ding waar de tandarts het mee doet. Bij mij is het iets van anderhalve maand geleden nog gedaan en ik herkende het geluid direct.

Ze is ongeveer 3 kwartier bezig geweest en in de tussentijd heb ik me niet hoeven vervelen. Ondanks dat ik nog een boek had meegenomen heb ik dat niet uit m’n tas gehad. Ik heb wat RSS-feeds op m’n telefoon zitten lezen en met de vrouw achter de balie gekletst.

Ook kwam mijn vader nog even langs, dus ik heb me prima vermaakt. Toen Bas klaar was legde de dierenarts hem meteen weer bij me op schoot, met een soort matje eronder voor het geval hij misschien zou moeten braken of plas zou laten lopen.

Deze manier vond ik ook erg prettig, als hij eenmaal weer wakker zou worden zou het voor zijn gevoel zijn alsof hij niet van mijn schoot is geweest terwijl hij sliep. Hij werd heel langzaam wakker en kreeg vervolgens nog een prikje om hem beter wakker te laten worden. In het begin was het nogal onwennig met lopen, dat zag er grappig uit. Tegen de tijd dat de taxi arriveerde, stond hij echter alweer stevig op z’n poten.

De rest van de middag en avond heeft hij overigens wel veel geslapen, dicht tegen me aan op de bank. Alles is dus goed verlopen en ik ben een positieve ervaring rijker. Als ik in het vervolg iets heb met één van de beesten ga ik daar weer heen. Het is wel duidelijk dat daar de dieren op de eerste plaats staan, en niet de centen, wat veel, vooral de wat grotere, dierenklinieken helaas wel te wijten is, zo ook hier in Gorkum.

Tot zover dus het doktersbezoek van Bas, hij heeft weer een keurig schoon gebit en ruikt gelukkig ook niet meer uit z’n bek. Morgenochtend is hij weer helemaal de oude en tot die tijd vertroetel ik ‘m gewoon lekker, al gaan we zo naar bed dus kan hij weer verder gaan slapen. :-)