Ik geloof dat ik het hier en daar al eens heb laten vallen: De mensen die me via social media volgen, zullen het inmiddels ook wel weten: Ik heb een nieuw project en dat heet Fietsen! Ik fiets elke dag 13 km en dan stevig doorrijden. Lekker sportief dus. Ik kwam drie weken geleden op het idee, nadat ik met een vriend naar Avelingen was gefietst om daar te fotograferen.

Die Nieuwe Wolpherensedijk, waar ik normaal de pest aan heb, bleek wel het ideale terrein om ongegeneerd en zonder al te veel gevaar voor andere weggebruikers, flink te racen. En zo geschiedde: Ik wilde afvallen en sowieso weer meer aan beweging doen. Na m’n intensieve wandelperiode, ben ik een poos moe geweest en heb ik weinig aan beweging gedaan.

Dus begon ik met fietsen. Aanvankelijk was het de bedoeling om een paar keer heen en weer over die Wolpherensedijk te gaan, maar dat vond ik erg eentonig. Dus ik breidde m’n rondje uit en ging de Merwedebrug over en vervolgens het Hoekeinde uit bij Sleeuwijk. Een fietsdijk waar je ook lekker door kan rijden.

Al de eerste keer, had ik ergens onderaan het perfecte plekje gevonden om even uit te blazen en water te drinken. Bij m’n fiets is het namelijk wat lastig om tijdens het fietsen te drinken. Ik heb het geprobeerd, maar dat leverde gevaarlijke situaties op.

Dit rondje doe ik nu dus drie weken. Ik heb in die periode in totaal drie dagen vrij gehad, dus ik doe het nog netjes. Als ik een dag vrij heb gehad en het is de dag erna rotweer ga ik toch. Ik heb bij dit soort dingen altijd snel de neiging een beetje lui te worden en na die tweede dag te denken: “Ik ben nu al twee dagen niet geweest, die derde kan er ook wel bij”. Niet dus!

Dat resulteerde erin dat ik nu al twee dagen achter elkaar in de stromende regen heb gefietst. Woensdag viel nog wel mee. De wind hield zich redelijk gedeisd en de regen was miezerig. Nat word je toch wel. Gister was het een ander verhaal. De regen sloeg in m’n gezicht en door de snelheid, voelde dat aan als speldenprikjes op m’n huid.

Ook de wind liet zich van z’n beste kant zien en joeg er flink op los. Vooral de brug was pittig. Ik had geluk dat ik ‘m daar niet tegen had, maar zijwind is ook niet alles. Moest echt alle zeilen bij zetten om m’n fiets recht te houden. Windstoten van 80 km/pu zijn redelijk stevig!

Overigens lag er ook veel troep op de weg. Dat, in combinatie met ‘t zeiknatte wegdek en mijn all-terrain bandjes, maakte dat ik sommige bochten redelijk vierkant moest pakken, maar alles liever dan onderuit gaan. Waar ik de bocht bij Sleeuwijk inmiddels met gemiddeld 28 km/pu zonder bij te remmen pak, ging ik er nu voorzichtig doorheen. Voordeel van harde wind, is als je ‘m mee hebt. En dan doortrappen! Er waren stukken dat ik 40 km/pu reed!

Desondanks veilig aan de overkant gekomen en op m’n vaste plekje kort uitgerust en wat water gedronken. Eenmaal thuis m’n natte spullen (zelfs mijn sokken waren doorweekt) in de droger gegooid en snel onder een hete douche. Mijn fietshandschoentjes, die ik niet in de droger durfde te doen, zijn nog steeds drijfnat. Doorweekt was nog een understatement!

Ik merk overigens dat mijn pauzes korter worden en m’n conditie beter. Gister waren niet de ideale omstandigheden om te fietsen en ik heb geen enkele wielrenner gezien, terwijl ik die normaal genoeg zie. Terwijl ik verwachtte knock-out te zijn als ik thuis was, viel dat mee. Die keer dat ik niet lekker in m’n vel zat maar toch ging fietsen was véél zwaarder!

Ik weet niet hoelang ik dit volhoud. Als ik volgende week geen zin heb, stop ik ermee. Het is hobby, het moet leuk blijven. Vooralsnog vind ik ‘t leuk en zelfs elke dag precies hetzelfde rondje gaat nog niet vervelen. Voordeel is dat ik inmiddels alle ‘knelpunten’ ken en weet waar ik rustiger moet rijden of juist vol kan gaan. Plus dat ik op deze manier mijn eigen snelheid kan proberen te verbeteren.

Echt racen doe ik overigens minder dan in het begin. Ik heb van een vriend die aan wielrennen doet, wat tips gekregen waar ik veel baat bij heb. Ik ben iemand die vooral in het begin alle energie ergens insteekt. Of dat fietsen is of iets anders. Ik heb nu geleerd dat je nooit meteen alles moet geven en opbouwen beter is.

Ook is hard rijden en zwaar trappen zéker niet beter dan iets minder hard en meer omwentelingen maken met je benen. Méér omwentelingen is beter, sowieso verbrand je meer calorieën en je spieren verzuren niet.

Zo blijf ik dus een beetje bezig, ik geniet nog steeds van fietsen, zeker nu m’n fiets onlangs een soort facelift heeft gehad. Mijn nieuwe zadel is inmiddels ingereden en rijdt prettiger dan het vorige, zelfs rijden in de regen vind ik niet eens heel vervelend.