Je weet ‘t inmiddels: ik heb een voorliefde voor tags, deze kwam ik op verschillende andere blogs tegen. Het is een lijstje met vragen over bijzondere gewoontes en wat vragen die je normaal gesproken niet heel snel tegen zult komen.
Welke nickname gebruikt je familie voor je?
Nickname, nickname… Let me think. Is het heel erg als ik dat niet weet? Mijn vader noemde / noemt me vaak Essie of Dammersje, maar verder heb ik voor zover ik zo gauw kan bedenken niet echt een bijnaam. Ondanks dat ik wel uit een omgeving kom waar de meeste mensen een bijnaam hebben die door het hele dorp bekend is, heb ik er gelukkig nooit één gehad.
een rare gewoonte?
Een rare gewoonte die ik al van kleins af aan bezig, is dat als ik een beetje haast heb om naar huis te lopen en over een stukje van 10 minuten eigenlijk hooguit 3 minuten wil doen, ik mijn stappen ga tellen en van tevoren ook een schatting maak binnen hoeveel stappen ik thuis zal zijn. Dat wedstrijdje wil ik zó graag van mezelf winnen dat tegen de tijd dat ik bijna thuis ben en mijn schatting iets aan de krappe kant blijkt te zijn, ik extra grote stappen ga nemen 🙂
Een andere rare gewoonte is dat ik m’n leven lang al wil slapen met mijn gezicht richting de deur. De laatste jaren gaat dat wat beter omdat ik mezelf dwing ook anders te liggen, zeker omdat ik op mijn linkerzij het lekkerst lig, maar ik op mijn rechterzij moet liggen om naar de deur te kunnen kijken.
Deze gewoonte stamt uit de tijd dat ik met hersenvliesontsteking in het ziekenhuis lag. ‘s Nachts was ik zo bang dat de zusters me kwamen prikken dat ik koste wat kost de deur in de gaten moest houden. Dat is er altijd in blijven zitten. Niet dat ik bang was dat er later nog zusters kwamen, maar ik moest alles in de gaten houden.
Wat zijn jouw fobieën?
Wespen. Daar ben ik mijn leven lang al zó bang van dat ik he-le-maal gek word als ik er één zie. Ik hoef het geluid maar te horen of ik raak al letterlijk in paniek. Ondanks dat ik heel goed weet dat je rustig moet blijven en vooral niet gaan gillen en met je armen maaien is dat juist wat ik doe.
Gillen niet zo, maar ik ga lopen wapperen als een idioot. Tijdje terug was ik in de trein en omdat het nogal druk was zat ik in het tussenstuk bij de deur. Laat daar nou ook een smerige wesp zwart zitten te reizen en die engerd had het op mij voorzien.
Totale paniek, zeker omdat ik nu dus niet weg kon rennen (wat ik normaal wel doe) en omdat ik niet helemaal als een debieltje over wil komen wat ik dus niet van plan om door de trein te gaan rennen. Degene die bij me was schrok meer van mijn reactie dan van de wesp en vertelde me later dat een dame die aan de andere kant bij de deur zat zich ook een hoedje schrok van mijn reactie. Tja, can’t help. Ik kan het gewoon niet tegenhouden.
Iets anders wat ik ook gerust een fobie kan noemen zijn….. en nu niet lachen. Ballen. En dan bedoel ik met name voetballen. Ik ben er als de dóód van. Niet als ze stil liggen, maar als er bijvoorbeeld een stel kids met een bal aan het spelen is, ben ik in staat een omweg te nemen.
Vroeger was het al zo op school, ik durfde de bal niet te vangen, voelde bij wijze van spreken het harde plastic al met een nare pets in m’n gezicht landen. Ik heb er zelfs nog speciale gymlessen voor gehad om dat af te leren maar dat mislukte. Dat krijg je vanzelf als je klasgenoten jou niet alleen graag als pispaal maar ook als doelpaal gebruiken en ongevraagd ballen op je afvuren alsof je een target bent.
Hier in de omgeving heb ik ook al een paar keer bijna een ongeluk met de fiets gehad doordat kinderen midden op straat gaan voetballen waar dus ook gewoon auto’s en fietsers rijden. Totaal onverantwoord als je ‘t mij vraagt, zeker omdat ze niet uitkijken.
Ik ben al 2 keer bijna onderuit gegaan omdat ze gewoon die bal rond blijven trappen terwijl ze zien dat je eraan komt en hij dus schuin op m’n wiel kwam. Gister gebeurde het weer. Ook heb ik een keer tijdens het fietsen een bal tegen m’n hoofd gehad waardoor ik bijna viel. Ik heb dus niet alleen een pleurishekel aan ballen, ik ben er ook als de dood voor.
Welk liedje zing je stiekem hard mee als je alleen bent?
Ten eerste ben ik bijna altijd alleen en ten tweede zing ik ook vrijwel alle liedjes mee die ik ken. Ik neem aan dat er met deze vraag gedoeld wordt op een gênant liedje dus misschien iets uit de jaren 90 of een nummer van Nick en Simon, omdat je die zo heerlijk mee kunt blèren.
Wat is irritant aan jou of waar irriteer jij je aan?
Wat is er irritant aan mij. Tja, dat moet je dus niet aan mij vragen. Bepaalde mensen zullen het ongetwijfeld irritant vinden dat ik, zeker voor een vrouw, heel direct ben en zeg waar het op staat, helaas kan niet iedereen daar tegen. Verder kan ik zo gauw even niets bedenken.
Wat ik irritant vind aan anderen? Heb je even? Om te beginnen vind ik het niet leuk dat als ik met iemand zit te praten, diegene maar met zijn/haar telefoontje aan de gang blijft alsof ik er niet ben. Als ik zelf in gesprek ben zal ik dat niet snel doen.
Verder kan ik heel, maar dan ook héél slecht tegen mensen die een ander willen benadelen gewoon omdat ze hem of haar iets niet gunnen of zelfs jaloers zijn, maar dat valt niet echt in de categorie irritant maar gewoon onhebbelijk.
Irritant vind ik het ook als iemand zijn/haar eigen grapjes geweldig vindt en ze keer op keer vertelt en mensen die bij voorbaat al denken dat je iets niet kunt en het dan ongevraagd zelf gaan doen.
Wat voor gewoonten heb je als je nerveus bent?
Als ik nerveus ben ga ik trillen. Normaal tril ik nooit, ik heb ook een extreem vaste hand met bijvoorbeeld iets als filmen, maar als ik nerveus ben tril ik over mijn hele lichaam. Echt nerveus ben ik niet vaak gelukkig, maar als het zover is berg je dan maar. Dat trillen gaat op den duur wel over maar het is erg vervelend, zeker als je net je make-up nog moet doen of zo….
Aan welke kant van het bed slaap je?
Who made up these questions! Ik slaap aan de rechterkant van het bed, en dat is dus gezien vanaf het voeteneind. Ik probeer wel eens wat meer in het midden te slapen en heb één keer geprobeerd links te slapen, maar dat werd niks. Alsof ik in een ander huis wakker werd. Zelfs Bas kon er niet aan wennen. Hij ligt namelijk altijd links en als hij rechts moet liggen is hij ook duidelijk in de war.
Hoe heette je eerste knuffel?
Mijn eerste knuffel. Weet je wel hóe lang dat geleden is! Ik kan me herinneren dat ik veel van mijn knuffels namen gaf maar ik weet eigenlijk nog maar van één de naam. Het was een enorme gele beer en hij heette Bamse en dat is Deens voor teddybeer. Toen we op vakantie waren in Scandinavië had iemand dat blijkbaar gezegd en ik vond dat wel een mooie naam.
Wat is jouw positie onder de douche?
Ehm…. *visualiseert zichzelf onder de douche*. Weet je wat raar is? Dat weet ik gewoon niet zo uit m’n hoofd. Volgens mij een beetje schuin, ik vind het niet prettig om met m’n rug naar het douchegordijn en daarmee ook de deuropening toe te staan.
Wat draag je in bed?
In elk geval geen driedelig pak. Het verschilt. Mijn la met slaapgoed is echt een ratjetoe. Van prachtige satijnen en kanten slip-dresses tot zwaar versleten en verbleekte t-shirts en ik heb welgeteld één pyjamabroek, die draag ik als ik ziek ben of als het héél koud is, ik vind iets om m’n benen meestal niet prettig bij het slapen omdat ik nogal veel aan het woelen en draaien ben en ik dan wakker word met een broek die helemaal strak om m’n benen gewikkeld zit.
Wat is een stopwoord van je?
Ik zeg volgens mij nog steeds best vaak ‘zeg maar’. Ook zei m’n moeder een tijdje terug dat ik een blog-stopwoord heb in de vorm van het woord ‘echter’. Het is me zelf nog nooit opgevallen dat ik zo veel gebruik maak van dat woord en volgens haar ook nog op de verkeerde manier, maar dat heet dan ook een stopwoordje.
Meestal heb je het zelf niet eens door dat je ‘t vaak zegt. Ik had vroeger ook vaak stopwoordjes maar ik weet daar geen enkele meer van. Een jaartje geleden had ik ‘duhhh’ als stopwoord, die gebruik ik nu nog maar zelden.
Heb je gekke body skills?
Eh, nee. Niet voor zover ik het weet. Ben sowieso ook niet heel erg lenig of zo, kan (gelukkig) geen vingerkootjes knakken (ik krijg al kippenvel als ik het schrijf alleen) en ik kan niet eens tussen m’n tanden door fluiten. Pass…
Wat is je favoriete snack?
Da’s een makkie. Donuts! En dan het liefst roze, met van die gekleurde hageltjes erop. To die for! Mijn favorieten zijn van Bakker Bart, ik heb ze van verschillende winkels en bakkers op maar die zijn het lekkerst. Lekker zacht en smeuïg. Al zijn de mini donuts van de Aldi (uit de vriezer) ook erg lekker, maar zo klein…..
