Het is nog geen kerst, maar ik wil het er toch over hebben. Dat kerst de afgelopen pakweg 15 jaar enorm vercommercialiseerd is, weet iedereen wel. Elk jaar weer horen we dat rond kerst weer voor miljoenen geshopt is. Cadeaus, maar ook het kerstmaal (wat véél eten met kerst te maken snap ik nog steeds niet) en de aankleding. Een boom, versieringen.

Waar ik het over wil hebben is een heel andere tak van het kerst-commercialisme en is één die met name aan de dames besteed is: Zoals ik onlangs al schreef volg ik veel blogs. van nerdy computer- en IT-blogs tot items over de nieuwste iPhone apps, natuurlijk motoren en ook beauty- en modeblogs. Als vrouw wil je tenslotte alles toch een beetje bijhouden.

Het kan aan mij liggen, maar het valt me op dat eigenlijk al sinds een week of 2 à 3, ongeveer 70% van wat ik op mode- en beautygebied lees, zowel op internet als in tijdschriften, gaat over het kopen van een jurk voor de feestdagen. Het kopen van pumps voor de kerstdagen. Het kopen van speciale kerstmake-up.

Het is niet eens een optie, nee, het is een must voor velen. Ook verschijnen er gelijk artikeltjes op internet en in tijdschriften met ‘tips’ over wat voor kerstkleding je kan kiezen en hoe je die vervolgens ‘moet’ combineren. Ik word van dat soort artikeltjes altijd een beetje recalcitrant, zo van: “Dat bepaal ik altijd zelf nog wel, ja?”

Wat ik dan denk als vrouw met misschien wat te veel mannelijke input: Waar is die ‘ik-moet-een-kerstjurk’ van vorig jaar gebleven? En die van het jaar ervoor? En daarvoor? Kerstjurken raken volgens mij niet ‘uit de mode’. Het is een invasie van kant, glitters en pailletten in voornamelijk zwart, zilver, goud en rood.

Elk jaar hetzelfde liedje dus. In mijn oren klinkt het dan een beetje als een smoesje om elk jaar weer opnieuw op een jurk uit te moeten. Een smoesje én status: “Kijk, ik heb een model uit de nieuwste collectie van (zelf in te vullen)”.

Natuurlijk is het niet nieuw, maar ik heb heel sterk het vermoeden dat de meeste commercie die met de feestdagen gepaard gaat, altijd nog te maken heeft met de dames (en sommige heren) die massaal ten strijde trekken op zoek naar De Jurk, De Pumps, De Handtas (een clutch natuurlijk, een gewone praktische doch mooie schoudertas is not done) en als finishing touch nog een leuk kerstpaletje van één of ander duur make-up merk.

Mij hoor je niet klagen overigens, iedereen moet doen wat ie wil, alleen begrijp ik niet goed waarom mensen zó veel geld uit willen geven aan spullen die ze waarschijnlijk maar één keer dragen. Want: volgend jaar rennen ze opnieuw naar de winkel voor weer een nieuwe jurk. Des te interessanter vind ik juist de tegenstrijdigheden die ermee gepaard gaan.

En dan uit praktisch oogpunt. Waar laten ze dat allemaal? Hebben alle vrouwen tegenwoordig een walk-in closet? Zetten ze hun 2010-jurk op Marktplaats of gooien ze hem weg? Om voor mezelf te spreken: Ook op mij heeft de kerstcollectie van de meeste modeketens een grote aantrekkingskracht, alleen geef ik er niet aan toe omdat ik het zonde van m’n geld vind.

Het idee van de drang om per se iets nieuws te willen begrijp ik deels en dat is ook precies waarom het zo commercieel is. Die marketingbureaus en winkeliers zijn ook niet gek en weten dat de (meeste) dames toch wel zwichten voor glitter and glamour!

Om voor mezelf te spreken: Als puntje bij paaltje komt, koop ik geen jurk, ook geen broekpak en al helemaal niet zo’n vreselijke jumpsuit. Ik koop hooguit iets van bovenkleding wat ik kan combineren met iets wat ik al heb en ook iets waarvan ik weet dat ik het ook vaker kan dragen.

Praktisch en rationeel dus. De laatste keer dat ik een jurk heb gekocht voor kerst moet minstens 10 jaar geleden geweest zijn. Eén keer gedragen en daarna 5 jaar in de kast stof hangen te vergaren, totdat ik ‘m in de zak van de kringloop heb gedumpt.

Dan de financiële kant van het verhaal: Zet de tv of radio aan en je hoort niets dan berichten over crisis, bezuinigingen en het feit dat het alleen nog maar beroerder wordt. Hoe zit dat dan met al die kerstinkopen denk ik dan? Nederland is blijkbaar nog niet zo arm en zielig als het lijkt.

Mensen trekken er nog steeds massaal op uit om zich in splinternieuwe kerstkleding te hijsen, vinden € 100 voor een geurtje ‘een zacht prijsje’ en pakken flink uit als het gaat om het imponeren (daar komt het vaak wel een beetje op neer) van hun gasten met de kerstmaaltijd. En dan nog gek vinden dat half Nederland blut is in januari.

Zoals ik al schreef komt het er m.i. behalve een excuus om te kunnen shoppen (laten we wel wezen, dat is hobby nummer één van de meeste vrouwen), ook op neer dat men een bepaalde status uit wil dragen.

‘Wat vinden de buren ervan’ is nog namelijk helaas nog niet ‘uit’. Dat zie je overal terug. Dat in combinatie met een maatschappij die in sterk toenemende mate van alles en iedereen wat moet vinden, zorgt dat de lat steeds hoger wordt gelegd.

Misschien een zijstraatje, maar hoeveel tv programma’s hebben we de afgelopen tijd niet voorbij zien komen waarin schoonheid en mooier worden centraal staan? De modellenprogramma’s, dieetprogramma’s en uitzendingen waarin iemand een make-over krijgt, maar ondertussen al de ongezouten en meestal niet bijster positieve mening van half Nederland over de huidige stijl over zich heen heeft gehad.

Maar wie of wat bepaalt wat wel of niet kan? Wat uit of in is. Wie bepaalt wat ‘zóóó 2010’ of superhot is? Ik ben een voorstander van het hebben van een eigen stijl, er zijn al genoeg makke schapen op de dam, om het zo maar te zeggen.

Maar wat krijg je dan als iemand die niet al te zeker over zichzelf is én dit soort tv-kijkt iets leuks aan wil trekken met kerstmis? Juist: De lat wordt heel hoog gelegd, want een jurk van vorig jaar kan écht niet hoor, dan lachen mijn vriendinnen/collega’s/mensen op straat me uit. Dat idee.

En vooral jonge mensen zijn heel beïnvloedbaar door dit soort stromingen. Je kunt me een zeur vinden, maar ik vind dat dit een griezelige kant op gaat. Sowieso vind ik het een buitengewoon slecht voorbeeld voor de jeugd.

Lopen de kinderen die nu net geboren zijn over een jaar of 15 in allemaal dezelfde (gloednieuwe) designerkleding uit angst dat ze buiten de boot vallen? Die kant gaat het op die manier wel op. Ik las pas zelfs ergens tot mijn verbazing een blog waarin geschreven werd dat het toch wel raar is dat er vrouwen zijn die geen make-up dragen. WTF! Denk ik dan. Waar komt dat vandaan, wie verzint die dingen?

Ik dwaal af, maar meer heb ik er eigenlijk niet over te zeggen. Wat ik wel toe wil voegen is dat deze post puur een reflectie is van mijn gevoel en gedachten over dit onderwerp en dat het geenszins mijn intentie is om mijn mening af te dwingen.

Ik filosofeer nu eenmaal graag en kwam deze keer bij dit onderwerp uit. Niemand hoeft zich dus aangesproken of aangevallen te voelen, het is meer en vooral dat ik bepaalde tegenstrijdigheden en invloeden eens tegenover elkaar zet en ze op deze manier aan de kaak stel.

Sowieso vind ik het goed om zo nu en dan een wat serieuzere blog te publiceren, omdat ik meer in me heb dan alleen het plaatsen van fotootjes, shoplogs, verslagen van uitjes, grappige plaatjes en dergelijke. Het is voor mezelf ook een uitdaging om iets wat ik in grote lijnen mijn hoofd heb op een goede en pakkende manier uiteen te zetten op ‘papier’.