Zaterdag ging ik voor de tweede keer naar een theater. De eerste keer was vorig jaar, naar Lichtjes in je ogen. Ondanks dat ik wel een vooroordeel had over toneel en theaters, heb ik het goed naar m’n zin gehad en bij gebrek aan andere uitjes, besloot ik onlangs zelf het roer in handen te nemen en eens wat vaker zelf iets te ondernemen.
Toen ik in de agenda van Gorkums bekendste website zag dat Daniël Roos op zou treden, wist ik dat ik van de partij zou zijn. Ik heb hem voor het eerst zien spelen op het Zomerfeest twee jaar geleden en was erg te spreken over z’n muziekstijl. Vervolgens een kaartje besteld en zaterdag zat ik front row in de zaal van De Nieuwe Doelen!
Ondanks dat het in principe gewoon een optreden was, was er behoorlijk wat afwisseling, om de aandacht te blijven prikkelen. Zo werden er filmpjes vertoond, waren er danseressen en waagde Daniël zelf ook wat pasjes.
Ook deed hij een aantal voordrachten. Dat klinkt dramatisch, maar het was een soort gedicht met muziek van de band erbij. Dat vond ik een bijzonder effect geven, waar ik spontaan kippenvel van kreeg.
Ook de muziek was goed, jammer genoeg kende ik alleen het liedje wat hij als toegift zong, Dat was niet verwonderlijk, omdat het verder allemaal nieuw materiaal was. Ondanks dat ik heel wat soorten muziek en invloeden ken en herken, vond ik het moeilijk dit een naam te geven.
Hij heeft een eigen stijl en dat is bijzonder. Af en toe hoorde ik wat swing, maar het is niet echt in een hokje te stoppen en dat is wat een artiest uniek maakt. Sowieso vind ik hem ook een heel prettig stemgeluid hebben, wat ik ook wel zou herkennen als ik het op de radio zou horen.
Het optreden duurde ongeveer 2 uur, dus aardig waar voor je geld! Tussendoor was er een pauze van een kwartiertje, waarbij je geduld moest hebben om aan ’n drankje te komen omdat er veel mensen waren. Mijn camera had ik niet meegenomen. In het theater is het not done om te fotograferen en zeker niet met flits. Wel heb ik twee foto’s met mijn iPhone gemaakt.
Sowieso ben ik, ondanks dat dit pas m’n tweede keer was, verknocht geraakt aan het theater. Ik hou van de zachte stoelen, het sfeertje, de staande ovatie aan het eind en het feit dat iedereen mooi aangekleed is. Het heeft iets formeels, daar hou ik wel van!
13 december ga ik weer naar het theater!! Nu met m’n moeder, naar Montezuma’s Revenge. Daar zijn we jaren geleden eens geweest en dat vinden we allebei mooi. Toen ik in de agenda van de Nieuwe Doelen zag dat die zouden optreden, heb ik gemaild of ze mee wilde en gelijk kaarten gereserveerd. Sowieso is het nog nooit zo makkelijk geweest om op de eerste rij te zitten zonder daar veel moeite voor te moeten doen of uren van tevoren aanwezig te zijn.
Vanwege m’n visuele beperking, is op de eerste rij zitten wel noodzaak om iets te kunnen zien. Vandaar dat ik als ’t even kan, vooraan wil staan of zitten. Bij de meeste optredens resulteert dit erin dat ik al anderhalf of twee uur van tevoren aanwezig ben om een plekje op te eisen. Voor iemand die weinig geduld heeft en slecht kan wachten is dat niet altijd leuk!
Kom jij weleens in het theater?