Omdat ik veel films kijk en de meesten romcoms zijn, schrijf ik eigenlijk nooit reviews. Ik denk genoeg na en als ik een film kijk, wil ik dat dat puur ontspanning is zonder dat ik daar óók nog eens over na moet denken. Het soort films waarbij je lekker op de bank kunt hangen en eventueel tussendoor ook nog je telefoon kunt checken zonder dat je gelijk de plot mist.

Ik houd ook een lijst bij met films die ik nog wil zien en download dan af en toe een zooitje dat ik met vier of vijf tegelijk op een herschrijfbare dvd brand, zodat ik weer even vooruit kan. Inspiratie voor leuke films doe ik ook vaak op via andere blogs, waardoor ik in aanraking kwam met deze bijzondere film Lars and the real girl, die zó veel indruk op me maakte dat ik besloot er iets over te schrijven op mijn blog.

film-lars-real-girl

Ik was eerst van plan het hele verhaal op te schrijven, maar bedacht me later dat dat ten eerste misschien een wat te langdradige blog zou worden. Daarnaast is het veel minder leuk als je al weet hoe het afloopt, doordat iemand dat al tot in detail heeft beschreven. Desondanks wil ik je graag deelgenoot laten maken van mijn mening over deze film.

Lars (gespeeld door Ryan Gosling) is een schuchtere man van 27, die woont in de tot woonruimte omgetoverde garage die bij het huis van zijn broer Gus en diens vrouw Karin hoort. Hij werkt wel, maar leeft erg teruggetrokken, heeft geen interesse voor vrouwen en gaat ook nooit ergens heen. Zelfs een aanbod van zijn broer om bij hen te komen eten, slaat hij keer op keer af.

Dan opeens lijkt het roer om te zijn geslagen en staat hij bij z’n broer op de stoep met het verhaal dat hij bezoek heeft van een dame. Dat ze uit Brazilië komt, in een rolstoel zit en niet zo goed Engels kan en sowieso eigenlijk helemaal niet veel praat.

En dat ze erg religieus is, net als hij. De dolle vreugde van Gus en Karin slaat al snel om on totale verbijstering als de vrouwelijke logé geen vrouw van vlees en bloed blijkt te zijn, maar een RealDoll, oftewel een ‘sekspop’, maar dan één die heel ‘echt’ lijkt.

Het verhaal wordt er nog vreemder op als blijkt dat Lars met zijn Bianca (de pop) omgaat alsof het écht zijn vriendin is. Hij voert er gesprekken mee, vraagt koffie voor haar, zet haar eten voor en gaat met haar uit wandelen in haar rolstoel. Hij neemt haar mee naar het meer, gaat met haar naar een feestje van iemand van het werk en tot ontsteltenis van iedereen, lijkt hij oprecht van haar te houden.

lars-and-the-real-girl-scene

Niet veel later wordt er zogenaamd een lage bloeddruk bij Bianca geconstateerd en door de geduldige en wijze vrouwelijke dokter geadviseerd om voorlopig elke week op het spreekuur te komen, dit als een soort goedbedoelde ‘list’ om Lars van zijn waanbeelden af te kunnen helpen.

Intussen drukt de dokter Gus en Karin op het hart het verhaal gewoon mee te spelen, omdat dat nu de enige optie is. Dit tot hevig protest van Gus. Ondanks dat Lars uit zichzelf op een gegeven moment al graag bij de arts komt om te praten, veranderen zijn gedachten in het opzicht van Bianca totaal niet. Hij is oprecht bezorgd over haar gezondheid en lijkt in geen geval door te hebben dat er iets niet klopt.

Intussen is het hele dorpje, een kleine kerkelijke gemeente ergens in het uiterste Noorden van het land, op de hoogte van Lars en zijn bijzondere vriendin en het ondenkbare gebeurt.

Waar eerst iedereen nog met nieuwsgierige en soms afkeurende blikken naar hen keek en talloze vingers hem en zijn ‘ordinaire sekspop’ nawezen, sluit iedereen, omwille van Lars, Bianca al snel in het hart, en wordt ze zelfs ingezet om zieke kinderen te helpen.

Hoe het verder gaat, vertel ik niet, want dat is juist de clou van het verhaal. Waar je in het begin denkt ‘O, dit is zo’n film waar iemand van zijn psychische problemen af geholpen wordt en dan is het allemaal weer goed’, blijkt dat uiteindelijk niet eens meer aan de orde te zijn.

De echte boodschap van het verhaal dringt eigenlijk pas in de laatste minuten van de film volledig tot je door. Het gaat vooral over genegenheid, loyaliteit en moed, en soms doen bepaalde dingen, hoe raar ze ook kunnen zijn, er dan niet meer toe.

Ik vind het een aanrader. Ondanks dat de film een ietwat triest karakter heeft, is het op een duidelijk volgbare en niet al te ‘zware’ manier gespeeld. Het is een film die goed loopt zonder te veel langdradigheid en onnodige tierlantijnen.

Het mooiste vind ik de onverwachte wending die hij neemt, dat is juist wat maakt dat je een film onthoudt. Als je eerdaags tijdens één van de zoveelste regenachtige avonden toevallig zin hebt om een film te kijken, kan ik je deze zeker aanraden!

  • wptouch_sc_scripts: a:32:{i:0;s:10:"bauhaus-js";i:1;s:15:"foundation_base";i:2;s:23:"foundation__public_base";i:3;s:23:"foundation_google_fonts";i:4;s:20:"foundation_load_more";i:5;s:15:"foundation_menu";i:6;s:19:"foundation_flickity";i:7;s:27:"foundation_flickity_wptouch";i:8;s:17:"foundation_spinjs";i:9;s:24:"foundation_spinjs_jquery";i:10;s:19:"foundation_tappable";i:11;s:27:"foundation_tappable_wptouch";i:12;s:28:"foundation_fastclick_wptouch";i:13;s:20:"foundation_fastclick";i:14;s:26:"foundation_infinite_scroll";i:15;s:19:"foundation_slideout";i:16;s:26:"foundation_slideout_helper";i:17;s:18:"wptouch-front-ajax";i:18;s:19:"aamrg-script-rotate";i:19;s:12:"aamrg-script";i:20;s:17:"aamrg-script-init";i:21;s:14:"contact-form-7";i:22;s:17:"email-subscribers";i:23;s:6:"jquery";i:24;s:15:"jig-prettyphoto";i:25;s:8:"colorbox";i:26;s:14:"magnific-popup";i:27;s:10:"photoswipe";i:28;s:19:"pixastic.custom.jig";i:29;s:9:"dotdotdot";i:30;s:20:"justified-image-grid";i:31;s:8:"wp-embed";}
  • wptouch_sc_styles: a:14:{i:0;s:23:"foundation_google_fonts";i:1;s:26:"foundation-framework-style";i:2;s:19:"sb_instagram_styles";i:3;s:16:"wp-block-library";i:4;s:11:"aamrg-style";i:5;s:14:"contact-form-7";i:6;s:17:"email-subscribers";i:7;s:17:"wptouch-theme-css";i:8;s:13:"ecae-frontend";i:9;s:20:"ecae-buttonskin-none";i:10;s:21:"jig-prettyphoto-style";i:11;s:14:"colorbox-style";i:12;s:20:"magnific-popup-style";i:13;s:16:"photoswipe-style";}