Op ’t moment zitten we ergens halverwege december. Nog een paar weken en 2011 is voorbij. Weg kerstboom, weg glitter, weg oliebollen en halló 2012. En weet je wat? Het kan me niet snel genoeg gaan! Waar ik normaal niet iemand ben die denkt in termen als goede en minder goede jaren, ben ik dit jaar wel anders van mening. 2011 was niet zo mijn ding.

2011 stond voor mij in het teken van verlies. Met een hoofdletter V en vetgedrukt. Verlies in de zin van letterlijk dingen of mensen. Maar ook in de zin van de strijd verliezen. Doorgaan tot je niet meer kunt, ergens keihard voor knokken en alles geven, maar uiteindelijk met lege handen thuiskomen. Tevergeefs. Verloren.

Ik raakte onder meer een vriend kwijt, verloor in één klap een handvol kennissen, raakte diverse projecten kwijt waar ik ziel en zaligheid in had gelegd en het lijkt erop dat ik op het laatste moment ook iemand dreig te verliezen waar ik veel van houd. Ondanks dat het ‘maar’ een paar dingen zijn, hebben ze van begin tot eind wel mijn hele jaar beheerst.

Ik heb veel verdriet, kwetsbaarheid, woede, onmacht, frustratie en een overdosis stress gekend. Machteloosheid was denk ik de term die bij de meeste dingen het best paste. Ik stond erbij en keek ernaar, het glipte uit m’n handen, ik kon er niets aan doen, het was niet mijn schuld.

En dan ben je aan het eind van het jaar en maak je de balans op. Ik ben niet iemand die bij de pakken neer gaat zitten, dingen denkt als “Het ligt aan mij, ik heb het zeker verdiend” en alleen de negatieve kant ziet. Wél ben ik iemand die graag nadenkt over dingen en analyseert, zo ook hierover. Ik vraag me bijvoorbeeld af wat het doel hiervan is. Toeval geloof ik namelijk niet in.

quote-never-lose-yourself

Waarom raakt iemand in één jaar zoveel dingen kwijt, en dan heb ik het dus niet over de zoveelste keer dat ik me de pleuris zoek naar mijn sleutels of een bonnetje van de supermarkt, maar over dingen die ertoe doen. Wat heeft het voor doel, zit er een boodschap in? Kan ik er iets van leren? Wat zegt het over mij en over de ander? Dat zijn dingen waar je dan vanzelf over na gaat denken.

Ik ben er nog niet uit wat ik ermee aan moet, ook omdat de meeste situaties geen boodschap voor mij hebben. Ik heb geen dingen fout gedaan, mensen weggejaagd of slecht behandeld. Maar als iemand ervoor kiest een jarenlange vriendschap aan de kant te zetten, omdat zijn nieuwe vriendin erg jaloers is aangelegd, dan is dat geen reden om aan mezelf te twijfelen.

“Elk voordeel heb ze nadeel.” Cruijff zei het al. En het is waar. Als er één jaar is waarin ik veel heb geleerd, was ’t dit jaar wel. Ik leerde om beter te relativeren en om dingen sneller naast me neer te leggen, zodat ik er niet te lang mee rond zou blijven lopen en last van zou hebben.

Last but not least, leerde ik beseffen dat niet alles aan mij ligt. maar dat dingen vaak meer over de ander zeggen dan over mij. Je kunt niet iedereen te vriend houden. Een streven waar ik, vaak ten nadele van mezelf, het grootste deel van mijn leven wel erg naar heb geleefd. Maar dat betekent niet dat als ’t mis gaat, het mijn schuld is.

Toch is het moeilijk, mensen en dingen die je liefhad of waar je het leuk mee had, te moeten laten gaan zonder dat je er iets aan kunt doen. Maar ook dat is een les. Zo is het leven. En zoals mijn vader altijd zegt: “Je kunt ervoor kiezen om op de trein te stappen en verder te gaan, of in de kou op het perron te blijven”. Geen twijfel mogelijk wat ik ga doen dus. Lekker die trein in!

Wat betreft de wat tegenstrijdige titel van deze post: Denk er maar over na. Je lijdt verlies, hebt verdriet, bent boos en gekwetst. Maar je bént er nog! Je bent dus niet minder door dingen kwijt te raken. Ik heb mijn waardigheid nog en mijn trots. Mijn identiteit en integriteit. Mijn geloof in liefde en mijn liefde voor het leven.

Ik heb niets te verliezen!