Nadat ik vanmorgen voor de derde keer m’n make-up opnieuw moest doen en uiteindelijk met de rook uit m’n oren en slechts een simpel zwart lijntje boven m’n ogen de deur uit stoof, besloot ik dat ik de negatieve energie ook om kon zetten in iets positiefs, een post over hoe het is om jezelf op te maken als je slechtziend bent.

Ik kan me voorstellen dat de meesten daar nooit over nagedacht hebben en dat is logisch. Juist daarom lijkt het me leuk daarover eens wat meer uit te wijden. Mocht je het item over mijn visuele beperking niet gezien hebben, bij deze in het kort:

Kort na mijn geboorte werd geconstateerd dat ik slechtziend ben, ik ben dus niet anders gewend. Het is niet zoals bij veel mensen wat plus of min, mijn gezichtsveld is drastisch verminderd ten opzichte van iemand met normaal zicht. Om precies te zijn is mijn zicht 5%. Het is dus niet al te lastig voorstellen dat opmaken meer tijd kost.

Ook al schreef ik eerder dat ik tot voor een jaar of vier geleden nooit make-up gebruikte. Hooguit voor een speciale gelegenheid. Ik heb nooit echt geleerd hoe ik me moet opmaken en had ook geen vriendinnen waarvan ik het kon leren.

ik heb het dus nooit goed geleerd en daarnaast speelde mijn slechte zicht een grote rol. Want ook daarin heb ik veel geleerd. Ook dingen die niet beter worden, kun je tot op zekere hoogte trainen. In mijn geval zijn het vooral mijn brain wat getraind is op onder andere reactiesnelheid, aanpassingsvermogen en inschattingsvermogen. Daar ben ik heel goed in geworden.

Ik heb nogal een haat-liefde verhouding met make-up. Als het goed gelukt is, ben ik trots dat ik het voor elkaar heb. Als het niet lukt, ben ik geneigd mezelf een kluns te noemen. Anderzijds ben ik juist trots op het feit dat ik het tenminste wél kan en dat ik me met de nodige oefening net zo mooi op kan maken als iemand met goede ogen.

Ik ben erg kritisch en perfectionistisch. Vooral als het om mezelf gaat. Dus ook met make-up. Als dat zwarte lijntje niet strak genoeg is of de oogschaduw niet mooi zit, baal ik daarvan en begin ik soms helemaal opnieuw of maak ik mezelf er makkelijk vanaf met een lijntje oogpotlood. Geduld is niet mijn sterkste kant, dus moet het als het even kan allemaal zo snel mogelijk perfect zitten!

Ik heb veel over het aanbrengen van make-up geleerd, maar geef er ook mijn eigen draai aan. Iedereen zegt bijvoorbeeld dat je eyeliner van binnen naar buiten aan moet brengen (vanuit de ooghoek naar buiten werken), ik doe het precies andersom.

Als ik het doe zoals het hoort, wordt het een bende. Ook keek ik veel tutorials voor het maken van een eyeliner wings toen ik dat nog niet kon, maar uiteindelijk werkt mijn eigen techniek voor mij het beste.

Ook heb ik er best lang over gedaan om te ontdekken wat voor mij het prettigst werkt qua eyeliner. Ik heb mezelf aangeleerd vloeibare eyeliner te gebruiken zonder dat ik begin te knipperen en te tranen, gewoon omdat ik vond dat ik dat moest kunnen. Desondanks kan er niet secuur mee werken.

De uitkomst is gel eyeliner. Mijn favoriet is de Maybelline Lasting Drama gel eyeliner. Die is perfect. Voorheen gebruikte ik oogpotlood, maar omdat dat vettig is, loopt het snel uit en zoals ik al schreef, kan ik er moeilijk strak mee werken.

Ik gebruik vaak een potloodje op dagen dat ik geen zin heb in uitgebreide make-up, maar voor het echte werk laat ik het potloodje achterwege, ik gebruik het dan hooguit als basis onder mijn eyeliner, om ‘m nog zwarter te maken.

Iets waar ik pas een jaar geleden mee begon, is het epileren van m’n wenkbrauwen. Ook dat durfde ik nooit, al moet ik zeggen dat de angst voor pijn daarbij een grotere rol speelde dan het idee dat ik het niet goed genoeg zou kunnen zien. :-)

Selfie met smokey eyes

Het ging ook niet gelijk goed. Vooral de eerste paar keer waren lastig, omdat mijn wenkbrauwen nog nooit geëpileerd waren en ik er dus ook vorm in moest zien te krijgen. De tweede keer ben ik te enthousiast aan het plukken geweest en had ik opeens heel dunne wenkbrauwen.

Gelukkig zijn ze weer aangegroeid en kan ik nu zeggen dat ik er een mooie vorm in heb zitten. Waxen met strips heb ik één keer geprobeerd, maar dat was niet voor herhaling vatbaar. Doordat ze doorzichtig zijn, zag ik nauwelijks waar ik ze plakte en ik was bang dat ik m’n wenkbrauwen zou ruïneren. Op de foto hierboven, zie je me met smokey eyes en m’n wenkbrauwen zoals ze momenteel zijn. De foto is van afgelopen vrijdag.

Al met al vind ik dat ik het best goed doe. Ik heb door het volgen van beautyblogs veel geleerd en daar een eigen draai aan gegeven. Make-up aanbrengen doe ik uiteindelijk voor 70% op gevoel.

Ik zie het wel, maar meer het totaalplaatje, ik moet op m’n gevoel afgaan om te kunnen weten of ik iets goed aanbreng. Mijn ogen gebruik ik puur als eindcontrole, om te zien of het klopt en beide ogen hetzelfde zijn opgemaakt.

Tot slot wat make-uptips voor andere slechtziende dames

  • Werk op je gevoel, maar check regelmatig of het eindresultaat klopt. Je zult merken dat, zodra je je gevoel toestaat een deel over te nemen van je ogen, het opmaken veel beter zal lukken!
  • Ontwikkel je eigen manieren voor het aanbrengen van make-up. Ook al doet iedereen alles op een andere manier dan jij: Als jouw manier prettig werkt en het eindresultaat nog altijd prima is, waarom niet?
  • Neem de tijd en word niet ongeduldig. Waar een ander iets in 5 minuten kan doen, moet je er niet vanuit gaan dat jij het in hetzelfde tijdsbestek voor elkaar hebt. Vooral een precies klusje zoals eyeliner aanbrengen of wenkbrauwen epileren, kost gewoon veel tijd.
  • Iets wat voor iedereen geldt, maar zeker voor mensen met een visuele beperking.
    Zorg voor voldoende licht!
  • Kijk tutorial filmpjes, ga dingen uitproberen en ontdek wat je het prettigst vindt werken. Ook met kwasten moet je vaak experimenteren welke beter voor jou werken.
  • Keep it close en schaam je er niet voor. Als ik mijn wenkbrauwen epileer, heb ik een spiegel die tien keer vergroot en nog zit ik er met m’n neus bovenop. Onthoud goed: Het gaat om het resultaat, niet om op wat voor manier je het doet!
  • Hecht niet te veel waarde aan regeltjes over make-up. Een beperking vereist aanpassingen, hoe subtiel ook. Je eigen manier is goed genoeg. Zegt iemand anders dat je het ‘helemaal fout’ doet? Leg ze uit waarom jij dingen op jouw manier doet.
  • 8. Oefening baart kunst! Ik heb er 2 jaar over gedaan om met eyeliner overweg te kunnen en 1 jaar om m’n wenkbrauwen te leren epileren. Lukt het nog steeds niet? Geef niet op. Juist jouw doorzettingsvermogen zal uiteindelijk resultaat opleveren waarop je trots kunt zijn!
  • wp_statistics_words_count: 1160