Gisteravond sinds járen weer eens een bioscoop van binnen gezien, en wel één op loopafstand van m’n huis. Dat in acht genomen, is het eigenlijk raar dat ik bijna nooit meer naar de film ga, terwijl ik het wel leuk vind, maar ‘t komt er gewoon niet van en op de één of andere manier heb ik meestal ook geen zin om geld uit te geven aan films die ik thuis ook kan zien.

Totdat ik, maanden geleden alweer, hoorde dat mijn favoriete film aller tijden terug in de bioscoop zou komen en wel in 3D. Ik heb het dus over Titanic. Ik ben werkelijk waar dol op die film. Het is gewoon een mooi liefdesverhaal, er zit voldoende spanning in zonder dat het eng is (ik kan niet tegen actiefilms en thrillers en zo) en niet te vergeten een toen nog buitengewoon smakelijke Leo DiCaprio, alleen al dáárvoor wil ik die film keer op keer weer zien. 🙂

Gisteren is de film in Nederland in première gegaan en ik wilde de eerste avond dat ie draaide gelijk gaan kijken. Via internet een kaartje gereserveerd bij JT Bioscoop (voorheen Roxy) en gelijk zelf een rij en stoel kunnen kiezen, dat heb ik nog niet eerder meegemaakt dat je dat zelf kunt kiezen en dat is zeker voor mij – omdat ik altijd vooraan moet zitten – echt ideaal!

Gisteravond was het dus zover en ik had er veel zin in. Omdat ik mijn kaartje gereserveerd had moest ik uiterlijk 30 minuten van tevoren aanwezig zijn om het op te halen en te betalen. Zo gezegd zo gedaan. Vervolgens het resterende half uur vast doorgebracht in een comfortabele rode pluche stoel in de bioscoopzaal.

Jammer genoeg was het voor mij wel een beetje een anti-climax. Ik zag namelijk niets van het 3D gebeuren. Heel af en toe een flits dat ik dacht “Hé dat lijkt wel 3D”, maar verder helemaal niets, nada, niente. Sowieso was de bril die je mee kreeg een onding, als ik hem op de normale manier opzette, moest ik ‘m vasthouden omdat hij niet op m’n neus bleef zitten en ik dus de bovenrand voor m’n ogen had. En om nou 3 uur lang met je arm omhoog te blijven zitten is ook zo wat.

Niet veel later had ik er iets op gevonden. Niet lachen, maar ik heb ‘m ondersteboven op gezet, met de rechte kant op m’n neus dus. Dat ging qua zicht een stuk beter en hij zakte warempel niet af, maar al na een klein half uurtje kreeg ik een behoorlijk pijnlijke neusbrug.

Alsof dat niet genoeg was, kreeg ik ook vermoeide ogen en ook hoofdpijn van het kijken door de 3D bril, hoe dat komt weet ik niet, maar het is precies hetzelfde als dat ik naar een beeldscherm met lage refresh rate kijk, dat hou ik nooit lang vol. Een soort onzichtbare trilling die ik direct in m’n ogen ‘voel’ als hij er is, maar die dus eigenlijk niet waarneembaar is.

Dit hield ik helaas ook niet lang vol, dus plukte ik om de haverklap die bril van m’n neus, om even later te constateren dat het kijken er zonder bril niet beter op werd, omdat het beeld door het 3D gebeuren voor het blote oog niet scherp en soms, met objecten die ‘dichtbij’ zijn, heel wazig is, net of je bezopen bent dus ook onrustig en onprettig om naar te kijken.

Uiteindelijk begon ik me te vervelen. Ik heb de film inmiddels om en nabij de 20 keer gezien op DVD, in de bioscoop en op TV, en nu het 3D gedeelte waar ik juist zo naar uit had gekeken wegviel bleef er niets anders over dan een film die ik kon dromen.

De extra dimensie was er letterlijk en figuurlijk vanaf. Uiteindelijk begon ik er maar een spelletje van te maken, door in mijn hoofd elke keer de dingen voor te zeggen die de acteur die op dat moment in beeld was zou gaan uitspreken en ik gaf mezelf punten als ik het exact goed had.

Desondanks heb ik me toch wel redelijk vermaakt met popcorn knauwen en zo nu en dan op mijn telefoon spieken en natuurlijk de film volgen. Of het nu aan mijn ogen ligt of aan de 3D techniek kan ik niet zeggen. Het is enerzijds wel zo dat je echt 2 ogen nodig hebt om 3D te kunnen zien en mijn rechteroog er praktisch voor spek en bonen bij hangt omdat ik daar écht bijna niets meer mee zie.

Aan de andere kant heb ik in het verleden andere 3D films gezien die je met z’n kartonnen rood/cyaan brilletje. Ik heb in mijn jonge jaren onder meer de film Captain EO met Michael Jackson gezien in Disney World in Florida en daar kreeg ik wel degelijk het echte 3D gevoel mee van dingen die op je af komen en zo. Ook in het IMAX Den Haag lukte dat prima.

Verder ben ik een paar jaar geleden in de Efteling geweest waar je ook zo’n 3D film hebt bij de Pandadroom, ook die zie ik wel degelijk als 3D. Ik denk dat het een combinatie van factoren is, dat mijn afwijkende ogen de vernieuwde 3D techniek gewoon niet goed oppikken en dat dat alleen lukt met het ouderwetse brilletje met gekleurde glazen.

Toen ik in januari bij de Harense Smid was om een nieuwe TV voor m’n verjaardag te kiezen, stond daar ook een 3D TV waar ik uit nieuwsgierigheid even met de bijbehorende bril naar wilde kijken. Ook daar zag ik geen 3D. Mijn moeder overigens ook niet en die is niet slechtziend.

Het enige wat me bij Titanic 3D met de 3D bril opviel was dat de contrasten wat hoger waren en er hier en daar iets meer diepte in zat en het beeld ook een heel stuk donkerder was met de bril, wat ik allesbehalve prettig vond. Ik weet nu in elk geval zeker dat ik géén 3D films meer wil zien, ik moet er nu zelfs paracetamol voor nemen want ik heb inmiddels echt knallende koppijn.

Al met al toch wel een teleurstelling dus, ik vind het leuk de film Titanic weer eens gezien te hebben en ik vind bioscoop-uitjes altijd erg leuk, dus ik heb er geen spijt van, maar ik had van het 3D gedeelte veel meer verwacht. Volgende keer dus maar weer een gewone film!

Ga jij nog naar Titanic 3D kijken in de bios?