Ik heb eigenlijk een top drie van meest irritante insecten ooit. Met stip op één de wesp (webs, weps, klinkt veel leuker vind ik), op twee de mug en op drie de vetgemeste bromvlieg. Ondanks dat voor de meeste mensen waarschijnlijk de mug de gouden medaille verdient als het aankomt op meest gehekelde beest ever, hebben wespen bij mij toch een grote voorsprong en dat maakt ze tot een glansrijke winnaar.
Ik kan het uitleggen. Ik ben weerloos als het om wespen gaat. Ik hoef er maar één te zien of te horen of ik word overvallen door een soort blinde paniek en een enorme, zo niet onbedwingbare drang om mijn oerinstinct achterna te gaan en te vluchten.
Ik ben namelijk al zo lang als ik me kan herinneren bang voor die krengen, en dat terwijl ik nog nooit gestoken ben. Mijn angst voor wespen heeft denk ik voor een heel groot te maken met mijn slechtziendheid.
Ik zie zo’n etterbak namelijk pas op het allerlaatste moment, als ie op een afstand van hooguit 5 centimeter voor m’n gezicht hangt. Dat idee vind ik zo beangstigend, dat ik als een op hol gedraaide windmolen met mijn armen begin te maaien en te zwiepen, terwijl ik onderhand zou moeten weten dat wespen dáár juist geïrriteerd van raken en eerder zullen steken. Dat ik ondanks mijn ‘maai gedrag’ nog nooit aan de angel van zo’n zwart met geel gestreept monster geregen ben, mag een klein wonder heten.
Ze zijn klein en snel:
de Hayabusa onder de insecten.
Op twee dus de mug. Muggen zijn irritant. Dat weet iedereen. Nog irritanter wordt het als je van jezelf weet dat het onmogelijk is om die beesten te vangen. Ze zijn klein en snel; de Hayabusa onder de insecten.
Net op het moment dat je een uur durende achtervolging beëindigd hebt en doodmoe in je nest valt en het licht uitknipt, zit dat beest gelijk weer om je oren te zoemen. Dát! Arghhh! Alleen al het erover schrijven maakt me nijdig! 
Op drie dan de bromvlieg. En met name die dikke beesten. Ik ben er niet bang van, maar ik vind ze vooral irritant en vies. Waarom dat laatste weet ik niet precies, maar ze zien er vies uit en ze worden ook niet voor niets vaak ‘strontvlieg’ genoemd.
En waar een vuilnisbak zit, zitten die gore beesten ook. Het idee dat ik net zit te genieten van een lekker hapje en dat de mogelijkheid bestaat dat er zo’n viezerik op gaat zitten, zorgt er al voor dat mijn trek spontaan verdwijnt. Buiten eten is bijvoorbeeld ook niet iets wat ik graag doe.
Tot zover dus mijn top 3 meest irritante insecten, maar eigenlijk ging het daar niet helemaal over geloof ik… Ik ben de draad een beetje kwijt, wat er waarschijnlijk mee te maken heeft dat ik deze blog van oorsprong woensdag 2 weken geleden begon te schrijven, om 6 uur ‘s morgens.
Maar daarna volgde een klein rampweekje met het gedoe met mijn computer. Later ben ik niet meer aan de blog toegekomen, maar nu dus wel en nu is de spirit een beetje weg Sorry daarvoor…
