In mei schreef ik de eerste ‘Back in Time’; een blogpost met foto’s uit de oude doos. Destijds plaatste ik wat foto’s uit het jaar 2000 (toen ik mijn eerste digitale camera kocht) en dit keer sla ik een paar jaar over en zal ik wat foto’s plaatsen uit het jaar 2004. In dit jaar woonde ik nog niet zo lang in Gorinchem en verhuisde ik na een jaar samenwonen naar het stekje waar ik nu nog zit.
Vooral in 2004 ben ik losgegaan met het vastleggen van Gorkum, de stad waar ik relatief nieuw was. Natuurlijk was ik al vaak genoeg in Gorkum geweest toen ik aan de overkant woonde, maar het is toch anders om er zelf te wonen.
Links zie je een boom bij de Dalempoort. Op de tweede foto een oude Ara bij een dierenwinkel aan de Westwagenstraat, die er al jaren niet meer zit. Dat beest hoorde je al op een kilometer afstand!
Als eerste een foto van Jumper, het hondje van m’n moeder wat helaas al jaren niet meer leeft. Het was een Norfolk Terriër: een terriër ras wat niet zo bekend is in Nederland. Echt een superlief hondje. Op de tweede foto zie je de valkparkiet die ik een jaar heb gehad. Ik had nog geen hond. Hij was ontzettend mak en ook een beetje ondeugend, maar dat was juist grappig.
Winter in Gorkum dat moest natuurlijk vastgelegd worden! Mijn foto’s waren toen nog niet van de kwaliteit die je nu gewend bent, ik heb in de loop der jaren veel geleerd en inmiddels ook een betere camera. Ik had toen een camera van 5 megapixel.
Op de tweede foto zie je Gorkum van bovenaf. Ik was de Piazzaflat in geglipt toen iemand de deur opendeed en ben met de lift naar de bovenste verdieping gegaan om daarvandaan wat foto’s te maken.
Dat was mijn huiskamer destijds. Wat is er veel veranderd! Het kastje met glazen deurtjes waar het tv’tje op staat heb ik nog wel. Ook het kastje met eveneens glazen deurtjes links heb ik nog, maar staat op een andere plek.
Onder zie je een stukje van de eettafel, die heb ik ook nog. Verder is alles veranderd, van vloer tot gordijnen en van de kleur van de muren tot wat er aan de muur hangt. En natuurlijk de meubels!
Op de tweede foto zie je Donder, m’n eerste hondje. Ik heb hem maar een half jaar gehad. Hij had een angststoornis, waardoor hij op straat alle kanten op schoot, in combinatie met mijn slechte ogen was dat levensgevaarlijk en de kans op ongelukken groot. Daarom heb ik met pijn in mijn hart besloten een ander baasje voor hem te zoeken. Ondanks zijn ‘probleem ‘was het verder een lief en mooi hondje, ook een Jack Russell terriër, net als Bas.
En daar hebben we Bas, die kwam in hetzelfde jaar. Bas was niet het meest knappe hondje toen ik hem kreeg. Zijn vacht was dof en pluizig en hij was mager. Daarnaast had hij erg veel last van verlatingsangst. Het heeft ruim een half jaar gekost om hem op gewicht te krijgen en nadat ik gelik ben begonnen met invoeren van de halfjaarlijkse trimbeurt, zag hij er beter uit.
Het trainen om de verlatingsangst te verminderen, heeft me een paar jaar gekost, maar met resultaat! De foto links is één van de eerste die ik van hem maakte, je ziet duidelijk dat hij mager is. De tweede foto heb ik ook als kerstkaart gebruikt dat jaar, ik vind hem zo schattig kijken!
Twee foto’s van mij uit 2004, ik zag er anders uit dan nu, maar door de jaren heen, heb ik veel verschillende haarstijlen gehad. Ook gebruikte ik nog geen make-up. Waar de meeste meisjes rond hun dertiende beginnen met make-up, was ik een laatbloeier.
Ik had een oogschaduw en lippenstift, maar gebruikte die alleen bij speciale gelegenheden en dan nog wist ik eigenlijk niet hoe ik het aan moest brengen. Ik ben pas een jaar of wat geleden begonnen met vrijwel dagelijks make-up gebruiken. Door beautyblogs heb ik mezelf aangeleerd om een mooie look te maken.
Ook iets als wenkbrauwen epileren deed ik niet, ik was bang dat ‘t veel pijn deed en niet in het minst dat ik ‘t niet zou kunnen vanwege mijn visuele beperking. Uiteindelijk is dat goed gekomen, door veel oefenen. Sowieso had ik ook nog een heel wat bollere toet. Ik was een stuk zwaarder dan vandaag de dag, al was het nog erger in de periode dat ik samenwoonde.
Mijn haar was op het langst wat ik ooit gehad heb, een beetje op schouderlengte dus, niet heel erg lang. Op beide foto’s is het geblondeerd en ongeveer net zo’n lichte kleur als dat mijn blonde lok nu is. Behalve mijn haar föhnen als het gewassen was, deed ik er niets mee. Geen stijltang of stylingproducten, dat is ook wel te zien aan de pluizige bos op foto één! Op de tweede foto is het een stukje korter en ongeveer net zo lang als dat het nu is, maar wel een ander model.
Tot slot drie foto’s, allemaal gemaakt rond de feestdagen. De eerste was een huis wat ik van een grote doos had gemaakt. Een Sinterklaassurprise, met achter elk deurtje een klein cadeautje voor iedereen. Tot een jaar of wat geleden, vierden we altijd Sinterklaas met de familie.
Ook heb ik in dat jaar op een kerstmarkt in Dalem gestaan, om foto’s te maken van mensen met de Kerstman. Als ik die foto’s terugkijk, vind ik ze echt heel slecht. Qua compositie maar ook de kwaliteit. Een aantal zijn ook net niet scherp en niet scherp gesteld op de ogen. Desondanks leuk om te doen, maar wel heel koud!
Als laatste een foto van Blackie, een Rottweiler pup die m’n vader had. Blackie leeft inmiddels al jaren niet meer, hij heeft niet zo’n lang leven gehad. Volgens mij was hij ziek, maar deze foto vind ik nog steeds leuk en hangt ingelijst bij m’n vader thuis.
Wat leuk om te zien!
Leuk om te zien dit!
Leuk om dat allemaal weer terug te zien en wat ben jij veranderd he :))
Dank je en ja dat is een ding dat zeker is!