Gistermiddag, 10 december, trok een bont gezelschap ‘ten strijde’ naar het Binnenhof in Den Haag, om protest te uiten tegen de geplande bezuinigingen van het ministerie van OCW, waardoor Slot Loevestein mogelijk haar deuren zou moeten sluiten. Met de nadruk op slot dus. Ik was erbij en maakte foto’s en een filmpje. Hier mijn verslag!
Als eerste een korte uitleg waarom ik mee ging. Ik ben een paar dorpen bij het slot vandaan opgegroeid en al van kleins af aan kom ik er vaak. Vroeger met mijn ouders, later op eigen houtje. Nog steeds kom ik er meerdere keren per jaar om lekker te wandelen en aansluitend iets te drinken op de binnenplaats bij het kasteel.
Ondanks dat ik begrijp dat er bezuinigd moet worden in tijden van crisis en niet alleen op Loevestein, vind ik dat een dergelijk kasteel van onschatbare historische, culturele en educatieve waarde is, dat en de boel wegbezuinigen en dus sluiten, geen optie is. Daarom ging ik mee naar Den Haag om daar een protest tegen de bezuinigingen alsook mijn steunbetuiging aan Loevestein te uiten met honderden andere mensen.
Het gezelschap wat zich aangemeld had om mee te gaan naar Den Haag, had zich verzameld op het terrein van het slot, om daar vandaan met touringcars naar Den Haag vervoerd te worden.
Behalve volwassenen (medewerkers en vrijwilligers van Slot Loevestein, politici, waaronder vijf burgemeesters, belanghebbenden en liefhebbers), waren er ook bussen vol kinderen van basisscholen uit de omtrek. In totaal waren we met zo’n 400 mensen, een groep die je dus niet zomaar over het hoofd ziet!
In de bus werd het ‘Loevestein-lied’, wat we met z’n allen ten gehore zouden brengen bij het Binnenhof, meerdere keren geoefend. Iedereen die mee was, kent het nu wel uit z’n hoofd. Kort voor aankomst in Den Haag, werden felgele hesjes uitgereikt met een foto van Slot Loevestein op de rug, de kans was erg klein dat we over het hoofd zouden worden gezien en laat dat nu precies de bedoeling zijn geweest!
Na aankomst in Den Haag werd gewacht totdat alle bussen gearriveerd en geleegd waren, in totaal 10 touringcars. Ook werd het lied nogmaals geoefend. Vervolgens werd de korte wandeling richting het Binnenhof ingezet, onder muzikale begeleiding op trommels.
Het op dat moment grijs bewolkte Den Haag werd danig verrast door de markante geelgekleurde groep die door de straten van de oude stad marcheerde en haast letterlijk ten strijde trok en met liefde op de bres sprong voor Slot Loevestein.
Bij aankomst op het Binnenhof werd het inmiddels veelvuldig geoefende lied ten gehore gebracht en al snel druppelden enkele Tweede Kamerleden naar buiten, waaronder Mona Keijzer (CDA). Vervolgens klauterde Hugo de Groot 2.0 uit de meegebrachte kist en werd het traktaat overhandigd, nadat deze was voorgelezen door burgemeesters Petter, van den Bosch en IJssels, respectievelijk van de gemeenten Woudrichem, Zaltbommel en Gorinchem.
Niet veel later keerde de groep weer terug naar de gereedstaande touringcars en werden we teruggebracht naar Slot Loevestein, waar men meteen aan kon schuiven voor een maaltijd (stamppot) als afsluiter van een bijzondere en inspirerende dag met een mooi doel.
Zelf vond ik het ook bijzonder om mee te maken. Ik was sowieso nog nooit bij het Binnenhof geweest en vond het best stoer van mezelf dat ik op pad ging met een gezelschap waarvan ik praktisch niemand kende.
Minpunt was dat ik mezelf flink tegenkwam op het gebied van mijn slechte ogen. Het feit dat ik in m’n eigen woonplaats en een grote cirkel daarbuiten blindelings kan rondlopen zonder dat ik ergens over struikel, is nogal misleidend.
In een onbekende plaats moet ik namelijk wel heel erg oriënteren. In een groep meelopen en tegelijkertijd opletten dat ik nergens over val, bleek behoorlijk lastig en kostte veel energie. Zo kon ik nog nét een aanvaring met een fietser voorkomen en viel ik bijna over een te laag ingeschat stoeprandje. Bij vertrek richting bussen raakte ik bijna in paniek toen ik de mensen van ‘mijn’ bus niet één-twee-drie kon vinden tussen de honderden aanwezigen.
Ook het wandelingetje naar de aanlegsteiger bij Loevestein, waar de watertaxi op me wachtte, bleek niet eenvoudig. Het was er aardedonker en ik deed er bijna 5 minuten over om zo’n 50 meter af te leggen.
Op zulke momenten raak ik gefrustreerd dat ik er niets aan kan veranderen en dat dingen vaak zo bemoeilijkt worden. Ook de actie met ‘Hugo’ die uit de kist kwam en het overhandigen van ’t traktaat heb ik niets van kunnen zien daardoor, da’s jammer.
Tot slot een leuke anekdote: Zowel op de heen- als terugreis in de bus zat ik naast een wat oudere man met een grote bril en grijs haar, die zich aan me voorstelde als Albert. Ondanks dat hij het grootste deel van de reis met zijn overbuurman zat te praten, heb ik wel een paar keer met hem gesproken. Pas op de terugweg realiseerde ik me dat die man de burgemeester van Zaltbommel was.
Ondanks dat ik me niets minder voel dan iemand met een hoge functie, keek ik opeens toch wel anders tegen hem aan en durfde geen grapjes meer te maken. 
Achteraf zag ik hem ook op filmpjes terug, waar hij een deel van het traktaat voorlas, maar aangezien ik daar niets van had gezien, kon ik het niet weten. Ik ken de burgemeesters van Woudrichem, Gorinchem en Wijk en Aalburg bij naam en van gezicht, maar daarbuiten niet. Wel grappig!
Foto’s en filmpjes heb ik ook gemaakt. Helaas was dat niet geheel naar tevredenheid (eerder geheel niet). De meeste foto’s heb ik verwijderd, de filmpjes bleken niet in HD maar lagere kwaliteit, waarschijnlijk per ongeluk de instellingen gewijzigd.
In dit artikel zie je een aantal van de gemaakte foto’s (klikken voor vergroting) en onderstaand kun je het filmpje bekijken. Overigens heb ik ook een item geschreven voor Regio Woudrichem. Eerder werd daar ook mijn item over de bomenkap gepubliceerd. Zelf ben ik trouwens te zien op één van de filmpjes die naar aanleiding van het protest op internet zijn verschenen.
Je mag best trots zijn op jezelf, je hebt t toch maar geflikt (ondanks je slechte ogen) !!