Best raar om te schrijven dat ik een dagje vrij heb, terwijl ik toch zit te bloggen. Maar gewoon een berichtje uit de losse hand tikken is anders – en makkelijker – dan een informatieve blogpost of iets waar veel werk bij komt kijken, zoals posts met bijvoorbeeld foto’s of video’s. Hoe dan ook heb ik mezelf vandaag dus een beetje rust gegund.
Afgelopen nacht heb ik voor ‘t eerst in ruim twee jaar een nacht buitenshuis geslapen. De laatste keer was tijdens een motortripje naar Limburg, dit keer was het één nachtje in het huis van oma om een beetje op haar te passen. Enige overeenkomst is het gebrek aan nachtrust. Destijds in Limburg kwam er ook weinig van slapen terecht en dat was nu niet anders.
Oma is vorige week in het Tweesteden Ziekenhuis in Tilburg opgenomen, nadat ze een lichte herseninfarct heeft gehad. Gelukkig is ze daar redelijk goed vanaf gekomen, al heeft ze wel wat moeite met praten en verminderde kracht in haar arm. Gister mocht ze naar huis, maar ze durfde niet alleen te slapen, dus had ik aangeboden die eerste nacht te komen logeren. Vroeger logeerde ik overigens best vaak bij m’n oma.
Dus laadde ik mijn favoriete leren rugtas vol met benodigde spullen (dat bleek nog aardig wat te zijn voor één nacht) en vertrok ik met Bas naar Wijk en Aalburg. Eerst met het pontje naar Woudrichem, waar m’n vader me ophaalde en naar Wijk bracht, nadat ik eerst nog bij de MCD ben binnengewipt om een bloemetje te halen voor oma.
De avond verliep rustig en oma was blij dat er iemand in huis was. Om half elf wilde ze slapen, dus ben ik ook mijn bed op gaan zoeken. Toen kwam het wachten. Ik slaap thuis de laatste tijd al niet geweldig, maar heb het nu gepresteerd om slechts tweeënhalf uur te slapen.
Ander bed, andere geluiden, een antieke klok vijf meter bij me vandaan die om het halfuur sloeg en mijn eenpersoons dekbed delen met een hond die een half tweepersoons dekbed voor zichzelf gewend is. Toen ik tegen zevenen voor ‘t laatst wakker werd, heb ik me aangekleed en ben ik eruit gegaan en bij hoge uitzondering koffie voor mezelf gezet.
Normaal drink ik zelden koffie, maar als ik brak ben, gaat een bakkie er wel in. M’n vader kwam me tegen twaalven ophalen en inmiddels was ik zo moe, dat ik bijna op de bank in slaap viel. Het plannetje om thuis lekker op de bank een tukkie te doen, ging niet door.
Normaal gaat de bel hooguit eens per twee weken, nu drie keer achter elkaar. Ondanks m’n korte nachtje, ben ik toch blij dat ik het gedaan heb. Mijn oma vond het fijn dat ik er was en daar deed ik het voor. En vannacht ga ik alsnog genieten van een welverdiende nachtrust!
Haha, slaap lekker alvast.