Het is vandaag 12 januari en dat betekent dat ik vandaag jarig ben. Mijn leeftijd? 38. Moet ik het nog even spellen? Ja? achtendertig. Tja, dat was even schrikken, hè! Ach, zoals ik altijd maar zeg, leeftijd is maar een getal, ik vind het niet erg om ouder te worden. Sterker nog, ik ben blij met elk jaar wat ik erbij mag tellen. En zolang mensen me nog altijd jonger schatten.

Vandaag mag ik er dus weer een jaartje bijtellen. Of dat gevierd wordt? Nou, niet echt uitgebreid. Ik ben niet zo iemand die z’n verjaardag niet viert, maar ik heb nu ook weer niet zoveel familie, vrienden en kennissen dat ik een huis vol heb zitten, laat staan dat ik een echt feest kan geven. Misschien zodra ik 40 word, maar ik denk eigenlijk van niet. Veertig klinkt overigens wél oud!

Maar of er nu veel visite komt of weinig, het gaat om het idee: Stukkie taart prikken, bakkie thee erbij, beetje ouwehoeren en ‘s avonds met mijn achtendertigjarige hoofd weer gaan slapen. Als volwassene stelt jarig zijn eigenlijk niet meer zoveel voor. Of dat erg is? Eigenlijk niet, als het maar gezellig is!