Vrijdag stuurde m’n moeder een artikel uit het AD, waarin stond dat geïnteresseerden een veldbezoek aan de griend in Sleeuwijk konden brengen. Binnenkort wordt daar gekapt en omdat er veel over te doen was, wilden de beheerders van het terrein laten zien dat de natuur in het waterrijke gebied daarbij wel zal worden gerespecteerd.

Aangezien ik vaak in de griend in Sleeuwijk ga wandelen en altijd geïnteresseerd ben in dingen die met de natuur te maken hebben, besloot ik te gaan. Uiteindelijk bleek er een flinke groep belangstellenden te zijn, ik gok al gauw tussen de 25 en 30 mensen.

Voornamelijk mannen, maar ook een aantal vrouwen. Vooraf had ik nog getwijfeld of ik mijn camera mee zou nemen, maar niet gedaan, omdat ik niet wist hoe modderig het terrein was en ik geen risico wilde nemen. De meesten hadden een spiegelreflex bij, maar ik had in elk geval m’n iPhone nog.

We liepen op een deel van de griend waar ik niet eerder was geweest. Dat maakte het voor mij niet echt gemakkelijk. Sowieso vind ik het moeilijk met een groep mee te lopen op een locatie waar ik niet bekend ben, maar als dat op nogal ongelijk terrein is wat vol ligt met obstakels, wordt dat extra bemoeilijkt. Op een gegeven moment was ik maar achteraan gaan lopen, omdat ik niet zo snel durfde als de rest, daardoor heb ik het grootste gedeelte van de uitleg helaas gemist.

Ik heb geen spijt dat ik gegaan ben, maar ik heb de tweede helft van de wandeling gemist, die aan de andere kant van de griend was, waar ik wel vaker geweest ben. Het laatste stuk werd steeds lastiger begaanbaar. Door het hoge water was er veel modder waar ik een paar keer in vast heb gezeten, ik ben verschillende keren bijna uitgegleden en we moesten op het laatst zelfs door een sloot.

Ook heeft Bas vast gezeten in een doornstruik en bleek hij zich daar achteraf flink aan bezeerd te hebben. Ik liep inmiddels gewoon met een knoop in m’n maag rond, dus uiteindelijk besloten het andere stuk niet meer mee te pakken en met de pont naar huis te gaan. Ik hou best van een beetje struinen, maar voor iemand met mijn zicht was dit niet echt te doen zo.

Desondanks heb ik wel best aardige foto’s kunnen maken met m’n iPhone. Hierboven kun je er al 3 zien, onderstaand de rest. Zelf vind ik de zwart-wit foto erg mooi en ook de middelste in het bovenste rijtje en eveneens de middelste in het onderste rijtje.

Hou jij ook wel van een beetje struinen, of gaat het je ook wat te ver als je door sloten en blubber moet om een paar leuke foto’s te maken? Ik wil denk ik nog wel een keer terug naar dit stuk, de natuur is er schitterend en weer heel anders dan het stuk wat ik ken, maar alleen als de grond kurkdroog is.

Vandaag verscheen er ook een tweede artikel in het Algemeen Dagblad, met meer ‘technische’ uitleg over wat er gaat gebeuren met het gebied en over de wandeling. Dit kun je lezen op de site van AD Rivierenland, als je een logincode hebt.

  • wp_statistics_words_count: 528