Op het moment dat dit online komt, ben ik waarschijnlijk aan het stressen met m’n outfit en/of make-up voor m’n eerste dag figureren voor Dokter Tinus. Ik schreef dit de avond ervoor en op dat moment was er al sprake van plankenkoorts! Het voelt wat vreemd om een tekst te publiceren die eigenlijk over de avond ervoor gaat, maar het kan best vind ik.

Het is alsof ik naar een feestje moet, waarvoor alles tiptop in orde moet zijn, maar dan tien keer erger. Opeens heb ik weer last van een bui dat ik mezelf enorm dik vind en vind ik niets meer leuk staan, terwijl ik gister nog helemaal lyrisch was over mijn outfit en hoe leuk het me stond.

Ik ben zo nerveus dat ik om de 10 minuten een moment heb dat ik denk: Wat dácht je in godsnaam toen je je daar voor opgaf, dat is niets voor jou!! Het idee om een mailtje te sturen om me alsnog af te melden is verleidelijk, maar ik doe het niet. Ik heb voor hetere vuren gestaan en ik ga dit doen, of ik daar op m’n benen sta te trillen of niet.

Waar ik het meest zenuwachtig voor ben? Nou, eigenlijk vooral voor mezelf. Of ik er niet stom uitzie, ondanks dat ik daar natuurlijk genoeg aandacht aan heb besteed en most of all; of ik er niet enorm dik uitzie.

Doordat ik BDD heb, weet ik vaak niet of de spiegel gelijk heeft of niet. Of ik dingen anders zie, of dat anderen mij hetzelfde zien zoals ik ben, maar dat ik er het stempeltje ‘dik’ op plak en een ander niet. Dat is echt moordend kan ik je vertellen.

Het wordt er ook niet makkelijker op dat ik de eerste keer qua outfit niet veilig kan gaan, maar dat het kledingvoorschrift glitter en glamour is. Nou heb ik zoiets niet, maar ik heb een setje bij elkaar gezocht wat ik best leuk vind.

Een felrood shirt met lange mouwen met een schouderstuk en mouwen van kant met een tailleriem, een asymmetrische zwarte rok, zwarte laarzen met hakken en een ketting, verder geen sieraden.

Ondanks dat ik me daar normaal gesproken best comfortabel in voel, zou ik het voor de eerste keer figureren fijner hebben gevonden om iets te dragen wat meer aansluit op een alledaagse outfit. Rond deze tijd draag ik bijvoorbeeld vaak een warme en wijde trui gecombineerd met een leuke legging en stoere boots. Maar dat is niet bepaald ‘glitter en glamour’.

Verder en ik ook een beetje bang dat ik gênante dingen ga doen. Ik hou van controle en ik weet eigenlijk vrij weinig tot niets van wat er morgen gaat gebeuren: Waar, hoelang, binnen of buiten, staan, zitten of lopen. Ik heb echt géén idee. En eerlijk gezegd kan ik er niet zo goed tegen als ik niet weet hoe dingen gaan.

Ik heb zelfs vanavond het hotel waar we moeten verzamelen al gebeld welke van de twee deuren de ingang van het hotel is, of dat de deur toevallig aan de zijkant zit. Dat soort dingen wil ik gewoon weten, voordat ik straks aan de verkeerde deur sta en dan 1. voor lul sta en 2. te laat ben. Ik krijg het op de één of andere manier altijd voor elkaar om in gênante situaties verzeild te raken dat wil ik koste wat kost voorkomen.

Tot slot vind ik het best eng dat ik me in een groep onbekende mensen ga begeven. Ik vind het altijd prettig als ik ten minste één iemand ken waar ik dan een beetje bij kan blijven hangen. Doorgaans gebeurt het vaak dat ik er maar bij sta, terwijl anderen groepjes vormen. Zo is dat altijd geweest. Het zal wel aan mij liggen…

Ik heb er gewoon een beetje moeite mee. Ik hoop dus dat het goed gaat, dat er aardige mensen zijn en dat ik in godsnaam een beetje aansluiting kan vinden. Gelukkig heb ik Bas bij me, dat scheelt. Ik kan altijd tegen hem praten of hem aaien.

Ik heb me wel voorgenomen, en dat is iets wat nog niet eens eerder in me is opgekomen, als ik morgen van begin tot eind stijf sta van de stress en ik het vooral moeilijk vind en heel onzeker ben over mezelf dat ik me dan terugtrek van verdere medewerking. Ik heb geen contract getekend of zo, dus ik zit nergens aan vast.

Natuurlijk hoop ik dat het meevalt, want het is leuk om zoiets een keer meegemaakt te hebben, maar ik hou het wel in m’n achterhoofd. Hoe leuk het ook is, als ik er heel erg gestrest van raak, is dat niet gezond voor mij en dat is uiteindelijk ook terug te zien op beeld. Ander puntje: Als ik gestrest ben, pikt Bas dat ook altijd gelijk op en hij gaat zich dan vaak ook anders gedragen. Dat kan ik natuurlijk ook niet gebruiken!

Maar goed, ik ben hoe dan ook erg benieuwd hoe het gaat verlopen, ik moet zeggen dat ik op het moment van schrijven (woensdagavond dus) meer angst en zenuwen voel dan dat ik me echt verheug en dat zal rond de tijd dat dit artikel online staat wellicht nog erger zijn, maar zoals ik al zei: ik heb lastigere dingen meegemaakt en ik moet niet uit het oog verliezen dat dit vooral voor de fun is. Het is iets leuks en zo moet ik het ook zien, zenuwen of geen zenuwen. Basta!

  • wp_statistics_words_count: 899