Vanmiddag onverwachts naar Woudrichem geweest. Ik kom er de laatste tijd zó vaak dat ik er haast kan gaan wonen. Vorige week al 3 keer en nu alweer 2 dagen achter elkaar. M’n moeder zat slecht in haar vel en ik had geopperd om wat afleiding te bezorgen. Dat werd uiteindelijk een ontspannende wandeling in Woudrichem.

Ik had thuis al voorbereidingen getroffen en was de stad in geweest voor spullen om een ‘EHBO-pakket’ samen te stellen, wat In dit geval stond voor Eerste Hulp Bij Ongemakken. De inhoud bestond uit broodjes, koeken, pakjes drinken, een kaart en een klein cadeautje als opkikkertje.

Eenmaal op de pont, werd ik gelijk aangesproken door één van de matrozen. Dit keer niet door het artikel in hun personeelsblad, maar door een tweet van anderhalve maand geleden, nadat ik tijdens een fietsrondje onwel was geworden en de pont had gepakt. Diezelfde jongen werkte toen ook en had water en suiker aangeboden en wilde, eenmaal in Gorinchem, zelfs iemand regelen die mee naar huis kon lopen.

Wandelen langs de Maas in Woudrichem

Ik had toen getweet dat ik dat zo lief vond en waar je tegenwoordig nog meemaakt dat mensen met je meedenken. De jongen vertelde dat zijn baas het berichtje aan iedereen had doorgestuurd, omdat ie zo enthousiast was over mijn positieve reactie! Zo zie je maar weer, dat Twitter gelukkig niet alleen maar ellende de wereld in slingert, zoals wat je momenteel nogal veel hoort over een niet nader te noemen lied.

In Woudrichem stond m’n moeder al te wachten en zijn we de wal op gelopen. In Woudrichem ben je zo rond, maar het blijft leuk. M’n moeder zei zelfs dat ze dat rondje nooit gelopen had, dus mezelf spontaan ontpopt als tourgids.

Zelf ontdekte ik ook nog iets wat ik niet kende, namelijk het Alversteigersteegje: Een steegje vanaf de Rijkswal naar de Hoogstraat. Ik kende het straatje zelf wel, maar aangezien ik naambordjes nooit kan lezen, wist ik de naam niet.

Wandelpad en de Martinustoren, Woudrichem

Terug aan de voorkant van het vestingstadje, zijn we neergestreken op een bankje met uitzicht op de Maas, waar de EHBO tas openging en we op ons gemak hebben zitten picknicken. Heerlijk! Het weer was zacht en ’t was rustig in en rond de vesting, dus we konden rustig zitten en praten zonder dat er steeds mensen langsliepen.

Later zijn we bij IJssalon Baks koffie gaan drinken en had ik voor ‘t eerst van m’n leven latte macchiato. Erg lekker en voor herhaling vatbaar! Daar hebben we nog zitten praten met ’t meisje van de ijssalon die een boek liet zien met ijstaarten die ze had gemaakt. Als je eens in Woudrichem bent, moet je zeker eens een ijsje gaan halen en de zelfgemaakte ijstaarten bewonderen. Er staat er meestal wel één in de vitrine.

Na de koffie in een winkel gekeken, waar iemand werkte die mij kende uit Gorinchem en zodoende in een middag meer gekletst, dan ik normaal in 2 weken doe. :-) Heerlijk relaxte middag met zoete versnaperingen en koffie, gezelligheid en mijn moeder wat afleiding bezorgd. Inmiddels met een tevreden gevoel thuis na een fijne middag!

‘Dokter Tinus huis’ in Woudrichem