Omdat ik gisteren de hele dag bezig ben geweest, was het opeens laat en had ik nog niets voor vandaag geschreven. En ook niet echt inspiratie en geen zin om ideetjes die ik voor toekomstige items heb, uit te werken. En dan opeens gebeurt er iets wat dan toch wel een tekstje waard is!
Gisteravond ging ik op pad om te fotograferen in bulb-modus. Daarmee kun je light trails maken. Je krijgt dan lichtsporen van bijvoorbeeld voorbijrijdende auto’s. Ik heb mezelf gestationeerd op het eerder gevonden plekje bovenop een stadswal, door mij inmiddels omgedoopt tot ‘Mount Stardust’, omdat ik hier tot nu toe bijna alleen ‘s avonds in het donker ben geweest.
Ik ging dus op pad met cameratas en statief en ik was koud de bebouwing van de binnenstad uit, toen ik besefte dat het veel te hard waaide voor dit soort projecten. Ik heb weliswaar een degelijk statief, maar bij windstoten tot 75 km/pu, moet ik ‘m toch echt goed vasthouden! Mezelf ook trouwens, want op een onbedacht moment lag ik bijna onderaan de wal, met dank aan zo’n felle rukwind. Geen succes, maar nu ik onderweg was, wilde ik toch wat proberen.
Wolpherensedijk by night
Het resultaat was niet denderend. Het begon steeds te miezeren, m’n statief bleef meedeinen met de wind en er was weinig verkeer (lees: één auto per vijf minuten), waardoor er weinig te fotograferen was. Evengoed kan ik zeggen dat het experiment is geslaagd, getuige bovenstaande foto. Het effect is subtiel: maar de gele streep is onmiskenbaar een lighttrail.
Omdat dit dus niet echt goed lukte, doordat er te weinig te zien was en ik alle zeilen bij moest zetten om m’n statief in bedwang te houden, ben ik weer afgedaald en heb ik, omhuld door duisternis, nog een rondje over de andere wal gelopen, waar ik een zwart-witfoto maakte van het pad en één van de verlichte toren.
Die zien er nog best aardig uit, al zeg ik het zelf. Voor de foto van het pad heb ik overigens een extreem lange sluitertijd gebruikt, je zou bijna zeggen dat het hooguit wat schemerig was, maar het was echt compleet donker.
Grote Toren in het donker
Vervolgens naar huis, balend dat ik niet helemaal geslaagd was in wat ik voor ogen had. Eenmaal thuis de camera uit de tas gehaald en tot mijn verbazing geconstateerd dat ik iets miste: Mijn zonnekapje! Die had ik via eBay besteld en geen € 30 voor betaald bij een fotozaak, maar toch.
Kwijt is kwijt en als er iets kwijt is, rust ik niet tot ik het gevonden heb. Dus stond ik twee tellen later in de gang Bas aan te lijnen, om met zaklamp het traject wat ik had afgelegd, opnieuw te lopen. Vastbesloten om m’n zonnekapje terug te vinden, al wist ik best dat de kans vrij klein was.
Vervolgens weer de wal op waar ik eerder had staan fotograferen. Inmiddels was het donkerder geworden en er was geen verlichting omdat de lantaarns het niet deden. Eigenlijk geen beginnen aan, met mijn zicht, op een aardedonker pad en met alleen een dun zaklampje en windkracht vijf. Het kon overal zijn. Toch vol goede moed gaan zoeken en… ik vond hem!
Er blijkt wel een dingetje afgebroken te zijn van het mechanisme waarmee ie aansluit op de camera. Achteraf was dat al toen ik ‘m uit de verpakking haalde, want toen viel er iets uit. Daarom klikt hij niet vast en draait hij (te) makkelijk los.
Nadat ik nu nog eens goed gekeken heb, blijkt er inderdaad een pinnetje afgebroken. Moet ik alsnog een nieuwe, maar ik vind het wel een klein wonder dat ik deze weer gevonden heb! Die missie was in elk geval geslaagd!
Stadswal in zwart-wit
Wat een leuk stukje om te lezen! En het was echt een klein avontuur, haha.