Sinds 2007 wordt er op het recreatieterrein Buiten de Waterpoort in Gorinchem, begin juli een Hippiefestival gehouden. Wat houdt dat in? Genieten van diverse artiesten en bandjes die muziek uit vervlogen jaren spelen en duizenden mensen die zich voor even terug in de tijd wanen. Ik was erbij en schoot er flink op los met mijn camera!

De voorgaande jaren ging ik alleen op de zaterdagmiddag een paar uurtjes kijken. Dit keer ging dat anders en ben ik twee van de drie dagen geweest. Zaterdag van een uur of drie tot half acht ‘s avonds en ondanks dat ik gister nog genoeg te doen had thuis, kon ik de verleiding niet weerstaan om weer te gaan en ben ik van vier tot zeven uur geweest. Zaterdag vergezeld van een vriend, zondag met Bas.

Ondanks dat ik mezelf doorgaans niet bestempel als festivalganger (te druk, chaotisch en geen zin om moeite te doen om een plek te krijgen waar ik iets kan zien), is het Hippiefestival toch net weer wat anders en ga ik daar graag naartoe.

Ik hou van de relaxte sfeer, de geweldige muziek uit de jaren zestig en zeventig (wat dat betreft, had ik een jaar of twintig eerder geboren moeten worden) en van mensen die het geen ene fluit kan schelen wat ze doen of hoe ze eruit zien.

Geschminkte jongen op het Hippiefestival

Hippiefestival Gorinchem

Ik heb dan ook letterlijk van alles voorbij zien lopen: Van mannen met bontgekleurde broeken waar de gemiddelde nuchtere kerel bij wijze van spreken nog niet dood in gevonden wil worden, tot vrouwen in extreem korte jurkjes of extravagante uitdossingen. It just doesn’t matter!

Tijdens het Hippiefestival lijkt het er echt op dat we met z’n allen een paar decennia terug de tijd in gaan. De verdraagzaamheid is veel groter, er zijn geen vervelende voorvallen en iedereen is superrelaxed en laidback.

Het was sowieso een mooie gelegenheid om m’n camera op ander terrein uit te proberen: Podiumfotografie en mensen. Ondanks dat ik al jaren roep dat mensen fotograferen mij niet ligt, merk ik dat er de laatste tijd een verandering gaande is.

Op straat durf ik mensen niet snel aan te spreken of ik ze mag fotograferen, maar bij zo’n festival kun je gewoon je gang gaan zonder dat iemand er naar omkijkt. Ik heb me dit keer dan ook vooral gefocust op publiek en details

Bloemen in het haar

Samen dansen

Grappig genoeg kun je via deze foto’s de sfeer veel beter proeven dan uit de series van mensen met microfoons voor hun mond, die ik eerst produceerde tijdens evenementen. Je gericht focussen op andere dingen en vooral wat er om zo’n evenement heen gebeurt, is vaak leuker en karakteristieker dan iemand die staat te zingen, want hoe dat eruit ziet, weten we inmiddels wel.

Ook grappig is dat je dingen gaat zien die je anders niet ziet. Ja, zelfs ik met mijn slechte ogen. Ik heb al vaker gezegd dat bepaalde dingen gewoon te trainen zijn en vooral het ontwikkelen van een hele sterke focus op iets wat je wilt (kunnen) zien of bereiken, is een heel krachtige methode waarover ik al eens eerder schreef.

Eén van de hoofdredenen dat ik het naar m’n zin had, is omdat ik m’n ogen op ontdekkingsreis liet gaan. Ik heb letterlijk mensen geobserveerd. Hun gedrag, hun bewegingen, hun uitdossing. Door de zoeker van mijn camera gaat dat natuurlijk nog beter. Niet dat ik de hele tijd met een telelens mensen aan het achtervolgen was, maar gewoon op een natuurlijke manier.

Koffie K-tje op het Hippiefestival

Groepje mensen op het Hippiefestival

Grappig was ook dat ik al snel een man in de smiezen had die ik van achter op Chris Pine vond lijken. Hetzelfde figuur, dezelfde kapsel, dezelfde haarkleur en volgens mij ook ongeveer dezelfde lengte. Van voren leek hij er voor geen meter op, maar het ging om het idee! Ik noemde hem vervolgens ‘CopyChris’. 🙂

Behalve het muziekgebeuren zelf, was er ook genoeg anders te zien. Er stonden hippiebusjes en kleurrijk gespoten VW Kevers en ook was er een bazaar, waar je allerlei dingen kon kopen en (laten) doen, zoals vlechtjes in je haren en henna tattoos.

Zaterdag kocht ik bij één van de standjes twee van die gevlochten stoffen armbandjes (daar heb ik er echt nooit genoeg van) en ik kreeg er een heel leuk en vrolijk gekleurd stoffen tasje met aztec print bij cadeau.

Een mooi veertje in m’n haar

Zondag liet ik bij een kraampje van Tresor du Bijoux een haarsieraad invlechten met rood en zwart koord en een felrood veertje en een paar hangertjes met zilverkleurige veertjes. Ik heb zoiets vroeger op vakantie ook wel eens gehad, maar dan met kraal. Dit is eigenlijk een soort feather extension, maar dan anders en 100% handgemaakt.