Het was denk ik eind vorige week dat ik op een moment dacht: “Goh, er zitten eigenlijk wel erg veel vliegen in huis”, maar ik was druk bezig en had mezelf geen tijd gegund om langer dan een kwartier op de bank of achter de computer te zitten en dan merk je er weinig van. Totdat ik zaterdag grieperig wakker werd en niets liever wilde dan rustig een beetje op de bank hangen.
Wat volgde, was wat in een andere situatie misschien bestempeld zou kunnen worden als een goede voorbereiding en warm up voor een stevig potje tennis. Niet dat ik die sport beoefen, maar het gaat nu even om het idee, de metafoor.
Ik oefende mijn backhand en dropshot en raakte bedreven in de grand slam, waarbij ik soms, met een béétje geluk, letterlijk twee vliegen in één klap sloeg. In het begin vond ik het nog wel leuk. Een sport op zich. Totdat ik merkte dat de vliegen stroom zelfs na een stand van -60 nog niet uitgeput raakte en mijn zintuigen wel.
Ik oefende mijn backhand en dropshot en raakte zeer bedreven in de grand slam, waarbij ik soms, met een béétje geluk, letterlijk twee vliegen in één klap sloeg.
Ik was moe, bloedchagrijnig en wilde gewoon rust. Tot overmaat van ramp ging ik ‘s nachts in m’n dromen verder met vliegen meppen, waardoor ik de volgende ochtend zó agressief was dat ik binnen een mum van tijd een vliegenmepper doormidden sloeg. Ik heb slanke armen, maar vergis je niet in de kracht die erin huist. Als ik mep, dan is het goed hard ook!
Maandag had ik er genoeg van en toog ik gewapend met Bas en portemonnee naar GAMMA, waar ik voor een tientje een bus troep van Pokon kocht. Het idee dat dit merk alleen spullen verkoopt waar je flora van opknapt, kan ik dus ook wel vergeten!
Weer een illusie rijker en als het goed is, binnen minder dan een uur een vlieg of tig armer. Thuis gelijk m’n huis voorbereid op de giftige dampen en Bas en de katten buiten gezet. Ik voelde me best een beetje ghostbusters, toen ik met een theedoek voor m’n mond in een volledig stil en afgesloten huis met die spuitbus aan de gang ging, ik had nog net geen rugzakje om. 🙂
En inderdaad: Binnen het uur waren de vliegen gevlogen, al dan niet dood of haastig de ramen uit gevlucht, nadat deze open hebben gestaan om de dampen uit huis te verdrijven. ‘s Middags zette ik zelfs een tweede keer de boel open, omdat ik merkte dat niet alleen ikzelf, maar ook mijn huisdieren steeds trager leken te worden.
Ik had brandende ogen en hoofdpijn en nog een kwartiertje goed luchten deed wonderen. Eind goed, al goed dus, de vliegen weg en weer orde in de tent. De rust is terug in Huize Weltevree.
Op naar de volgende uitdaging!
