Deze tag heb ik zelf bedacht en is behoorlijk persoonlijk. “Dit ben ik” is de titel voor een lijstje met persoonlijke eigenschappen. Geen gekke feitjes, te beantwoorden vragen, maar een meer serieus en persoonlijk artikel. Mocht je deze tag ook willen overnemen, ga je gang! Ik zou het alleen wel op prijs stellen als je in het artikel mijn blog vermeldt en dat ik de bedenker ben.
Al op jonge leeftijd was ik iemand die problemen analyseerde en op die manier probeerde te begrijpen en oplossen. Favoriete plekken voor m’n denksessies waren de bovenste trede van de trap thuis en op school een boom waar ik inklom, zo ongeveer de enige plek waar ik me daar veilig voelde. Als volwassene doe ik dat analyseren nog steeds, ik ben onvermoeibaar als het aankomt op het doorgronden van mijn eigen geest en knelpunten die ik tegenkom.
Diep van binnen heb ik veel behoefte aan liefde en genegenheid, maar dat laat ik zelden of nooit merken, zeker niet tegenover mensen waar ik van houd of hartstikke gek op ben. Want daarmee stel ik me afhankelijk op, terwijl ik dat niet ben.
Dat maakt me klein en ook letterlijk en figuurlijk erg kwetsbaar. Op het punt dat ik wel zover ben dat ik openlijk voor mijn gevoelens uitkom, kun je er op tellen dat me dat ontzettend veel lef en moeite heeft gekost.
Alles onder controle is één van mijn motto’s. Ik ben absoluut geen controlfreak in de dingen die ik doe, maar in mijn hoofd wil ik alles op orde hebben. Als ik dingen niet begrijp of er geen vat op heb, frustreert me dat. Ik moet alles kunnen doorgronden en uitleggen en ben ook erg leergierig.
Daarom heb ik jaren geleden ook de keuze gemaakt om uit het geloof te stappen, ik kan niks met iets wat ik niet kan bewijzen. Des te meer frustrerend is het dan ook, dat ik zelf soms voorgevoelens heb, vooral bij bepaalde personen, die keer op keer blijken te kloppen. Tot in detail. Ik weet niet goed hoe ik moet omgaan met het feit dat ik soms dingen weet die ik in theorie niet kán weten.
Ik krijg, met name de laatste jaren, best wel veel complimentjes over m’n uiterlijk. Van bekenden, dierbaren of wildvreemden, maar toch lijkt de afschuw die ik voor mijn eigen lichaam voel elk jaar groter te worden.
Ik kan ergens niet begrijpen dat ik met al mijn intelligentie en goed ontwikkelde zelfanalyse, niet kan laten doordringen dat het beeld wat ik van mezelf heb blijkbaar niet klopt, als zoveel mensen me aantrekkelijk, knap of zelfs mooi noemen.
Ik word er blij van als mensen bewondering hebben voor hoe ik met m’n visuele beperking omga. Nóg blijer word ik, als ze toegeven het niet opgemerkt te hebben. Dat kan gaan over mijn fotografie, maar ook hoe ik functioneer in het dagelijks leven.
Ik weet van mezelf dat ik genoeg getraind ben om perfect te kunnen blenden in het dagelijks leven, zonder dat mensen er iets van merken. Dat is overigens niet uit schaamte, maar omdat het voor mij logischer aanvoelt om me aan te passen aan mijn omgeving dan andersom.
Ik ben nu pas wie ik echt ben. Dat klinkt raar, maar mijn echte ik was lange tijd verstopt, omdat ik dacht dat niemand mij zag staan. Zo had ik onder meer een alternatieve periode, dreadlocks, superkort haar en een “you don’t shit me” attitude die ik maar met moeite kon volhouden.
Het was ook een manier om te ontkomen aan de scheldpartijen op straat, maar niets hielp. Ik praat nooit meer over die tijd, omdat ik me schaam voor hoe ik toen was. Zo’n 4 jaar geleden is de transformatie naar de echte Ester gestart.
Ik ben erg veranderd en dat heeft ook veel rust gegeven. Mijn geest is enorm sterk en veerkrachtig geworden en ik ben trots op wie ik ben en waar ik voor sta. De laatste stap zou het accepteren van mijn lichaam zijn, maar of dat ooit lukt…
Als je mijn vertrouwen wilt winnen, moet je heel hard werken. Diverse levenslessen hebben me geleerd dat ik voorzichtig moet zijn en dat vertrouwen een kostbaar goed is en eenmaal gebroken, moeilijk te herstellen.
Daarom geef ik het niet snel meer weg: Er zijn op maar drie mensen die ik echt volledig vertrouw en één ervan ken ik eigenlijk pas een jaar, maar daarmee heb ik in relatief korte tijd een goede band opgebouwd. Best bijzonder dat je soms met mensen die fysiek verder van je verwijderd zijn, op emotioneel vlak juist meer op één lijn zit.
Wat voor persoonlijk feitje van jezelf vind jij de moeite waard om te vermelden?
Mooi stuk Ester! Ik vind het inderdaad ook knap hoe je met je slechtziendheid omgaat. En dat ‘alles onder controle’ komt me ook bekend voor.
Dank je!
Een hele mooie tag, en ook mooi ingevuld!
Ik zal eerst de moed bijeen moeten rapen voor ik hem zo openhartig zou durven overnemen, maar hoop hem op veel plekken tegen te gaan komen!
Dankje voor je lieve reactie, tegen de tijd dat je zover bent lijkt ’t me leuk om ‘m te lezen!
Wauw mooi om allemaal te lezen!