Als je een bepaalde hobby of interesse hebt, leer je gaandeweg steeds meer mensen kennen die dezelfde passie delen. Zo is het aantal fotografen wat ik ken, hobbyist, semiprofessioneel of professioneel, inmiddels niet meer op twee handen te tellen. Je leert van elkaar, vraagt iemand eens om advies en soms heeft één van die mensen opeens een bijzonder project!

Zo stuurde Jordi me onlangs een berichtje via Facebook, om te vertellen van zijn nieuwe project: Mooi Sliedrecht. De eerste gedachte die ik had en waarschijnlijk velen met mij, was dat het een mooie fotoreportage zou worden met alle bijzondere plekjes en bezienswaardigheden van dit uit de kluiten gewassen en karakteristieke dorp. Een beetje net zoals ik begin dit jaar deed met Zet Gorkum op de Kaart, maar dan weer anders. Ik kon er niet verder naast zitten!

Jordi is fanatiek fotograaf in hart en nieren, maar zoals hij zelf al aangeeft, loopt hij doorgaans niet zo warm voor landschappen, huizen of straten. Mensen zeggen hem veel meer, al dan niet letterlijk! Het uiteindelijke idee voor zijn project nam vaste vormen aan tijdens zijn vakantie op het mooie Bali. Waar hij met een tolk het binnenland in trok om de cultuur te fotograferen, wat zo nu en dan bijzondere momenten en ontmoetingen met de lokale bevolking opleverde.

Mooi Sliedrecht bevat geen huizen of bezienswaardigheden, maar mensen in hun puurste vorm. Ondanks dat Jordi aangeeft dat de drempel soms best hoog is, stapt hij op mensen af, vraagt of hij ze mag portretteren en stelt ze een vraag. Wat zo nu en dan bijzondere momenten oplevert. Kom je regelmatig in Sliedrecht of woon je er zelf, dan zou het zomaar kunnen dat er opeens een blonde jongen voor je neus staat met de vraag waar je vrolijk van wordt, waar je spijt van hebt of waar je je aan kan ergeren. Bij het stellen van vragen, gaat hij overigens vooral op zijn gevoel af.

Het basisidee voor z’n concept ontstond door het werk van Brandon Stanton, bekend vanwege zijn project Humans of New York. Jordi raakte geïnspireerd en besloot iets dergelijks ook te doen voor z’n woonplaats Sliedrecht. Maar dan wel met een eigen draai eraan, “want ik ben eigenwijs”. Het resultaat is een eenvoudige website waarbij je aandacht direct naar de foto’s gezogen wordt. Een serie portretten voorzien van een enkel citaat van de desbetreffende persoon.

Het bijzondere van de serie is, dat je ‘t gevoel van de mensen haast af kunt lezen aan één beeld. Ik complimenteerde Jordi al eens eerder met het feit dat ik het bijzonder vind dat hij mensen op zo’n pure manier vast weet te leggen. Een studioportret maken of iemand laten poseren kennen we allemaal wel. Maar om iemand helemaal zichzelf te (durven) laten zijn en dus ook iemands vertrouwen winnen om dat op beeld te kunnen vastleggen, dat vind ik bijzonder.

In een wereld waar mensen gewend zijn overal tekst en uitleg bij te krijgen en dus ook bij foto’s, heeft Jordi bewust gekozen om de foto’s te voorzien van één enkel citaat, als een soort extra detail. Ik begrijp dat wel: Foto’s hebben geen uitleg nodig en zeker niet zoals hij ze maakt. Laat de foto het verhaal vertellen. Waar ikzelf doorgaans niet snel een gevoel of emotie ervaar bij het zien van een foto, heb ik dat wel bij de foto’s uit deze serie. Wat mij betreft heb je dan gewoon een gave als je dit kunt neerzetten.