Vandaag een foto van een Paardenbloem. Wel toevallig dat ik vorige week nog schreef dat deze gele bloemen volgens mij nog in de knop zitten en dus zeker nog niet uitgebloeid zijn, maar het tegendeel bleek waar te zijn.

Paardenbloemen vind ik trouwens aparte dingen, alleen de naam al: Ik vind het Engelse Dandelion dan een stuk leuker of desnoods de Latijnse benaming Taraxacum officinale, maar dat ga ik dus écht niet onthouden! Dan maar Dandelion.

Maar dan de bloem zelf. Ik vind er niets aan, maar als ze uitgebloeid zijn, vind ik ze wel bijzonder en fotogeniek. Die superfijne details in de pluisjes op het bolletje! Ergens wel triest, de bloem is dood en dan wordt ie pas gewaardeerd, als één of andere acteur of artiest die z’n hele leven ondergewaardeerd was en opeens een hype wordt als ie onder de zoden ligt, cru gezegd.

Anyway, bij deze de foto, ik vind hem zelf erg geslaagd. Grappig om te vertellen is dat ik mezelf letterlijk in allerlei bochten moest wringen om hem te kunnen maken. Ik zat op m’n knieën in het gras met m’n ellebogen steunend op de grond en mijn kont stak heel oncharmant in de lucht. Gelukkig was ik op een afgelegen veldje aan het fotograferen. Aan de andere kant: Laat mij foto’s maken, geen hond die er last van heeft.

Uitgebloeide paardenbloem