Zaterdag vierde Nederland de allereerste Koningsdag. Toch best bijzonder om mee te maken. Ondanks dat ik normaal zorg dat ik zo ver mogelijk van het feestgedruis vandaan blijf, omdat ik niet tegen drukte kan, heb ik me er dit keer aan gewaagd. ‘s Avonds in de feesttent in Nieuwendijk en overdag in eigen stadje om te fotograferen.

Ik fotografeer nooit mensen en dat heeft een reden. Het lijkt me ergens best wel leuk en eigenlijk trekt het me ook wel, zeker als ik dan de resultaten zie van een dag als zaterdag, maar er zijn verschillende redenen waarom ik het eigenlijk nooit doe.

De eerste is een praktische. Mijn 5% zicht zorgt ervoor dat ik mensen nooit écht goed kan zien. Zo wist ik pas wat voor kleur ogen R had nadat ik foto’s van hem mocht maken, dat soort dingen zie ik niet. Mensen fotografen wordt dan ook lastig.

Mij ontgaat het volledig als iemand net z’n ogen dicht heeft of een rare grimas trekt. Als je echt iemand portretteert, wordt niemand er blij van als de persoon in kwestie achteraf totaal niet leuk op de foto’s blijkt te staan.

De andere reden is onvervalste gêne. Ik heb jaren niet op straat durven fotograferen. Waarom weet ik eigenlijk niet, want hoe ‘voor lul’ is het om ergens een leuk plaatje van te schieten. Zeker in een tijd als deze, waarin iedereen de hele dag door met telefoontjes overal foto’s van maakt.

Juist door mijn iPhone heb ik het deels leren overwinnen, maar ménsen fotograferen is dan toch weer wat anders. Ik ben niet anders gewend als het vastleggen van landschappen, voorwerpen en bloemetjes en als je dan opeens een levend wezen voor je lens hebt, die ook vervelend kan gaan doen. Tja, eng!

Toch heb ik me er dit keer aan gewaagd. Op zo’n dag dat praktisch alle mensen er uitgedost bij lopen, kijkt niemand er raar van op als er iemand met een dikke camera langs komt lopen en hier en daar wat plaatjes schiet, dus durfde ik het wel.

Opvallen doe je wel met zo’n camera. Meer dan ik verwachtte eigenlijk, want heb vaak het idee dat tegenwoordig iedereen, ook mensen die niet eens echt met fotografie bezig zijn, een spiegelreflex bezitten. Ik kreeg ook verschillende keren de vraag of ik soms van de krant was, het zal de professionele houding geweest zijn. :-D

Ondanks dat ik erg gespannen was tijdens het fotograferen en moet bekennen dat ik voor geen enkele foto écht de tijd heb genomen (iemand zou eens zien dat ik een foto maak, jee!), vind ik toch dat ik niet onaardig geslaagd ben voor deze reportage.

Ook in acht genomen dat dit mijn ‘vakgebied’ niet is en ik daarnaast ook slechtziend ben. Ondanks dat ik me bij thuiskomst had voorgenomen zoiets nooit meer te doen, ging dat besluit al snel aan het wankelen toen ik de resultaten zag.

  • hsb_buffer_repeat: 0
  • hsb_buffer_image_skip: 1
  • hype-social-buffer-log: O:8:"WP_Error":2:{s:6:"errors";a:1:{s:19:"http_request_failed";a:1:{i:0;s:65:"Operation timed out after 5005 milliseconds with 0 bytes received";}}s:10:"error_data";a:0:{}}