Miljarden mensen verspreid over de wereld, nemen dagelijks deel aan het verkeer. Alleen in Nederland zijn dat er al miljoenen. Naast het al dan niet op tijd rijdende Openbaar Vervoer, wordt er veelvuldig gebruik gemaakt van auto’s, motoren, scooters, brommers, scootmobiels en natuurlijk niet te vergeten de fiets, waar ik zelf ook groot liefhebber en voorstander van ben!
Maar wat als je slechtziend bent en aan het verkeer moet deelnemen. Levert dat problemen op? Is dat altijd even gemakkelijk? Gaat het vlekkeloos? Is het überhaupt veilig? Om voor mezelf te spreken: Ik ben in het verkeer als kwikzilver: Alert en snel. In tegenstelling tot wat sommigen die me niet kennen denken, loop ik nooit tegen lantaarnpalen en struikel ik niet over paaltjes.
Natuurlijk ga ik weleens bijna op m’n snufferd over een losse stoeptegel, maar dat dat doen we allemaal wel eens, right? Wel zie ik soms andere weggebruikers minder snel aankomen, wat heel soms voor bijna-ongelukjes zorgt.
Helaas zijn er zijn ook genoeg mensen met een visuele beperking die niet zo soepel navigeren in het verkeer, die begeleiding nodig hebben en zich geen grotere beproeving voor kunnen stellen, dan een drukke straat oversteken.
Waar ik me behoorlijk kwaad om kan maken, is de onoplettendheid van veel weggebruikers (en ja, daar vallen voetgangers en fietsers ook onder). Alsof ik niet de slechtziende ben, maar al die anderen om me heen. Die als kip zonder kop de straat oversteken, terwijl ik net aan kom fietsen.
Die je in het winkelcentrum de pas afsnijden, omdat ze om vijf voor zes écht nog een boodschap moeten of die met hun snelle auto een onoverzichtelijke bocht in zeilen, zonder er bij na te denken dat er misschien iets of iemand die straat uit kan komen.
Ik als slechtziende, word op dit punt geacht om praktisch ogen in m’n achterhoofd te hebben en voor minstens drie man tegelijkertijd te kijken. Mensen die een motor besturen, herkennen dat fenomeen ongetwijfeld.
Nee, die zijn niet slechtziend, maar als motorrijder heb je toch een verhoogde kwetsbaarheid in het verkeer en vooral automobilisten hebben om verschillende redenen vaak een hekel aan deze groep weggebruikers, met alle gevolgen van dien.
Natuurlijk is niet iedereen altijd alert en denken we gedurende de dag aan honderdduizend dingen, behalve aan degene die misschien in moeilijkheden komt, doordat jij even niet uitkijkt. Ik kan een boekje open doen over de term stopafstand (reactietijd + remweg), maar laten we het niet te ingewikkeld maken. Sowieso heb ik nooit een voetganger met een remweg gezien.
Ik werk niet voor justitie en kan iemand niet op z’n sodemieter geven voor onoplettendheid. Vervelend is het wel. En een beetje oneerlijk ook, dat uitgerekend ik als slechtziende alle zeilen bij moet zetten, terwijl navigeren in het verkeer voor mij toch al meer energie kost. Dat geldt uiteraard ook voor alle andere mensen die een visuele beperking hebben.
Ooit heeft iemand tegen me gezegd dat ik maar beter niet kon fietsen, omdat ik slechtziend ben. “Dat is vragen om problemen.” Over stopafstand gesproken: Kort door de bocht! Iemand in een rolstoel mag dan zeker ook niet aan sport doen? Ik fiets, ben oplettend, dat mag ik van medeweggebruikers ook verwachten. Aan het verkeer deelnemen komt van twee kanten.
Mijn advies en vraag aan iedereen die een fiets, scooter, motorfiets, auto of voor mijn part paard en wagen bestuurt: Let eens wat meer op in het verkeer en denk vaker om een ander. Anderzijds wordt het namelijk ook gewaardeerd als je dat wél doet. Als een auto mij voorrang geeft terwijl hij dat zelf heeft, steek ik altijd even m’n hand op als bedankje. Zo kan het ook!
Wat is jouw ervaring in het verkeer als VIP?
Ik ben geen VIP, maar herken wel veel uit je verhaal. Vooral autobestuurders moeten soms echt beter uitkijken. Ben zelf al regelmatig net niet aangereden door wagens die moesten stoppen, maar gewoon wilden doorrijden omdat ze bv. maar naar één kant kijken. Frustrerend!
Ik denk dat ik wel weet wat het grootste probleem is en dat heet ‘haast’. Mensen nemen de regels en het omkijken naar andere mensen dan minder nauw. De meeste overtredingen vinden ook plaats door mensen die haast hebben en ‘nog even’. Tja, dan moet je op de blaren zitten of in het meest vervelende geval iemand anders die er de dupe van wordt.
Niet verkeerd deze blog 😀 !!
Ho! Wat ik nog wilde zeggen: Ik doe het ook, dat hand opsteken. En mensen kijken je soms raar aan. Pff. Zo vreemd, ik vind het niet meer dan normaal inderdaad.
Good girl! 🙂 Ik zie een automobilist niet in een auto dus kan nooit inschatten hoe iemand reageert, op drukke kruisingen is dat wel eens lastig. Dat iemand vanuit z’n auto wild zit te gebaren dat ik voor mag en ik gewoon doodleuk blijf wachten. Aan de andere kant zal ik het ook nooit zien als iemand een middelvinger naar me opsteekt omdat ik misschien een enkele keer voorrang pak op een plek waar dat niet mag. Als ik heel eerlijk ben weet ik bij veel plekken waar geen haaietanden of strepen staan totaal niet wie er nu voorrang heeft. Meestal wacht ik als fietsertje maar tot iedereen voorbij is.
Goed geschreven! Heel interessant om te lezen!