De laatste keer dat er een DIY (Do It Yourself) item heeft gestaan, kan ik me niet eens herinneren, laat staan dat jij het nog weet! Eigenlijk best jammer, want evenals ikzelf, weet ik dat veel mensen dit soort blogposts leuk vinden. Al is het alleen maar om te zien wat voor creatiefs iemand gemaakt heeft of om inspiratie op te doen.

Dit keer een DIY op kleding-gebied. Ik wil mezelf geen naai-talent noemen (ondanks dat ik in een ver verleden een naaicursus heb gedaan), dat heeft ook te maken met mijn slechte ogen. Maar kleding customizen, dat vind ik zo op z’n tijd best leuk. Een shirtje of een broek innemen draai ik inmiddels mijn hand niet meer voor om en ik heb ook al eens een stoere destroyed shorts gemaakt, een tas met studs versierd en iets heel creatiefs gedaan met weer een andere tas.

Deze keer heb ik een capuchonvestje gecustomized. Zoals je weet, heb ik sinds kort een nieuwe mountainbike in blauw met oranje en, pietje precies als ik ben, moet dan per se alles in stijl. Zo heb ik net zolang bouwmarkten afgelopen tot ik tape had in de kleuren van de fiets, om strips op de fietskar te bevestigen, kocht ik andere fietsshirts, heb ik zelfs Nike’s aangeschaft waarvan het logo dezelfde kleur heeft als ‘t blauw van m’n fiets en wilde ik een vestje voor koudere dagen.

Dat laatste bleek minder eenvoudig, ik kan echt een mauwerd zijn op dat gebied en vind iets niet snel mooi. Sowieso als de kleur een fractie afwijkt van wat ik in m’n kop heb, dan moet ik het niet. Uiteindelijk kwam ik bij HEMA een helderblauw capuchonvestje tegen wat me beviel. Officieel een herenvest, maar hij paste goed. Leuk detail is de lichtgrijze binnenkant van de capuchon. Gelijk had ik ook het idee om daar iets mee te doen, want alleen blauw is ook zo wat.

Nadat het idee wat ik wilde doen in mijn hoofd zat, ging ik op zoek naar oranje band. Dat viel niet mee, want overal waar ik zocht, kon ik alleen aan satijn-band komen. Hartstikke leuk, maar niet geschikt. Uiteindelijk vond ik op de markt oranje keperband, waar ik gelijk maar acht meter van insloeg. Veel te veel, maar ik heb liever 3 meter over dan dat ik 3 centimeter tekort kom.

Dezelfde avond aan de slag. In eerste instantie met spelden, maar omdat de banen echt heel recht moesten worden, besloot ik het over een andere boeg te gooien. Met een rolletje vliesofix wat ik nog bleek te hebben liggen, de boel vastgezet en met een loeihete strijkbout erover.

Vliesofix wordt officieel gebruikt als zoomband. Zodra het warm wordt, smelt het en kleeft de stof daarmee aan elkaar. Werkt dus ook perfect als een soort lijmmiddel om de ene stof op de andere vast te ‘plakken’ tot op zekere hoogte dan.

Vervolgens zette ik de uiteinden vast met een naadje (in totaal werden dat er twaalf) om te voorkomen dat de boel makkelijk los zou raken. Om rafelen te voorkomen, had ik de uiteinden al omgeslagen met eveneens vliesofix ertussen en daaronder ook nog vliesofix om de onderkant vast te maken. Je kunt het ook gewoon wassen tot 60° zonder dat het loslaat, wel zo praktisch!

Ondanks dat het allemaal vrij snel en gemakkelijk lijkt zoals ik het hier opschrijf, ben ik er toch wel een aantal uurtjes mee zoet geweest. Vooral het naaiwerk kwam heel nauw (ik wilde wel mooie en praktisch onzichtbare naadjes). Toen ik daarmee klaar was, was ik gewoon duizelig van het turen omdat het eigenlijk te priegelig is voor wat mijn ogen kunnen hebben.

Maar het eindresultaat mag er zijn! Ik heb gekozen voor schuine banen omdat dat wat speelser oogt. In eerste instantie heb ik overwogen om het schuine effect vanaf de rits te spiegelen, zodat je een soort punt naar beneden krijgt, maar ik vond dat iets té retro. Dit vind ik mooier.

Op de rug lopen de banen op dezelfde hoogte door. Ze lopen niet echt door omdat het allemaal aparte stukjes zijn, maar optisch lijkt het wel zo. Ik vind het gaaf geworden en ben stiekem best wel trots op het strakke resultaat en dat ik dat met mijn 5% zicht toch maar mooi gedaan heb.

Customize jij ook wel eens kleding?