Zoals je weet, schrijf ik posts meestal voor de volgende dag en in sommige gevallen voor meerdere dagen, maar soms zit er dat niet in. Aanvankelijk had ik een dagje over willen slaan, ik heb onlangs tenslotte met mezelf afgesproken dat dat zo nu en dan moet kunnen zonder schuldgevoel, maar toch kriebelde het om wat te schrijven.
De laatste tijd komt de term rugpijn nogal eens voorbij op mijn blog en omdat ik geen voorstander ben van halve informatie, leek het me een goed idee om te vertellen wat er aan de hand is en hoe het op het moment gaat. Niet om zielig te doen, maar gewoon ter info.
Inmiddels is het ruim twee maanden geleden dat het begon. Aanvankelijk dacht ik dat ‘t kwam doordat ik was begonnen met de 30 Day Squat Challenge, waardoor ik zo’n beetje door de grond ging van de pijn. Ik stopte na drie dagen noodgedwongen, maar de pijn werd niet minder. Ook niet na een maand.
Omdat ik al niet de meest gemakkelijke rug heb, lette ik tijdens die squats juist al goed op dat ik m’n rug recht hield en ik heb ook geen gewichten gebruikt. Daar kan het dus niet van gekomen zijn, omdat squats juist je rug sterker maken.
Ongeveer anderhalve maand later was ik het zat. De pijn bleef onverminderd, ik had minder kracht in mijn doorgaans erg sterke benen en m’n lichaam raakte sneller vermoeid van lange wandelingen of fietstochten, die ik dus ook minder goed volhield.
Ik beschouw mezelf normaal gesproken toch wel als een actief persoon, die zonder problemen 8 kilometer aan één stuk loopt of 35 kilometer fietst. In eerste instantie probeerde ik de pijn te negeren, wat soms als resultaat had dat ik met m’n kiezen op elkaar geklemd met de hond liep te wandelen. “Want ik móet lopen”.
Op een gegeven moment, nu een week of drie geleden, was ik er klaar mee en besloot ik naar een fysiotherapeut te gaan. Wel degene waar ik vroeger ook al kwam, wat betekende dat ik ervoor naar Andel moest, terwijl er hier op twee minuten loopafstand één zit.
Maar daar heb ik geen goede ervaringen mee. Er bleken een aantal gewrichten niet op hun plek te zitten en de eerste werd gekraakt, wat een verlichting! Ik kon gelijk weer normaal lopen. Niet pijnloos, maar pijn was ik inmiddels wel gewend. Drie dagen later schoot het gewricht weer terug doordat ik het oud papier buiten zette, ik kon mezelf wel voor m’n kop slaan!
Een ruime week had ik wederom veel pijn, moeite met lopen en simpele acties zoals bukken om de hondenbak bij te vullen of in de rij bij een kassa wachten. Bij fysio werd het gewricht weer gekraakt en wat volgde was een supergoede week, waarin ik redelijk normaal kon functioneren en zelfs voorzichtig weer begon met fietsen.
Totdat ik weer opnieuw naar de fysio moest en een invaller had, die iets verkeerd heeft gedaan waardoor ik onderweg naar huis alweer pijn kreeg. Een paar uur later wist ik zeker dat door deze behandeling het gewricht van z’n plek was geschoten.
Wat volgde was een week met nog meer pijn dan ik eerder had gehad. Lopen of fietsen deed ik zo’n beetje op m’n tandvlees, ik moest stoppen met de dagelijkse wandelingen, of deze in elk geval beperken tot 10 minuten per wandeling,
ik raakte vermoeid en gefrustreerd en at pijnstillers (Voltaren K) als snoepjes. Vooral de laatste dagen waren ronduit shit. Ik was zo moe dat ik al 2 uur nadat ik uit bed was gekomen weer in slaap viel op de bank en dat vervolgens nog een paar keer, totdat de dag om was en ik in m’n bed verder kon gaan slapen.
Dat heeft drie dagen geduurd, maar gelukkig voel ik me vandaag wel weer fitter. De pijn is onverminderd sterk, maar zelfs daaraan kun je wennen. Helaas blokkeert mijn bekken ook deels, waardoor ik moeilijk loop en weinig controle heb over m’n linkerbeen. Door de verschuiving zit waarschijnlijk ook een zenuw bekneld.
Toen ik vanmorgen wakker werd, kon ik zelfs m’n linkerbeen even niet bewegen. Ik heb wel gewandeld met Bas en ben op de fiets om een boodschap geweest. Als ik op de bank hang heb ik ook pijn (wel minder dan bij lopen of fietsen), dus ik probeer toch zoveel mogelijk de normale dingen te blijven doen, al is het alleen maar omdat ik nog altijd geen kaboutertjes heb. 
Aanvankelijk zou ik vrijdag weer naar de fysio kunnen (na anderhalve week), maar ik kreeg vandaag een telefoontje dat de fysiotherapeut ziek is en vanaf volgende week maandag pas weer aan het werk gaat. “Ik kon wel bij de invaller terecht”.
Nou, laten we dat nu dus maar even niet doen! Sowieso kan die niet manipuleren, zoals ze kraken in fysiotermen noemen en dat is het enige wat nu helpt. Verder kan ook niemand dat in die praktijk. Nog maar even verder doorbijten dus, wanneer ik precies terecht kan is nu dus nog niet bekend, maar ik word maandag gebeld.
Tot die tijd rustig aan, weloverwogen bewegingen, niet te lang lopen of fietsen en mezelf op alle fronten ontzien. Dus niet tillen, zo min mogelijk bukken, geen snelle bewegingen en rust.
Zaterdag heb ik in de middag nog wel een verkeersregelaarsklus, maar daarbij kan ik tussendoor zitten, dus dat scheelt al een hoop. Verder heb ik een hele lege week voor me, dus geen verplichtingen waarbij mijn rug voor spelbreker kan fungeren. Vroeg of laat komt het goed!
Heb jij ook weleens last van rugpijn?
Zo klinkt heftig. Een van de lastigste dingen rugpijn vind ik. Ik heb er gelukkig maar eens in de maand een beetje last van en die last is vaak weg te krijgen met een kruik
Ondanks dat ik al sinds m’n jeugd een lastige rug heb door botontkalking, is het gelukkig niet zo dat ik er wekelijks of zelfs maandelijks last van heb. Ik moet wel uitkijken met bepaalde dingen, maar inderdaad op een beetje rugpijn eens per maand na blijft het daar normaal gesproken ook wel bij. Als het mis gaat, gaat het alleen wel gelijk goed mis, maar goed ook daar komt weer een eind aan.