Het zou zomaar kunnen dat je de komende tijd vaker food gerelateerde posts op EstrellaWeb zal vinden. Zo was er onlangs al een simpel receptje voor lekkere aardbeienkwark en de Nom nom nom tag. Ik zal niet zeggen dat ik opeens een keukenprinsesje ben geworden, maar ik begin in te zien dat zo nu en dan eens koken toch helemaal zo vervelend niet is!

Het is misschien een beetje raar om te zeggen dat ik in de tien jaar tijd dat ik hier nu woon, maar heel af en toe gekookt heb. De meeste mensen eten tenslotte elke dag warm eten en dat is zo ingeburgerd, dat het een beetje apart is om dat niet te doen.

Om ook maar van het stigma verlost te raken dat ik dan zeker elke dag (ongezond) eten bestel of drie keer in de week friet en/of pizza eet, nee, dat zeker niet. Beide lekkernijen eet ik normaal gesproken eerder hooguit eens in de drie maanden, met als voorwaarde dat ik er echt ontzettend veel zin in moet hebben.

Lekkere avondmaaltijd

Mijn avondeten bestaat over het algemeen uit brood. Twee boterhammen en soms nog een beschuitje of mueslibol erbij, een glas melk en dat was ‘t. In de zomer eet ik graag rauwkostsalades. Soms maak ik ze zelf, soms haal ik ze bij de supermarkt.

Helaas wel duurbetaald, waardoor ik dat ook niet zo heel vaak deed. Koken kon ik wel, ik heb het jaren gedaan toen ik nog in een huisje-boompje-beestje ‘gevangenis’ zat en meneer de (ex) vriend elke avond een warme hap wilde uit zijn werk, maar ik heb het nooit leuk of zelfs maar ontspannend gevonden.

Toch ben ik onlangs weer voorzichtige stappen gaan doen op het kookpad. Eigenlijk kwam het door twee dingen: De nieuwe winkel met groente, fruit en wat andere delicatessen die sinds een paar maanden in de stad zit en goed spul verkoopt voor zeer redelijke prijzen en de nieuwe aardappelen die ze daar hadden.

Nu ben ik een aardappelliefhebber en nieuwe aardappels mag je me echt ‘s nachts voor wakker maken. Ik besloot een bakje te kopen, scoorde er gelijk een paar ons verse boontjes bij en een doosje champignons als vleesvervanger.

Tijd voor een toetje!

Het resultaat? In tijden niet zo lekker gegeten, het idee alsof ik bij m’n moeder aan tafel zat (die goed kan koken) in plaats van bij mezelf. Ik was direct enthousiast en heb meteen ook alle groentes uit pot verbannen, want de smaak van vers is niet te evenaren. Vanaf dat moment ging ik vaker koken. Soms elke dag, soms één of twee keer per week, maar het begin was er. Nog steeds vind ik het niet leuk om te doen, maar de beloning van iets lekkers op tafel doet blijkbaar wonderen.

Ik zie mezelf geen exclusieve gerechten klaarmaken, om de simpele reden dat ik van eenvoudige Hollandse kost houd en op het gebied van vlees, vis en gevogelte praktisch bijna niets lust. Ook de Aziatische keuken word ik niet blij van, dus ik zou mezelf alleen maar kwellen als ik één of ander exotisch gerecht zou bereiden om het vervolgens met lange tanden op te moeten eten.

Ergens is het een wonder dat ik zo’n lastige eter ben, want het is nu niet zo dat ik vroeger niet hoefde te eten wat ik niet lustte. Eten wat de pot schaft was de stelregel in huis en ik heb nogal eens kokhalzend boven de wc gehangen vanwege een mals gebraden stukje draadjesvlees wat ik niet weg kreeg.

Op de slechtziendenschool waar ik 6 jaar intern heb gezeten, moest je ook alles eten. Elk kind mocht slechts 2 dingen kiezen die je echt niet hoefde te eten. Bij mij waren dat speklappen en kip. Eigenlijk was het eten daar sowieso nooit lekker.

Sperziebonen met aardappeltjes en champignons

Op het gebied van groenten lust ik dan wel weer praktisch alles. Asperges en snijbonen hebben niet mijn voorkeur, vooral vanwege de draadjes waarin ik stik en spruiten lust ik wel, maar word ik niet echt lyrisch over.

Verder maak je me overal blij mee, als het tenminste niet uit Verweggistan gehaald is, want zoals gezegd: Ik hou van Hollands! Een beetgaar bloemkooltje, lekkere kruimige aardappelen, gehaktballetjes in de jus, sperzieboontjes, spinazie. Heerlijk!

Wat betreft het koken zelf: Grappig genoeg heb ik de handigheid daarin ook direct weer opgepakt. Dingen als aardappelen schrappen of boontjes doppen verleer je blijkbaar nooit.

Ik kook ook niet met de klok en doe praktisch alles op gevoel qua kooktijden enzovoorts. Dat blijkt goed te werken, want ik heb nog niet één keer halfgare aardappelen of een iets te krokant gebakken gehaktballetje op m’n bord gehad, een blijvertje dus. Kook jij graag?

Een gehaktballetje is altijd goed!

  • hsb_buffer_repeat: 0
  • hsb_buffer_image_skip: 1
  • hype-social-buffer-log: O:8:"WP_Error":2:{s:6:"errors";a:1:{s:19:"http_request_failed";a:1:{i:0;s:65:"Operation timed out after 5005 milliseconds with 0 bytes received";}}s:10:"error_data";a:0:{}}