Op het moment (woensdagavond) zit ik wat katterig voor me uit te kijken en is het lastig voor te stellen dat ik 24 uur geleden op de fiets onderweg naar huis was, na een fietstocht van bijna 50 kilometer door de Brabantse Biesbosch. Na een nacht erg slecht geslapen te hebben, werd ik vanmorgen met bijna 39 graden koorts wakker, dus even het andere uiterste.

Maar daar in de Biesbosch, terwijl ik kilometers over verlaten fietspaden en langs stilzwijgende wegwerkzaamheden fietste, gebeurde iets wat ik zo bijzonder vond, dat ik erover wilde schrijven. Een stukje pure oprechtheid van de ene mens naar de ander. Een spontaan aanbod, een stukje welwillendheid, bereid zijn om een ander, ook al is het een wildvreemde, ergens mee te helpen.

Ik was aangekomen bij de Kop van ‘t Land waar een veerdienst zit waarmee je kunt overvaren naar Dordrecht. Ik ken het gebied rond de Kop van ‘t Land redelijk goed, omdat ik er vaak ben geweest.

Aanvankelijk was ik van plan om rond te rijden (wat later ook weer niet bleek te kunnen, omdat de halve Biesbosch te lijden heeft onder wegwerkzaamheden). Maar ik hou wel van spontane beslissingen en toen ik het bordje van de veerdienst zag, wilde ik overvaren, om vervolgens via Dordrecht, Sliedrecht en Hardinxveld weer naar huis te koersen. Prima plan!

Met de fiets in de Biesbosch

Dus ik stond daar op mijn gemak op de veerboot te wachten, die ik net nog naar de overkant zag varen. Volgens een snelle blik op de dienstregeling van het veer (op mijn telefoon, een bordje was nergens te vinden), zou hij zo weer terugkomen.

Totdat er een vrouw met haar dochtertje in een SUV naast me stopte en me vriendelijk vroeg of de pont nog wel voer. Ik zei van wel, maar besloot ter plekke nog een keer naar de dienstregeling te kijken, om tot de conclusie te komen dat de laatste pont dus net was geweest. Shit!

Vervolgens vraagt de vouw mij op licht bezorgde toon “Moet je naar Dordrecht? Je mag anders wel met ons meerijden, zetten we de fiets achterin”. Ik was met stomheid geslagen. Dat iemand zoiets op de dag van vandaag nog aanbiedt.

Het zal wellicht gescheeld hebben dat ik ook een vrouw ben, maar toch. Je kent elkaar niet en je weet maar nooit wat voor gek je in huis (of je auto) haalt. Ik zie er bij mijn weten redelijk normaal uit (alhoewel, iemand in een voetbalshirt op een MTB fiets, daar valt óók wat van te zeggen, :-)

Mijn verbazing duurde overigens maar een seconde. Vervolgens brak een blije glimlach op mijn gezicht door. Ik vond het zo’n ontzettend puur gebaar dat ik haar graag duidelijk wilde maken dat ik het aanbod zeer op prijs stelde, ondanks dat ik de lift niet aannam. Dat had in de eerste plaats vooral te maken met ijdelheid rondom mijn fiets.

Hij zou maar een krasje oplopen, ik krimp al in elkaar als er tijdens een goeie sprint een paar kiezels met gang tegen m’n velgen geslingerd worden. Ik hoefde helemaal niet per se naar Dordrecht, dat was gewoon een spontane inval geweest. Ik had er geen moeite mee om aan deze kant van de rivier te blijven.

Zonsondergang boven Werkendam

Daarnaast ook een stukje ijdelheid als sportfietser. Je gaat fietsen of niet. Het zou m’n eer te na zijn om mijn snelle bike in een auto te laden en vervolgens in mijn fietsbroekje in een veel te comfortabele auto te gaan zitten (leer mij SUV’s kennen).

Sowieso voert de enige andere weg naar Dordt over de Gorkumse brug en het zou een beetje krom zijn om eerst praktisch bijna thuis te zijn, om vervolgens weer vanuit Dordrecht naar huis te moeten fietsen. Op het moment dat ik daar stond was het ook al acht uur geweest en zou het niet lang duren voordat het schemerig ging worden.

Ik vervolgde dus mijn weg door de Biesbosch en ondanks dat ik mijn inmiddels rammelende maag niet tevreden kon stellen met een lekker broodje bij het enige eettentje in de hele Biesbosch (keuken was om acht uur al gesloten) en ik ook nog ruim 6 kilometer heb moeten omrijden, kon mijn humeur niet meer stuk. Dat soort stukjes menselijkheid maken we eigenlijk veel te weinig meer mee!

Heb jij weleens zoiets meegemaakt of zelf een wildvreemde hulp geboden?

  • wp_statistics_words_count: 720