Ik heb een tijd gehad dat ik dacht dat filmen en met name monteren mijn tweede roeping was. Ik had er ontzettend veel plezier in en besloot om me wat meer toe te leggen op filmen, maar uiteindelijk is dat er niet van gekomen. Call me lazy, maar ik vind het toch allemaal iets te bewerkelijk en ik heb voor mijn gevoel minder controle over een video dan over een foto.

Dus deze schoenmaker blijft bij haar leest, al moet ik bekennen dat de Canon momenteel al tijden werkeloos in de kast ligt. Zijn tijd komt wel weer en sowieso ben ik nooit iemand geweest die elke dag fotografeert. Maar dat filmen. Ik vind het nog steeds leuk, maar ook tricky. Toen ik vorig jaar gevraagd werd om nog eens een motorfilmpje te maken, wilde ik dat graag doen.

Wat volgde waren twee zonovergoten dagen, waarbij ik op zes verschillende locaties gefilmd heb en met mooie beelden thuiskwam. Voordat ik eenmaal aan monteren toekwam en enig idee had welke uitstraling de video zou krijgen, ging er weer een half jaar overheen. Inmiddels staat de video een kleine 2 maanden online, maar ik had hem nog niet eerder op mijn blog vermeld.

De hoofdpersoon in deze video is Martin, die door het motorongeluk in één klap ook een beetje een bekende van mijn bezoekers is geworden. Hij is inmiddels geopereerd aan zijn rug en zal de komende tijd moeten herstellen.

Zijn motor gaat ie opruimen, omdat hij na lang dubben in elk geval de komende jaren wil stoppen met motorrijden. Hierdoor is deze video onverwachts een soort aandenken geworden. Extra waardevol dat ik er zoveel tijd en werk in gestoken heb!

Voor het filmen heb ik enkel gebruik gemaakt van m’n Canon 700D en Benro statief. Omdat ik uit verschillende hoeken wilde filmen, heb ik een paar keer praktisch op de grond gelegen, terwijl de motor op korte afstand langs me heen zoefde.

Het eindresultaat is snel maar sober, dat is een bewuste keuze. Te veel toeters en bellen vind ik afleiden van de beelden zelf. Ik heb ook gekozen voor een zwart-wit setting, omdat ik dit rustiger vond en het ook goed bij de zwarte motorfiets past. Vandaar dus ook de titel “Black on track”.

In 2010 maakte ik een soortgelijk filmpje voor Martin, vandaar dat dat dit versie twee is. Martin z’n zelfbedachte nickname is MartinAir, dat heeft dus niets met die vliegmaatschappij te maken. Het filmpje van 2010 kun je op deze link bekijken.

Montagetechnisch vind ik ‘m strak in elkaar zitten, maar deze is slechts op drie locaties gefilmd, er zit te weinig vaart in en ik heb destijds alles uit de hand gefilmd, wat resulteert in minder steady beelden. Sowieso is de kwaliteit van mijn huidige camera aanzienlijk beter en dat is ook duidelijk terug te zien in de nieuwe video.

Martin is in elk geval erg trots op z’n nieuwe filmpje en daar doen we het voor!