Dat het tegen elven loopt, je op het punt staat naar bed te gaan na een enerverende dag en je bedenkt dat je nog geen artikel voor de volgende dag hebt geschreven. Oeps! Ik had gedacht een tag te doen, maar geen zin om nog een lading vragen te beantwoorden. Dus schrijf ik iets over de verjaardag van Bas, die we gister vierden.

Ik schrijf relatief weinig over m’n huisdieren, dus misschien wel leuk om er nu eens wat meer aandacht aan te besteden. Gister is mijn Parson Jack Russell terriër Bas dus al 11 jaar geworden en ondanks we geen familie zijn (dat zou toch wat zijn), hebben we blijkbaar wel dezelfde je-lijkt-veel-jonger-dan-je-bent genen. Dat baasjes op hun honden lijken en vice versa, klopt dus blijkbaar echt! Als ik dan net zo’n lief koppie zou hebben als Bas, daar wil ik wel voor tekenen!

Bas is jarig

Bas dus. Elf jaar, ouwe knakker. Ik had pas opgezocht hoeveel dat is in mensenjaren en dat is 69. Respectabele leeftijd! En ja, het is maar een hond. Dus hij merkt er niets van als ik zijn verjaardag een dag later, of zelfs helemaal niet vier.

Maar tradities zijn er nu eenmaal om in ere gehouden te worden en ik heb tot nu toe elke verjaardag gevierd. Met lekkere kluifjes, een cadeautje en eigenlijk al zolang als ik me kan herinneren met pannenkoeken. Omdat hij daar echt wild van is.

Ondanks dat ik nogal in een grafstemming verkeerde en het niet alleen buiten om de haverklap regende, wilde ik er graag iets leuks van maken voor hem. Een extra lange knuffelsessie, veel wandelen, loslopen en met andere honden spelen, met een kat knuffelen en aan een schaap snuffelen. Hij vond het allemaal even geweldig.

En eten natuurlijk. Vooral véél eten. Ondanks dat ik hem dit jaar geen cadeau heb gegeven (hij houdt niet zo van speelgoed en halsbanden heeft ie al genoeg), kreeg hij wel extra veel lekkers. Daar is ie tenminste altijd blij mee.

‘s Middags zijn we ook nog naar de Pannenkoekenbakker in Woudrichem geweest. Ik kom daar wel vaker met Bas en dan krijgt ie ook altijd een pannenkoek van mij. Ze zijn het daar gewend. Hij is overigens de enige hond die daar samen met z’n baas uit eten gaat en dus zelf ook een bord met eten voorgeschoteld krijgt. We moesten er wel een pittige regenbui voor over hebben.

Pannenkoek eten!

Met mijn ‘het interesseert me allemaal geen donder meer’ humeur, ben ik met Bas in de stromende regen en zonder paraplu naar de veerpont gelopen, gewoon in een shirtje. Ik kan je vertellen dat mijn spijkerbroek al vrij snel donker kleurde en mijn donkerblauwe T-shirt was binnen no-time doorweekt en leek wel zwart. Tegelijkertijd stroomde het water in stralen tegelijk van m’n kop af. Eén voordeel: Als ik onderweg weer zou moeten huilen, zou het niemand opvallen. Make-up had ik toch al niet op.

Compleet doorweekt zaten we een halfuur later aan tafel op de pannenkoekenboot. De keuze was snel gemaakt. Voor Bas een peuterpannenkoek, voor mezelf melk met een ‘zoete verleiding’.

Een pannenkoek met appel, kersen, vanillesaus, kaneelsuiker en slagroom. Enorme caloriebom, maar ook dat interesseert me nu even geen moer en daarnaast: Ik loop het er zo weer af en heb 3 dagen geleefd op een krentenbol, wat yoghurt en een halve Milka reep. Dan kan dat best.

Tegen het meisje wat de bestelling opnam, had ik verteld dat Bas jarig was en we daarom een pannenkoek kwamen eten. Het is eigenlijk best gek om met je hond uit eten te gaan en om dat ook zelfs speciaal voor zijn verjaardag te doen, maar zoals gezegd, ben ik daar vaste klant en ze vinden het alleen maar leuk dat niet alleen ik, maar ook Bas zo enthousiast is over hun baksels.

Toen even later de pannenkoeken gebracht werden, veranderden niet alleen de ogen van Bas, maar ook die van mij in schoteltjes, toen ik zag dat op de pannenkoek voor Bas een sterretje brandde en er zelfs een schaaltje hondenkoekjes op stond. “Voor de jarige” zei ze. Superleuk! Bas had nog nooit zo’n sterretje gezien en vond het heel erg interessant, maar kon desondanks niet wachten tot ik zijn pannenkoek in stukjes zou snijden en het eten kon beginnen!

Verjaardags-pannenkoek voor Bas!

We hebben lekker zitten smullen en toen ik ging afrekenen, heb ik gezegd dat ik het zo leuk vond dat ze iets voor z’n verjaardag hadden gedaan. Voor Bas maakt het natuurlijk niet uit, als hij z’n pannenkoek krijgt, is hij allang tevreden, met of zonder sterretje. Maar ik vond het gewoon leuk en ik werd er toch even een beetje vrolijker van en dat is waardevol. Waar maak je nu mee dat het personeel een speciale feestpannenkoek serveert voor een jarige hond, nergens toch?

Omdat we aan de vroege kant waren voor de pont naar huis en het inmiddels warempel droog was, hebben we in Woudrichem nog een rondje over de stadswal gedaan, waarbij Bas alweer een kat en ook nog een schaap tegenkwam. Twee diersoorten waar hij op de één of andere manier, naast soortgenoten natuurlijk, een grote voorliefde voor heeft.

Zijn dag kon niet meer stuk. Vlak voordat we thuis waren begon het opnieuw te regenen, maar dat was niet te vergelijken met de stortdouche die we op de heenweg over ons heen hadden gekregen. Het heeft uiteindelijk drie uur geduurd voordat mijn T-shirt weer helemaal droog was! Maar dat had ik er graag voor over.

Ook ‘s avonds gewandeld. Nadat Bas tussendoor ook nog wat kleine hondensnoepjes en een kluifje heeft gekregen (je bent tenslotte maar één keer per jaar jarig), moest er natuurlijk nog even wat gedaan worden en de benen strekken houden we allebei wel van. Nog een aardig rondje gemaakt en op de wal zelfs een paar stukjes gerend.

Ik mag eigenlijk niet eens hardlopen, maar had er opeens zin in. Ik krijg altijd dat soort manies als ik slecht in m’n vel zit. Net als dat ik dan soms op m’n fiets spring en idioot hard ga rijden. Voor iemand die weliswaar kilometers per dag loopt, maar nooit hardloopt, kon ik nog verrekte hard rennen eigenlijk. Bas deed maar al te graag mee!

Na de avondwandeling is de kleine witte meneer z’n mand in gedoken en als ‘n blok in slaap gevallen. Toch bijna 10 kilometer gelopen, dus wie maakt zich nog druk om een pannenkoek… Mijn plan is in elk geval geslaagd: Bas een leuke (en smakelijke) verjaardag bezorgen en voor mezelf een beetje afleiding. Missie volbracht. Op naar de twaalfde hondenverjaardag!

Doe jij ook iets aan de verjaardag van jouw huisdier(en)?