Al een paar jaar koop ik in het voorjaar bij HEMA een NS-dagkaart voor € 17.50. Vervolgens zoek ik een leuke plaats uit waar ik heen wil, het liefst zo ver mogelijk van huis, waar ik dan een dagje samen met m’n hondje Bas naartoe ga om eens lekker de toerist uit te hangen. Omdat ik nooit op vakantie ga, heb ik op zo’n manier toch een dagje een echt vakantiegevoel!
Dit jaar had ik m’n zinnen in eerste instantie op Enkhuizen gezet, maar omdat ik dan 4 keer over zou moeten stappen en voor de kortste tijd ook nog een bus zou moeten nemen (waar de NS-dagkaart uiteraard niet geldig voor is) vond ik dat een beetje te veel van het goede, zeker vanwege mijn niet volledig herstelde hersenschudding.
Vervolgens besloot ik dan maar naar Den Bosch en Breda te gaan, maar ook dat plan werd weer geschrapt. Ik ben nota bene geboren in Den Bosch en kwam er vroeger erg vaak. Breda ben ik weliswaar minder bekend, maar echt heel toeristisch vind ik het niet en ik ga daar dan liever gewoon een keer zonder hond heen om te shoppen.
Uiteindelijk vroeg ik op Twitter rond naar leuke, niet al te grote toeristische plaatsen in Nederland met een station. Iemand kwam op de proppen met het vissersplaatsje Hoorn en nadat ik de eerste de beste foto van het stadje op Google Images voorbij zag komen, was ik verliefd. Dáár moest ik heen! Vervolgens dus een reisplan gemaakt en afgelopen maandag was het zover. Het weer was perfect, niet te warm, maar wel mooi en ik had er veel zin in!
Bas in de trein
De eerste trein die ik moest hebben, vertrok om een paar minuten over acht, dus dat betekende vroeg m’n bed uit. De heenreis liep eigenlijk volkomen vlekkeloos. Geen enkele trein gemist, ook al was er een paar keer vrij korte overstaptijd, maar het liep allemaal op rolletjes. Bas was ook erg braaf in de trein en zat bij mij op schoot alsof hij nooit iets anders deed dan treinreizen. In een volgend leven wordt hij denk ik conducteur, of machinist natuurlijk. Nog beter.
Om een paar minuten voor half elf stapten we uit in Hoorn. Ondanks dat ik er nooit eerder was geweest en niet had opgezocht waar ik heen moest om in het centrum te komen, spreekt dat vooral in toeristische plekken meestal voor zich.
Ik volgde gewoon de weg die me het meest logisch leek en stond inderdaad binnen een paar minuten al in het centrum. Ik wist meteen dat het klein was. Ik gok net zoiets als de Gorkumse binnenstad. Er zal vast nog wel een deel nieuwbouw zitten, net als hier ook het geval is, maar dat is natuurlijk voor mij totaal niet interessant.
Haven in Hoorn
Ik haalde m’n camera uit de tas en we gingen gewoon maar lopen. Maar niet voordat ik op het eerste het beste terrasje ben neergestreken om een lekkere grote latte te bestellen met een gebakje. Ik was halverwege de treinreis wat licht in m’n hoofd geworden en dacht dat het misschien lag aan een iets te karig ontbijt.
Vervolgens gewoon op de bonnefooi door het stadje gelopen, de prachtige oudbouw en rijkelijk gedecoreerde huizen bewonderd en niet veel later een citytours busje tegengekomen waar ik gelijk in kon stappen. Zes euro voor een rondrit van een uur, dat is geen geld! Op die manier kon ik me ook gelijk een beetje oriënteren wat waar te vinden was. Altijd handig.
De tour was erg leuk en interessant. De man die het wagentje bestuurde (een soort golfkar, maar dan met zes passagierszitplaatsen) stopte hier en daar en vertelde dingen over de geschiedenis van de stad. Al snel bleek dat Hoorn heel veel met de vroegere VOC te maken heeft gehad, maar dat kan niet missen als vissersstadje.
Ook waren er diverse gebouwen die een eigen verhaal hadden, zo was er het huis met de ketel, het waaggebouw, het karakteristieke stadhuis en het verhaal van Neptunus en Triton. Misschien heel erg kneuterig, maar ik vind geschiedenis en mooie verhalen altijd erg interessant!
Statige kerk
Na de stadstour begon ik trek te krijgen en nadat we wat door het havengebied hebben gelopen, ik ansichtkaarten voor m’n moeder en oma kocht, schreef en gelijk verstuurde, streek ik even later neer op weer een ander terrasje, waar ik biefstuk met brood en melk bestelde.
Ik voelde me weer een beetje raar in m’n hoofd en dat zat me eigenlijk niets lekker. Het eten hielp er helaas ook niet tegen, maar het smaakte wel prima. Bas kreeg een paar van de meegebrachte hondensnoepjes en wat stukjes van mijn brood, terwijl ik smulde van de biefstuk.
Na het eten verder gelopen en er flink op los gefotografeerd. Van lieverlee toch weer terug richting station, terwijl ik eigenlijk nog op zoek was naar de winkelstraat waar we als eerste door gelopen waren (waar alles gesloten was), maar we hadden nu een andere route en ik kon ‘m niet meer vinden. Inmiddels voelde ik me niet zo lekker. Ik stond onvast op m’n benen, was inmiddels duizelig geworden en wist niet wat ik eraan kon doen en of het vanzelf weer over zou gaan.
Mooie gevels in Hoorn
Hoe dichter we bij het station kwamen, hoe meer ik naar huis wilde. Maar ik had nog een plan. Zoals ik al schreef, had ik eerst naar Enkhuizen gewild. Nou sta je vanuit Hoorn binnen het half uur in Enkhuizen per trein en nu ik in de buurt was, moest ik dat maar gelijk doen. Dus stapte ik uiteindelijk toch in de trein die me nog verder van huis voerde en gingen we naar Enkhuizen.
Daar ben ik uiteindelijk maar een half uur geweest, want ik voelde me inmiddels echt beroerd en had het gevoel dat ik zo tegen de vlakte kon gaan. Achteraf gezien was het gewoon allemaal een beetje te veel van het goede geweest. Al drie nachten slecht / weinig geslapen.
Twee ochtenden héél vroeg op voor mijn doen, de ride-out die ook behoorlijk enerverend was en dan zo’n hele dag op pad. Omdat ik Enkhuizen op het eerste gezicht niet heel bijzonder vond, besloot ik om te keren en op huis aan te gaan. Bas was ook moe en liep wat te hinken.
Mooie bloemperkjes in de straten
Vervolgens dus aan de terugreis begonnen. Terwijl ik op de heenweg via Geldermalsen / Utrecht en Zaandam was gekomen, hoefde ik nu maar 2 keer over te stappen, namelijk op het station in Amsterdam Sloterdijk en Dordrecht.
In Sloterdijk ging het niet helemaal goed, want ik kon het juiste perron niet meteen vinden en miste daardoor op een haar na de trein. Omdat ik duizelig was, kon ik het bord niet lezen, maar een vriendelijke mevrouw wilde me helpen.
17 minuten later vertrok vanaf een ander perron opnieuw een trein richting Dordrecht. Die haalden we wel en vervolgens stonden we na anderhalf uur in Dordt. De trein vanuit Enkhuizen had overigens bij Rotterdam 7 minuten vertraging opgelopen, waardoor de kans aanwezig was dat ik de aansluiting in Dordrecht zou missen, maar dat ging toch precies goed. Om iets voor 7 stapte ik m’n huis binnen.
Ondanks dat ik dus best wat eerder naar huis ben gegaan dan ik gepland had (ik had verwacht pas tegen tienen thuis te zullen zijn), ben ik toch bijna klokkie rond van huis geweest. Hebben we 370 km afgelegd met de trein en 11 kilometer gelopen. Bas dus ook, die volgende week elf jaar wordt, dus voor hem ook geen geringe prestatie!
Details in de steen
Ik heb veel foto’s gemaakt en de uren dat ik in Hoorn was, vond ik leuk. Normaal koop ik tijdens zo’n dagje nog iets als een soort aandenken (vorig jaar in Zeeland kocht ik bijvoorbeeld mijn paarse Havaiana’s slippers die ik nog steeds vaak draag), maar dat is er nu dus niet van gekomen. Ook geen ramp, al hadden ze wel leuke winkels, wat ik zo in de gauwigheid heb kunnen zien. Hoorn is in elk geval een heel leuk, historisch stadje en absoluut de moeite waard!
Ben jij weleens in Hoorn geweest?
Wat leuk! Ik kom uit Hoorn, maar woon inmiddels alweer 5 jaar aan de andere kant van het land. Gelukkig wonen mijn ouders er nog, dus ik ben niet helemaal verstoken van haven en IJsselmeer. Leuk om te zien hoe een ’toerist’ mijn hometown ervaart. Ik herken precies de terrasjes waar je gezeten hebt, haha.
Hé dat is ook toevallig dan dat je uitgerekend dit artikel tegenkomt. Ik woon zelf ook in een historische (vesting)stad en ik had het er gister nog over hoe apart het is als je een hoop toeristen rond ziet lopen. Enerzijds zie je zelf ook wel dat het een mooie plaats is met bezienswaardigheden, maar anderzijds is het vooral gewoon een woonplaats en dan heeft het toch iets aparts om daar toeristen rond te zien lopen. Nou is Gorinchem bij lange na niet zo mooi als Hoorn maar toch. Grappig dat je de terrasjes herkent!