Na de laatste gezondheidsupdate die ik een maand na het ongeluk schreef, had ik me voorgenomen er geen artikel meer aan te wijden. Toch wilde ik er nog één keer over schrijven. Niet om te klagen, zeuren of aandacht te vragen, maar om te vertellen hoe het nu qua gezondheid met me gaat, inmiddels bijna twee maanden verder.

Zoals de titel zegt, zit ik in de laatste fase. De symptomen van de hersenschudding zijn inmiddels minimaal en komen alleen opzetten als ik me te veel heb ingespannen. Daarmee bedoel ik overigens niet een flink eind fietsen of een paar uur wandelen.

Ik heb een goede conditie en ben zelfs na 50 km stevig doorrijden nog niet moe. Daarnaast is minimaal 5 kilometer per dag lopen voor mij net zo’n gewoonte als bijvoorbeeld eten, drinken en slapen.

Met name stress en veel drukke dagen achter elkaar trek ik niet zo goed. Dan heb ik echt weer een paar dagen nodig om bij te komen en steken ook direct de klassieke symptomen de kop op die ik in de eerste weken na het ongeluk ook had.

Hoofdpijn, duizeligheid en onvast op de benen. In feite vind ik dat ik het er helemaal niet gek vanaf heb gebracht. Mij was verteld dat ik 2 tot 3 maanden last kon houden, maar uiteindelijk functioneerde ik na anderhalve maand alweer grotendeels normaal. Niet te veel hooi op m’n vork nemen heb ik uiteindelijk zelf in de hand.

Samen met Bas uitrusten op bed

Het lichamelijke herstel verloopt helaas wat traag. Mijn rug blijft moeilijk, waardoor ik momenteel door de fysiotherapeut aan een zéér streng regime ben onderworpen. Met vijf keer oefeningen per dag, om het half uur een andere houding aannemen, tillen en bukken mogelijk vermijden en hooguit twee lange afstandsritten met de fiets per week, maar wel elke dag één of twee keer een half uur rijden. Dit is om als het ware een turbo op het herstel te zetten, in de hoop dat het helpt.

Daarnaast loop ik sinds het ongeluk met een zwelling aan de binnenzijde van mijn scheenbeen rond, waar eerst ook blauwe plekken zaten. Omdat ik het nu wel erg lang vond duren en de blauwe plekken al na een week verdwenen, heb ik zowel aan mijn huisarts als de fysiotherapeut gevraagd wat dit kon zijn.

Het blijkt een gescheurd spiervlies te zijn, waardoor de spieren zelfs een beetje naar buiten komen. Beetje smerig verhaaltje, maar je voelt dat alleen als je wat op mijn onderbeen drukt, dan zitten daar wat hardere stukjes, terwijl de rest van de zwelling juist sponzig aanvoelt.

Niets ernstigs, maar het kan maanden duren om te genezen en er bestaat zelfs een kans dat er altijd iets van een zwelling blijft bestaan, omdat er iets beschadigd kan zijn aan de spierstructuur. Op zich heb ik er niet heel veel last van.

Bij langer lopen krijg ik af en toe een wat zeurend, vermoeid gevoel op de plek waar de zwelling zit, maar ondanks het vervelende gevoel kan ik daar gewoon mee door blijven lopen en fietsen. Ik heb sowieso de eigenschap dat ik pijn doorgaans goed kan negeren en dus normaal kan blijven functioneren. Niet altijd goed natuurlijk, maar in dit geval toch wel handig.

Stretchen op de pont

Tot slot heb ik onlangs dus ook mijn eerste motorrit gehad. Ondanks dat ik daags na het ongeluk al heel stoer riep dat ik zo weer achterop zou stappen, heb ik me daar toch wat op verkeken. Ik heb veel spanning en zo nu en dan zelfs angst ervaren en als je dan ook nog de plek passeert waar zich minuten eerder een dodelijk motorongeluk voltrok, is de lol er wel een beetje vanaf.

Ik voel me niet langer king of the world op een motor, maar kwetsbaar. Ik hoop dat het plezier in het rijden weer terug zal komen op den duur, maar voorlopig maak je mij niet meer blij met een motorritje, ik hou het even voor gezien. Dat heeft overigens niets te maken met niet durven, maar het is meer dat er opeens een vergrootglas boven het woordje ‘kwetsbaar’ is komen te hangen wat er eerder niet was.

Al met al ben ik desondanks best tevreden als ik niet te nauw kijk naar de klachten waar ik de dag vandaag mee te kampen heb. Ik kan weer kilometers per dag lopen, ik heb onlangs in één week tijd zo’n 130 kilometer gefietst, doe eigenlijk alles weer wat ik voorheen ook deed, alleen echt drukke dagen en periodes moet ik iets beter verdelen. Maar daar lig ik niet wakker van!

  • buffer-my-post-log: O:8:"stdClass":5:{s:7:"updates";a:1:{i:0;O:8:"stdClass":22:{s:3:"_id";s:24:"54566b787922b8011af05de1";s:13:"clicks_caveat";b:0;s:9:"client_id";s:24:"54429ea9d9892b435d923131";s:10:"created_at";i:1414949752;s:3:"day";s:5:"Today";s:6:"due_at";i:1414958400;s:8:"due_time";s:5:"21:00";s:2:"id";s:24:"54566b787922b8011af05de1";s:15:"perm_approvable";b:0;s:13:"perm_editable";b:1;s:20:"processing_analytics";b:0;s:10:"profile_id";s:24:"544b8bd80c5f3f24768cd6cc";s:15:"profile_service";s:7:"twitter";s:10:"shared_now";b:0;s:6:"status";s:6:"buffer";s:4:"text";s:82:"Heb je deze al eens gelezen? - Gezondheid: De laatste fase! http://buff.ly/1wXob21";s:14:"text_formatted";s:171:"Heb je deze al eens gelezen? - Gezondheid: De laatste fase! <a class="url" href="http://buff.ly/1wXob21" rel="external nofollow" target="_blank">http://buff.ly/1wXob21</a>";s:8:"text_md5";s:32:"de20a6fbbe1c74abec257efe67ec425e";s:4:"type";s:4:"link";s:10:"updated_at";i:1414949752;s:7:"user_id";s:24:"54429d0fd9892b9a7e923100";s:3:"via";s:3:"api";}}s:17:"buffer_percentage";i:10;s:12:"buffer_count";i:1;s:7:"success";b:1;s:7:"message";s:49:"One more tweet in your Buffer. Keep it topped up!";}
  • hsb_buffer_repeat: 0
  • hsb_buffer_image_skip: 1
  • hype-social-buffer-log: O:8:"WP_Error":2:{s:6:"errors";a:1:{s:19:"http_request_failed";a:1:{i:0;s:65:"Operation timed out after 5006 milliseconds with 0 bytes received";}}s:10:"error_data";a:0:{}}