De tweede van de serie glimlachmomentjes, waar ik onlangs mee begonnen ben en steeds meer plezier aan beleef. Niet alleen het opschrijven en dus weer even bewust worden van die momentjes is fijn, maar ook later teruglezen van eerdere momenten, die ik anders waarschijnlijk misschien alweer vergeten was.
- Dat een klein meisje wat met haar moeder voor me in de HEMA loopt, opeens achterom kijkt en tegen haar mama zegt: “Er loopt een meisje achter ons!”
- Het bestelde koppelstuk voor m’n nieuwe fietskoffer wat er de volgende dag al is!
- Het fietskoffertje zelf: Voor de helft van de prijs en slechts 2 keer gebruikt, via Marktplaats gekocht (zie shoplog). Wat mij betreft de deal van de maand!
- Dat ik na maanden zwoegen zonder ook maar enig resultaat, opeens ruim een kilo ben afgevallen. Liefdesverdriet en iemand heel erg missen heeft dus ook voordelen.
- Voor het eerst in de tien jaar dat ik hier woon, een praatje gemaakt met de overbuurman. Ondanks dat ik al heel wat overlast van de man heb gehad, was hij tegen mij best vriendelijk.
- Mensen die vrolijk hoi! en hee! naar me roepen in de stad, terwijl ik géén idee heb wie of wat ze zijn. Gebeurt me bijna dagelijks. Als ik in Brabant ben, zegt bijna iedereen elkaar gedag, maar hier in Gorinchem is dat toch iets minder gebruikelijk.
- M’n moeder verrassen met een mooi boeketje, gewoon zomaar.
- Dat m’n wasdroger die het niet deed, niet écht kapot bleek te zijn, maar een overspanningsbeveiliger bezat waarvan ik niet op de hoogte was. Daar moest dan wel weer een monteur aan te pas komen, maar oma wilde de rekening wel betalen.
- Smullen van een Luikse wafel met warme kersen bij DeliFrance, omdat ‘t weekend is.
- Een verrassingsbezoekje aan oma, die daar, zoals verwacht, ook verrast blij mee was. Daar doen we het voor. Ze moet nog een paar weken in het verzorgingshuis blijven.
- Dat ze dan vraagt hoe het nu met me gaat, sinds R. weg is, terwijl ze juist zo vergeetachtig is. En dat ik dan heel stoer doe en zeg dat ‘t wel gaat.
- Op straat aangesproken met de vraag “Jij bent toch Ester? Je komt toch uit Andel?”
- Onverwachts gezellig een terrasje pikken met Martin en genieten van cappuccino met appeltaart. Alweer snoepen, maar het was nog weekend en ik heb 25 km gefietst!
- Ondanks rugpijn, genieten van een prachtige avondlucht met roze en oranjetinten.
- Voor het eerst een uitnodiging voor een fashion-event ontvangen via mijn blog. Gaaf!
- De afbeelding waar ik gister 3 uur aan werkte, in een mailtje aan R. versturen en nog meer dan anders aan hem denken, want hij is vandaag jarig.
Heel leuk om dit in de ochtend te lezen! En hoe vet dat je een uitnodiging voor een evenement gekregen hebt! Waren de mensen hier op straat ook maar wat vriendelijker, dat maak ik in België bijna nergens mee. Jammer, want als mensen blij doen, word ik ook spontaan blij, hoe slecht ik me ook voel op dat moment.
Haha nou dat vind ik ook van jouw reactie. Ik vond het ook gaaf dat ik uitgenodigd ben. Ondanks dat het niet naast de deur is, wil ik er wel graag naartoe. Al was het maar om zoiets ook eens meegemaakt te hebben. Ik neem aan dat ik ook wel foto’s mag maken (je ziet altijd bloggers met camera’s op fashion events).
Zeggen mensen in België elkaar niet gedag? Goh, dat past dan weer niet bij het beeld wat ik heb en velen met mij. Iedereen vindt de Belgen altijd zo gezellig, maar gedag zeggen komt dus toch minder vaak voor? Ik merk het verschil tussen Gorkum en Brabant wel heel goed hier, ook al is de afstand niet groot. Het is in een klein dorp wel eerder dan in een stad.
Altijd leuk, zulke momentjes!
Glimlachmomentjes! Wat leuk!
Dat dacht ik ook Heb je de vorige ook gezien? Zie link