Ik plaats nogal eens tags op m’n blog, maar negen van de tien keer ben ik daarbij niet getagd door een andere blogger om een bepaald vragenlijstje in te vullen. Terwijl de term tag daar uiteindelijk wel vandaan komt! Dit keer ben ik wel getagd, of eigenlijk heet het zelfs genomineerd. En wel door Ilse. Bedankt voor de nominatie!

De bedoeling is om 7 uiteenlopende feitjes over mezelf op te dissen en vervolgens 15 andere bloggers te nomineren om deze tag ook te doen en die daarvan op de hoogte te stellen. Van die vijftien maak ik mooi vijf, ik ken helemaal niet zoveel bloggers.

1. Ik heb een horrorhandschrift

Ik geef het maar eerlijk toe: Mijn handschrift verdient geen schoonheidsprijs. Ik heb sowieso niet echt een eigen handschrift en het verschilt per keer. Ik wijt dat zelf aan het feit dat ik op de basisschool aan elkaar moest leren schrijven, maar toen ik op de slechtziendenschool kwam, van het ene op het andere moment in blokletters moest schrijven. Doordat ik 99% via de computer of m’n telefoon doe en het praktisch nooit meer nodig is om (netjes) te schrijven, is het echt een drama. Onderstaand formulier is daar een mooi voorbeeld van.

PostNL formuliertje invullen

2. Ik word ongelukkig zonder uitdaging

Ik zal mezelf geen thrillseeker noemen, maar ik raak snel uitgekeken als er niet voldoende uitdaging in zit. Die uitdagingsfactor hoeft zeker geen spannende dingen in te houden, maar meer variatie en mijn grenzen kunnen verleggen. Daarom zijn er ook maar weinig dingen die ik langer volhoud dan een maand (ik schreef hier onlangs al over) en moet ik soms echt moeite doen om bestaande hobby’s in stand te houden.

Fotograferen doe ik bijvoorbeeld belachelijk weinig de laatste tijd, omdat ik er momenteel niet voldoende uitdaging in vind en er genoeg van heb om steeds weer dezelfde soort plaatjes te schieten. Totdat er iets leuks voorbij komt of ik een geniale inval heb, blijft dat dan zoals het is.

Ook in relaties gaat diezelfde vlieger op. Ik heb maar twee relaties gehad en van beide werd ik doodongelukkig. Nu waren er sowieso al wat factoren waar een mens doorgaans niet echt blij van wordt, maar vooral het hoge huisje-boompje-beestje gehalte werd ik strontziek van.

Elke zondag bij de schoonouders op visite, elke avond de tv aan, elke ochtend hetzelfde ritueel en elke namiddag bij het eten dezelfde “hoe was jouw dag” nonsens. Ik trek dat niet. Afwisseling en uitdaging zijn van essentieel belang in mijn leven.

Mijn Canon EOS 700D

3. Sweaters kan ik blijven kopen

Misschien wel één van de minst vrouwelijke kledingstukken die je kunt kopen, maar ik ben er gek op. Mijn kast ligt er al aardig vol mee en ik vrees dat ik ook dit najaar de verleiding niet zal kunnen weerstaan.

Datzelfde geldt ook voor hoodies. Sweaters passen bij mijn ietwat urban style (sportief meets stoer) en ik vind ze gewoon superfijn dragen. Lekker oversized, warm maar niet té en makkelijk te combineren met verschillende kledingstukken.

4. Ik praat veel tegen m’n huisdieren

Een eigenschap waar elke honden- of kattenbezitter zich weleens schuldig aan maakt, maar ach, toch wel het vermelden waard. Ik ben natuurlijk altijd alleen en bij gebrek aan gezelschap praat ik tegen m’n huisdieren. Het is nu ook niet zo dat ik hele verhalen tegen m’n beesten houd, maar ik zeg vaak dingen waarvan ik achteraf denk: “Dat begrijpt die hond toch niet!”.

Dingen als “ga eens aan de kant”, “Vrouwtje heeft een zere rug, je moet niet zo hard lopen” of “Hou nu eens op met dat gezeur”. Bas begrijpt overigens meer dan je zou denken. Zijn vocabulaire is redelijk groot en ik weet zeker dat hij meer verstaat dan de gemiddelde hond!

Bas in de trein

5. Ik hou van chocolademelk!

Als je me vraagt wat mijn favoriete drankje is, kom ik niet op de proppen met cola, bier, wijn, appelsap of wat mij betreft champagne of jenever, maar met melk en chocolademelk. Melk drink ik dagelijks en er gaat hier gerust 2 liter per week doorheen. Chocolademelk drink ik niet heel vaak, met als enige reden dat het niet gezond is en veel suiker bevat. Maar ik kan een pak achter elkaar leegdrinken, zó lekker vind ik het!

6. Ik ben geboren in Den Bosch

Inmiddels woon ik alweer 12 jaar in het Zuid-Hollandse Gorinchem, dus zou je niet denken dat ik van oorsprong Brabantse ben. Ik ben opgegroeid in een klein dorpje aan de Maas genaamd Andel, op mijn paspoort staat Den Bosch als geboorteplaats.

Ondanks dat ik daar alleen in het ziekenhuis ‘gewoond’ heb (bijna een jaar), ben ik er stiekem toch wel een beetje trots op. Den Bosch is ook nog altijd mijn favoriete stad. Voor mij geen Amsterdam, Den Haag of Utrecht, maar Brabants beste Bosch! Ik vind het gewoon een fijne stad en het staat nog steeds in de planning om er binnenkort weer eens een dagje heen te gaan.

Markt Den Bosch

7. Ik heb bijna alleen mannelijke vrienden

Geen idee hoe het komt, maar mijn vrienden- en kennissenkring bestaat voor het grootste gedeelte uit mannen. En de mensen die beweren dat er tussen een man en een vrouw nooit een vriendschap kan bestaan zonder dat de één of de ander vroeg of laat meer wil of verliefd wordt, heeft echt ongelijk!

De weinige vrouwen waar ik me op vriendschappelijk terrein mee bevind, zijn grappig genoeg ook een beetje dezelfde no-nonsense types als ikzelf. Soort zoekt soort, zeg maar. :-) Qua denkwijze lig ik over het algemeen meer op één lijn met mannen, maar dat weet je natuurlijk niet van elkaar, voordat een vriendschap een vriendschap is. Dus hoe het nu echt komt, ik heb geen idee. Maar ik heb er vrede mee hoor!

Tot zover de feitjes! Inmiddels dus aangekomen bij het onderdeel bloggers nomineren. Vijftien is nogal wat, dus als gezegd, noem ik er vijf.

  • Nicky (van Nicky’s City Guide)
  • Monique (van Writing Monique)
  • Lonneke
  • Roxanne (van Pineapple Smoothie)
  • Stephanie (van StephanievanDrunen)