Ik moet bekennen dat het me aardig wat moeite kostte om aan de Weekly Snaps te beginnen, omdat ik me nauwelijks los kon rukken van m’n boek, maar zoals je ziet is het tóch gelukt! 🙂 De afgelopen week ben ik aardig de hort op geweest.

Te beginnen met ‘t zoveelste fysio-bezoekje, een fietstochtje naar het verzorgingshuis in Almkerk waar oma nu verblijft donderdag en de Oogverblindend Mooi dag op Bartiméus Zeist, op vrijdag. Hierover volgt overigens nog een blogpost, dus ik laat er nog niet al te veel over los vandaag!

Voor ik begin nog een kleine huishoudelijke mededeling: Vorige week liet ik weten dat ik stop met het linken van collages naar grotere versies. Maar omdat de fotootjes soms erg verkleind worden en ik tegenwoordig 7.5GB webruimte tot m’n beschikking heb, link ik vanaf nu de collages met kleinere fotootjes (3 of meer naast elkaar) wel, zodat je ze toch groter kunt zien.

maandag 1 september

Maandag ging ik creatief aan de slag met een witte kussensloop en een pakje taartkaarsjes van HEMA. Ik wilde een afbeelding maken die een combinatie werd van fotografie en typografie om de volgende dag aan R. te sturen voor z’n verjaardag. Ik beleefde er ontzettend veel plezier aan, om met dat projectje bezig te zijn.

Ik maakte ook mijn nieuwe fietskoffertje rijklaar. De spulletjes uit de oude moesten er nog in en de (dubbele) achter verlichting is nu ook in orde gemaakt. De sweater-foto zag je hier ook al voorbij komen. In de tussentijd ben ik ook nog even heen en weer naar Hardinxveld geweest, maar dat bleek voor niets te zijn.

dinsdag 2 september

Eindelijk weer eens een nieuwe selfie die ik leuk genoeg vind als profielfoto, dat lukt me maar heel af en toe en dan uitgerekend op deze toch wel speciale dag. Dinsdag was namelijk R. jarig. Ik dacht nog meer aan hem dan anders en stuurde het mailtje met de typografie, waar ik de dag ervoor drie uur non-stop aan werkte (maar dan heb je wel een mega strak stukje graphic design). ‘s Avonds dronk ik een glaasje Sangria (ook al van HEMA) uit mijn mooie kristalservies. Ik heb in maanden geen alcohol gedronken, maar één zo’n glaasje smaakte prima.

woensdag 3 september

Waar eerst maandag standaard fysio-dag was, is dat verschoven naar woensdag. Tussendoor bij m’n moeder verbleven die me ‘s middags naar de pont bracht (normaal ga ik ook met de taxi naar huis). In Woudrichem spotten we de Google-auto, die ik nooit eerder had gezien.

Van m’n moeder, die als volontair bij de politie werkt, kreeg ik een pakje met verfrissingsdoekje met de opdruk smeris. Wat een geweldig stukje marketing! ‘s Avonds een rondje gefietst waarbij ik de foto linksonder maakte.

donderdag 4 september

‘s Middags het plan opgevat om oma een bezoekje te brengen in ‘t verzorgingshuis in Almkerk waar ze momenteel nog logeert. Ondanks dat het in totaal maar zo’n 18 kilometer was (wel het pontje gepakt van Gorkum naar Woudrichem) en ik van fysio groen licht had om langer dan een half uur te rijden, heb ik wel enorm veel rugpijn gehad, zowel onderweg als achteraf. Toch nog een beetje rustig aan dus. Oma vond het desondanks leuk dat ik onverwachts weer langs kwam. De kunstroosjes fotografeerde ik in het zaaltje waar we koffie hebben gedronken.

Roze kunstbloemen

vrijdag 5 september

Vrijdag ging ik naar Bartiméus in Zeist (waar ik vroeger 8 jaar heb gezeten) om op uitnodiging een styling-dag van het Oogverblindend Mooi team bij te wonen. Stijladvies en make-up tips voor slechtzienden. Het was interessant om bij te wonen, maar op make-up gebied bleek ik ondanks mijn magere 5% zicht de enige die daarin behoorlijk gevorderd was.

Het was ook de bedoeling om je met je vingers op te maken. Ik kon gelukkig een kwastje bietsen, maar heb dus een complete oog-look aangebracht met één en dezelfde kwast! Met de taxi naar huis, wat een VIP bus bleek te zijn: Geblindeerde ramen, vloerbedekking, gestoffeerde stoelen!

zaterdag 6 september

Deze dag een beetje in huis gerommeld, gelezen, gewandeld met Bas, wat achter de computer gehangen, oftewel weinig bijzonders. Na een vochtarm weekje, dronk ik weer lekker veel water uit m’n geliefde Dopper en at ik het restant van een wat twijfelachtige pastaschotel die koud rook naar zo’n bakje vlees voor huisdieren. Dat was dus geen doorslaand succes. Warm smaakte het wel beter, maar ook niet om over naar huis te schrijven.

zondag 7 september

Kort met Bas gewandeld en daarna in m’n boek gedoken en daar tot ik hieraan begon, niet meer gestopt. Het boek is eigenlijk veel te spannend voor mij, ik mag deze van mezelf ‘s avonds kort voor het slapengaan dus ook niet lezen. Normaal lees ik op voorhand al geen spannende boeken, maar nu ik er één heb kan ik niet stoppen met lezen! Molly vindt het wel prima en heeft al die tijd bij me op schoot gelegen.