De laatste tijd ben ik flink aan de slag met mijn camera. Zeker sinds ik mijn 50mm objectieven weer ontdekt heb, zie ik opeens in de meest simpele voorwerpen een fotogeniek onderwerp. Vorige week ben ik ‘s middags eens mijn tuintje ingedoken en heb daar het één en ander vastgelegd. Als je eenmaal bezig bent, zie je steeds meer!

Nou is het echt niet zo dat ik een fantastische tuin heb. Gewoon een terrasje met wat potten erop en inmiddels is er nog maar één plant die in bloei staat, mijn roze Dahlia. Niet echt interessant op het eerste gezicht, maar als je anders gaat kijken naar dingen, werkt dat op de één of andere manier aanstekelijk en zie je dus letterlijk steeds meer. Bijzonder is dat!

Vandaag een serie met een aantal van de foto’s die ik zelf het mooist vind. Alle foto’s zijn gemaakt met m’n Canon 700D met 50mm 2.7 macro objectief.

De Dahlia, wat is ie nog mooi! Mijn moeder had me toen ik ‘m kocht al gezegd dat ik daar lang plezier van zou hebben. Hij schijnt te blijven bloeien totdat het gaat vriezen, dus heb ik er nog wel even lol van! Er zitten ook alweer nieuwe knoppen in. Ik vind deze bloemen echt heel mooi met die gelaagde blaadjes.

Huislook. Het meest makkelijke plantje ooit! Ideaal voor mij dus, want ondanks dat ik inmiddels wel meer planten in de collectie heb en mijn vingers de afgelopen twee jaar al wat groen zijn gekleurd, is planten verzorgen nog altijd niet mijn specialisatie.

Dit vetplantje blijft ‘t gewoon doen, al geef ik het maanden geen water. Ideaal dus en ondanks dat ze vanaf een afstandje saai lijken, zit zo’n plantje eigenlijk nog heel ingenieus in elkaar.

Detail van de tuinlantaarn

Mijn witte stormlantaarn. Vorig jaar gekocht bij Xenos. Ik heb geluk gehad, want pas hoorde ik ‘s avonds een harde klap en toen bleek de lantaarn, die normaal gesproken aan een haak hangt, te zijn gevallen.

Wonder boven wonder waren de glasplaatjes nog heel! De bevestiging van het touw is afgebroken, dus moet ik nog iets verzinnen zodat ik hem weer stevig op kan hangen. Voorlopig gaat ie in elk geval de berging in, zodat ie in de winter mooi blijft.

Schelpjes! Ik heb op een tafeltje wat ik oranjerood heb gelakt wat mandjes staan, waaronder één met schelpjes. Voorwerpen die op de één of andere manier hun aantrekkingskracht nooit verliezen. Vooral de tweede foto van het witte schelpje vind ik erg geslaagd.

Een close-up (dat krijg je met een macrolens) van de besjes aan mijn Skimmia. Op de foto eronder het slot van mijn poort. Dat is nou wat ik bedoel met van alledaagse dingen die heel oninteressant lijken om te fotograferen, toch iets moois maken!

Tot slot een foto van mijn houten spiegel met hartvormige uitsnede waar dus de spiegel zelf in zit. Je ziet hier alleen de onderkant, maar ik vind het grappig dat je in de bokeh die in de spiegel zichtbaar is, ook een soort van hartvorm zit. Ondanks dat ie heel simpel is, is dit wel één van mijn favorieten. de combinatie van dat dromerige bokeh op het spiegelgedeelte in combinatie met het robuuste hout vind ik gaaf.

De onderste foto is een aardewerken zonnetje wat aan de muur hangt. Ik heb deze echt al héél lang, samen met een maantje. Ze zijn allebei ook al een paar keer gevallen, waardoor dus wat beschadigingen zijn ontstaan, maar dat vind ik juist wel karakter geven, vooral voor zo’n foto als deze heeft het wel wat. Ondanks z’n geschaafde wang en kinnetje lacht ie nog steeds!