De meeste mensen willen vroeg of laat een relatie en we zijn allemaal op zoek naar een knappe man of vrouw, jongen of meisje. Of misschien niet eens op zoek, maar vroeg of laat val je als een blok voor iemand. Gelukkig maakt het verschil in levensopvatting, karakter en smaak dat niet iedereen dezelfde soort man of vrouw knap vindt en vice versa.
Toch vraag ik me soms af hoe mensen (jongeren en ouderen) anno 2014 over dit thema denken. Ook doordat ik zelf regelmatig de vraag voorgeschoteld krijg hoe het nou kan dat ik geen vriend heb, “want je ziet er zo leuk uit”, zet me daarbij flink aan het denken. Heeft liefde tegenwoordig soms meer met het uiterlijk dan echt met liefde te maken?
Allereerst moet ik bekennen dat dergelijke opmerkingen me altijd wat ongemakkelijk stemmen. Zoals je weet vind ik mezelf verre van knap en ik ben ook van mening dat ik niet bepaald vooraan in de rij heb gestaan bij het uitdelen van mooie gelaatstrekken en lichaamsbouw. Maar dat buiten beschouwing gelaten, stoort het idee dat knappe mensen blijkbaar gewoon een relatie horen te hebben me. Het veroorzaakt een soort tweedeling tussen knap en lelijk.
Als je dat heel onorthodox gaat ontleden, komt dat er dus op neer dat liefde inderdaad geen ene flikker met liefde te maken heeft, maar dat we enkel op uiterlijk selecteren en dat knappe mensen dus veel meer kans maken op de relatiemarkt. Beseffen we dan nog steeds niet dat niet iedereen met een mooi uiterlijk ook een prettig karakter heeft? En vice versa? Of maakt dat niet meer uit als je die mooie vrouw of die lekkere kerel eenmaal je hol in gesleurd hebt?
Noem me conservatief, maar ik weiger die gedachte aan te hangen. Natuurlijk is iemands uiterlijk in zekere zin een visitekaartje, maar zoals ik al schreef, hebben de meeste mensen gelukkig niet exact dezelfde definitie van knap of lelijk. Om voor mezelf te spreken, snap ik bijvoorbeeld nog steeds niet waarom halve vrouwelijke volksstammen in katzwijm vallen voor Brad Pitt. Hij ziet er goed uit, maar ik kan er niet warm voor lopen. Verschil van smaak dus!
In mijn leven ben ik tot nu toe maar twee keer echt verliefd geweest (de tweede is R en ik heb nog altijd sterke gevoelens voor hem). De les die ik leerde, is dat liefde ervaren, ongeacht of deze beantwoord wordt, helemaal niets te maken heeft met enkel uiterlijk, leeftijd of karakter.
Het is een combinatie van factoren. De kans bestaat dat er een moment komt dat je versteld staat van jezelf, omdat je verliefd bent op iemand die op geen enkele wijze voldoet aan dat lijstje wat je stiekem nog altijd in je achterhoofd had. Het is mij ook overkomen.
Je zult mij bijvoorbeeld nooit op een datingsite zien. Behalve dat ‘t niet past bij wie ik ben, zou ik nooit aan de hand van wat foto’s en een profielschets kunnen beoordelen of ik een relatie zou willen met iemand. Verliefd worden heeft juist alles te maken met energie die iemand uitstraalt en daardoor aangetrokken worden. Ze noemen het niet voor niets aantrekkingskracht!
Nu moet ieder natuurlijk voor zich weten of hij of zij puur gaat voor een knap uiterlijk, maar er is ook een keerzijde als je deze lijn verder doortrekt: Wat bijvoorbeeld te denken van schelden en pesten. Zoals ik al eens vertelde, ben ik in mijn leven al zó vaak voor lelijk uitgemaakt, dat ik nog heel wat complimentjes nodig heb om dat te evenaren.
Dat laatste is gekkigheid natuurlijk, maar er zijn helaas genoeg mensen die hun mening over wat mooi en lelijk is maar al te graag ventileren. “Want het is gewoon zo”. De gevolgen voor iemand die stelselmatig met dit soort beledigingen wordt geconfronteerd, kun je zelf wel bedenken.
Op een gegeven moment wordt het voor zo iemand steeds moeilijker om nog langer te denken dat je de moeite waard bent. En ja, dan maak je je zelf in omgekeerde versie ook schuldig aan dat oppervlakkige gedoe.
Hoe vaak dat ik mezelf er in de afgelopen twee jaar niet op betrapt heb te denken als “Ik ben toch niet mooi genoeg voor R”. Slecht voor mijn zelfvertrouwen, oncharmant zelfmedelijden en ook nog eens oppervlakkig. Want mijn karakter en een goed stel hersens zijn dan opeens vergeten, terwijl ik dat zelf juist mijn sterke punten vind!
Met andere woorden. We maken ons er allemaal weleens schuldig aan. En dat is helemaal niet erg. Zolang we er ons er maar wel van bewust blijven en niet van lieverlee veranderen in gevoelloze robots die elke persoon die in ons leventje voorbij wandelt scannen op uiterlijk en vervolgens afkeuren of goedkeuren
Want soms lijkt het haast wel die kant op te gaan. En wat de liefde betreft? Dat is iets wat je vooral moet voelen en ervaren. En uiteindelijk is elk mens mooi in de ogen van degene die verliefd op hem of haar is. Als dat geen ideale wereld is?…
Hoe denk jij over liefde versus uiterlijk?
Hallo, ik ben 35j en heb zoontje van 11j. Ik ben al 2 jaar alleen, na een pijnlijke breuk met mijn exvriendje. Heb een jaar een depressie gehad. Nu voel ik me goed als single. Ik ben een lieve man tegengekomen onlangs die echt alles voor me zou doen. Heb gezegd dat ik heel veel tijd nodig heb (puur omdat ik hem niet knap vind, maar dat weet hij niet). Normaal kijk ik nooit naar het uiterlijk, maar ben nu in de war sinds ik hem ken. Wil ik men vrijheid opgeven of laat ik de liefde groeien? Hij is 47j, 2 kids, woont 3 kwartier rijden van mij en heeft geen auto, maar gaat wel auto kopen zegt hij. En eerlijk….ik denk altijd van ‘wat gaat mijn familie zeggen en mijn vrienden dat hij niet knap is”. Ik hou altijd rekening met wat anderen denken terwijl ik dat niet zou mogen doen. Maar ik weet me echt geen raad.
Beste Ilse. Ik denk dat je vooral je hart moet volgen. Als je zelf nu al zegt dat je hem niet knap vindt, ben je waarschijnlijk niet heel erg verliefd op hem. Als je namelijk echt gek op iemand bent, dan vind je diegene mooi (of knap), zelfs al is diegene misschien niet de allerknapte man of vrouw die er rondloopt. Het feit dat je je daarmee bezig houdt en je zelfs schaamt tegenover vrienden of familie, zegt eigenlijk al genoeg. Ik denk dat het niet eerlijk is naar je vriend toe om hem ‘aan te houden’ terwijl jij er toch niet voor de volle 100% voor gaat.
Goed artikel Ester! Mijn vriend en ik kregen in 2008 een relatie, maar we waren daarvoor al een jaar vrienden. Je kunt dus wel zeggen dat ik vooral voor zijn karakter ben gevallen 🙂 daarbij kwam dat ik zijn uiterlijk ook niet bepaald onaantrekkelijk vond, ha ha 🙂 *subtiel*. Maar heel eerlijk? Ik vind karakter belangrijker. Mijn vriend en ik denken daarover hetzelfde weet ik toevallig, want we hebben het er vaker over gehad. Hij wil dan ook ‘oud en lelijk’ worden met mij, ha ha. Daarom vind ik uiterlijk ook niet belangrijk, want hoe mooi iemand er ook uit ziet, er komt een keer een einde aan. Karakter blijft eeuwig.
Bedankt dat je ook jouw mening hierover deelde. Vooral je laatste woorden vind ik erg sterk. Schoonheid is inderdaad niet oneindig en karakter wel.
Wat een interessant artikel!
Mensen kijken eigenlijk veel te snel naar uiterlijk..
Evolutie-technisch gesproken is het niet zo heel verwonderlijk dat uiterlijk een bepaalde rol speelt in het selectie-proces. Anno 2014 zou een normaal mens daaroverheen moeten kunnen stappen, maar dat kost lef en moeite. Met andere woorden: als je een relatie wilt, is ‘knap zijn’ handig. Maar je kunt die relatie niet omdraaien. Je kunt niet zeggen: “als je geen relatie hebt, ben je zeker niet knap” of “je bent knap, dus hoor je een relatie te hebben.”
Ik merk wel dat, naarmate je ouder wordt, je meer waarde gaat hechten aan karakter. Je hebt dan meer lef en inzicht om ‘over de evolutie-drang’ heen te stappen.
Dat idee heb ik ook ja, dat als je ouder wordt, je toch wat minder oppervlakkig wordt. Als je soms hoort hoe jongeren klakkeloos oordelen. Dat er bijvoorbeeld iemand langs loopt en je een paar meiden hoort zeggen “ieeeeuw, die is lelijk!” (ja ook dat is mij overkomen). Eigenlijk zouden ze op school al wat meer les in omgangsvormen en ehthiek moeten krijgen. Of misschien hoort het allemaal bij de jeugdige onschuldigheid, al geloof ik daar tegenwoordig niet meer zo in want zoveel onschuldigs is er vaak niet aan.
Wat een interessant en goed artikel! 🙂 Mensen kijken sneller naar uiterlijk, en dat is helemaal niet zo belangrijk als het innerlijk! Het is inderdaad een visitekaartje, maar de binnenkant moet ook mooi zijn! Doordat veel mensen uiterlijk belangrijker vinden, worden we onzeker over onszelf. Terwijl het helemaal niet nodig is.
Dankje en jouw reactie vind ik ook mooi geschreven, klopt inderdaad!