Op 1 september postte ik de Sunshine Blogger Award, waarvoor ik was genomineerd. Onlangs ontving ik een mailtje van Tine, dat ze mij ook genomineerd had voor deze award en ach, omdat ik wel hou van wat feitjes opdissen, doe ik gewoon weer mee!

Nadat ik onlangs weer eens op zoek was naar leuke blogs, stuitte ik onder meer op die van Tine. Ik keek rond, liet een reactie achter en was verbaasd dat ze vervolgens mij genomineerd had voor deze award, hartstikke leuk! Zoals ze in haar e-mail ook al schreef, is het ook een leuke manier om andere bloggers te leren kennen.

Allereerst nog even de ‘spelregels’ doornemen. Tja, als ik iets doe, doe ik het goed. Al meen ik me wel te herinneren dat ik het nomineren van bloggen de vorige keer voor het gemak heb overgeslagen. Omdat het natuurlijk niet per se bloggers hoeven te zijn die ik al geruime tijd volg, ga ik dat deze keer wel doen.

Zeven random feitjes over mezelf. De vorige keer had ik al moeite om er een aantal op te dissen, maar aangezien ik wel van een uitdaging houd en op het moment aan een onuitputtelijke vorm van inspiratie lijk te lijden, ga ik het gewoon proberen en verzin ik er gewoon weer zeven. Kan mij het wat schelen!

1. Als ik verliefd ben, word ik sentimenteel

Op zich niet zo bijzonder, ik denk dat de meesten daar wel last van hebben, maar als je normaal je nuchtere zelf bent, nooit een traantje laat om een film of een verdrietig boek en de uitdrukking “alles onder controle” min of meer je levensmotto is, dan is dat redelijk bijzonder te noemen ja.

Nou word ik niet snel verliefd, maar als ik het ben, verander ik in een sentimenteel zwijmelend tienermeisje. Kan ik uren naar zijn foto staren, word ik week van liedjes en kan ik dagenlang dagdromen over hoe mooi ‘t zou zijn als hij en ik samen waren. Helaas is het tot nu toe bij dagdromen gebleven…

2. Akoestische gitaarmuziek vind ik rustgevend

Dat is eigenlijk iets wat ik pas kortgeleden heb ontdekt. Mijn bovenbuurman heeft een gitaar en tokkelt daar ‘s avonds vaak op. Omdat deze huizen gehorig zijn, kan ik dat goed horen. In plaats dat ik me erger, vind ik het heerlijk om naar dat gepluk aan die snaren te luisteren. Al wordt het riedeltje wat hij speelt nu wel een beetje eentonig.

Ik hoor al een paar maanden hetzelfde. Desondanks vind ik het heel rustgevend. Ik denk dat mijn voorliefde voor akoestische nummers daar ook mee te maken heeft. Hier bijvoorbeeld een fijne akoestische versie van het nummer Creep van Radiohead.

3. Ik weet dingen die ik niet kan weten

Ik heb de laatste zes jaar ontdekt dat ik blijkbaar één of andere gave heb, waardoor ik dingen kan aanvoelen of zelfs weten die ik dus niet kán weten. Dat gebeurt vooral als ik van iemand houd. Bij R. heb ik zo ook heel veel van die dingen gehad.

Ik wist bijvoorbeeld al hoe hij heette nog voordat hij het me vertelde. Ook had ik vaak voorgevoelens over dingen die hij zou zeggen, hoe hij ergens op zou reageren, in welke straat hij was. Het klopte altijd. Best eng eigenlijk.

Bij iemand anders heb ik het meegemaakt dat ik zéker wist dat er iets mis was. Toen ik mailde of er soms iets was gebeurd omdat ik sinds twee dagen een vervelend gevoel had over hem, bleek er iemand in de familie te zijn overleden en de buurman een ernstig ongeluk te hebben gehad.

Ook kort voordat ik betrokken raakte bij het motorongeluk eind juni, had ik een heel sterk gevoel dat er iets naars zou gebeuren. Ik ben absoluut geen zweverig type, dit soort dingen passen dus totaal niet in mijn straatje. Toch probeer ik te accepteren dat het gebeurt, omdat dit blijkbaar óók bij me hoort, of ik het nou leuk vind of niet.

4. Ik heb een duikbrevet

Heel lang geleden heb ik mijn Open Water duikbrevet gehaald. Ik heb het nog steeds, al is het inmiddels wel allang verlopen. Zoiets moet je elk jaar weer bijhouden, net als met bijvoorbeeld EHBO, om maar wat te noemen. Dat heeft vooral met veiligheid te maken, want als je een metertje of 30 onder water zit en je weet niet meer hoe je ademautomaat ook alweer werkt, dan heb je wel een probleem.

Ik was destijds de jongste leerling van de duikschool. Hoe oud ik precies was weet ik niet meer. Ik dook samen met m’n vader. Ik ben ermee gestopt omdat er in Nederland eigenlijk niet zoveel bijzonders te zien is onder water en het ook een behoorlijk dure hobby was om voort te zetten.

Ik onder water

5. Ik heb een zeldzame afwijking

Tja, je kunt maar ergens trots op zijn. Trots is een ander woord, maar ik ben zelf ook niet alledaags, dus waarom mijn afwijkingen wel? Je weet natuurlijk dat ik slechtziend ben, maar dat maakt eigenlijk onderdeel uit van iets groters. Toen ik kind was, werd ontdekt dat mijn hypofyse niet werkte, wat allerlei nadelige gevolgen voor mijn lichaam had.

Niet alleen had ik minder weerstand en werd ik snel ziek (had altijd gelijk 40 graden koorts bij een griepje), maar ook werkten mijn hormonen niet, waardoor ik er op achttienjarige leeftijd nog min of meer als een jongen uitzag.

Geen borsten, geen menstruatie, dat idee. Doordat ik medicijnen ben gaan slikken, werden processen die jarenlang hadden stilgelegen, vanzelf op gang gebracht. Maar ik moet wel mijn leven lang pillen blijven slikken.

Nadat ik me jaren geleden eens ben gaan verdiepen in mijn medische geschiedenis, zag ik al snel verband tussen mijn visuele beperking, veroorzaakt door een onderontwikkelde oogzenuw (papil atrofie) en het hypofyse-gedoe. Ik bleek gelijk te hebben. Nadat ik mijn dossier had opgevraagd, bleek dat ik Morsier Syndrome heb.

Dit syndroom is zeer zeldzaam, komt voor bij één op de 10.000 mensen en wordt veroorzaakt door een aangeboren afwijking in de hersenstam. Ik heb er alles over gelezen wat los en vast zit, maar wil je niet vervelen met al te medische details. Hoe dan ook gaf het ergens wel voldoening dat de verbanden die ik met mijn toch vrij beperkte medische kennis geconstateerd had, nog bleken te kloppen ook!

6. Ik was één van de eerste bloggers

Ik zie mezelf niet als voorbeeld voor andere bloggers. Er zijn er immers talloze die in korte tijd succesvol zijn geworden en dat is mij nooit gelukt (met een andere site wel, lang geleden), maar dat ik één van de eerste bloggers was zoals we die tegenwoordig kennen, is een vaststaand feit.

Het eerste bericht wat op EstrellaWeb verscheen was van 19 mei 2002. Aan de inhoud te zien, was er eerder ook al iets, maar had ik er eerder de brui aan gegeven en voor het gemak de hele site maar offline gegooid. Twaalf jaar bestaat EstrellaWeb dus sowieso, waarschijnlijk nog langer!

Ondanks dat ik destijds nog niet zo schreef als nu, met minder regelmaat en minder interessante posts, was er voor bloggen gewoon geen interesse, in elk geval niet in Nederland. Als mensen wilden schrijven, deden ze dat op de fora die zich als wildgroei over internet verspreidden of via chatprogramma’s. Ook sites als MySpace en Friendster waren populair. Het inmiddels ingeburgerde Facebook volgde pas in 2004. Mijn blog bestaat dus langer!

Bloggen met Molly

7. Ik ben bang in het donker

Als kind vond ik het al eng, eigenlijk is dat nooit meer veranderd. Kijk, ik durf gerust buiten te lopen als het donker is, maar als ik donker bedoel, dan is dat dus écht donker, zonder ook maar een klein lichtje. Dat vind ik eng. Ik kan ook niet in een donkere kamer slapen, daarom brandt op m’n slaapkamer altijd een nachtlampje.

Als ik vroeger ‘s nachts naar de WC moest, deed ik meestal het licht in het trapgat niet aan, om m’n ouders niet wakker te maken. Van boven naar beneden ging nog wel, maar als ik terug naar boven moest, rende ik praktisch naar boven.

Altijd bang dat er ‘iets’ achter me aan zat. Ondanks dat ik echt niet geloof dat er spoken, monsters of enge mannen rondom mijn bed sluipen, is die angst voor het donker nooit weggegaan. Ik moet altijd iets kunnen zien.

Tot zover zeven random feitjes over mij. Hoop dat je ‘t leuk vond om te lezen! Uiteraard wil ik Tine nogmaals bedanken voor de nominatie en dan volgt nu dus het onderdeel zelf nomineren. Ik kies dit keer voornamelijk voor bloggers waarvan ik de site pas sinds kort heb leren kennen. Weer eens wat anders! Sowieso ken ik maar weinig bloggers.