Je kunt denk ik wel stellen dat ik het Lingebos weer helemaal heb ontdekt. Zo ben ik er meer dan een jaar niet geweest en nu al drie keer in anderhalve week. De meeste Gorkumers rekenen het Lingebos voor het gemak tot hun eigen woonplaats, maar volgens diverse internetbronnen hoort het toch echt bij Vuren, gemeente Lingewaal.

Voordat ik los ga met een serie foto’s van wat ik mijn vondsten van het bos noem, allereerst nog een leuk stukje achtergrondinformatie over het Lingebos zelf, gevonden op deze pagina. Ik moet zeggen dat ik dit ook allemaal (nog) niet wist!

Het Lingebos is een kunstmatig bos van ongeveer 115 ha, de grienden in het bos zijn zelfs al ruim 100 jaar oud.

Het is eind jaren 60 vanuit de overheid aangelegd als recreatiegebied voor de randstad. Het Lingebos werd op 26 juni 1969 geopend door prinses Beatrix.

Voor de aanleg van o.a. het klaverblad bij Gorinchem en de verbreding van de A15 werd zand gewonnen uit het Lingebos. Hierdoor ontstond een recreatieplas.

Doordat er in de jaren 80 steeds minder behoefte bestond aan dit soort gebieden, is het bos opgedeeld in twee gebieden. Een recreatiegebied in beheer van de gemeente Lingewaal en een gecontroleerd ‘wild’ natuurgebied onder toezicht van Staatsbosbeheer.

Een kunstmatig bos en gecontroleerd wild. Hmm, dat klinkt dan weer iets minder aantrekkelijk, maar desondanks is het een ontzettend fijne plek om rond te wandelen en om te fietsen, alhoewel ik onlangs heb begrepen dat dat, buiten de aangelegde fietspaden om (die niet echt door het bos zelf lopen), verboden is en er een boete op staat. Da’s dan weer jammer!

Boomstam close-up

Bruggetje in het Lingebos

Nadat ik er onlangs dus al twee keer met de fiets ben geweest (meneer BOA, lees dit alstublieft even niet), ben ik er vorige week dinsdag met Bas naartoe gegaan. Weliswaar wederom met de fiets, maar die heb ik deze keer op de parkeerplaats achtergelaten, om vervolgens vergezeld van hond en cameratas het bos in te trekken. Bas kon z’n neus volstoppen met geurtjes en ik kon m’n SD-kaart volstouwen met foto’s.

De bedoeling was om een rondje van drie kwartier te doen, omdat ik nog steeds niet lang mag lopen van fysio. Dat werd uiteindelijk wel iets langer, omdat ik per se het bruggetje wilde vinden waar de paddenstoelen stonden.

Uiteindelijk hebben we een groot gedeelte van het bos gezien. 115 hectare is niet enorm (de binnenstad is 137 hectare, even ter vergelijking), maar met zoveel paadjes kun je best even zoet zijn. We liepen uiteindelijk ruim 8.5 km

Blaadjes

Qua fotografie heb ik er deze keer bewust voor gekozen om vrijwel uitsluitend met mijn 50 mm objectief te fotograferen. Ik gebruik deze eigenlijk veel te weinig (terwijl je er juist zulke mooie foto’s mee kunt maken), omdat mijn basislens behoorlijk allround is. Maar je krijgt toch weer heel andere foto’s, met ook nog eens een prachtige scherptediepte!

Omdat ik het in zo’n bos juist een uitdaging vind om me puur op details te richten, is zo’n vast brandpunt objectief daarvoor de ideale stok achter de deur. Eigenlijk vond ik op deze manier fotograferen zelfs nog leuker dan gewoon wat plaatjes schieten van bospaden en bomen. Juist omdat je ultra alert bent op je omgeving en dan letterlijk meer ziet dan normaal, zelfs met die 5% van mij werkt dat uitstekend! Zien heeft uiteindelijk alles te maken met focus.

Houten kop

Oranje touwtje om een boomstam

Het leukste van zo’n boswandeling met verplichte detailfocus dat je letterlijk dingen ziet waar je anders gewoon straal voorbij gelopen zou zijn. Zo’n geknoopt lintje om een ruwe boomstam in een contrasterende kleur en natuurlijk de boomman, die overigens groot genoeg is om niet over het hoofd te zien. Nog leuker is het dan om dan door te borduren op zo’n thema. Waarom zit er een lintje om die boom? Is ie ziek?

En die boomman. Ik kan er op internet helaas niets over vinden, maar het beeld intrigeert me. Ik plaatste deze foto op Facebook met de omschrijving “Guardian of the woods”, wat trouwens zo een filmtitel kon zijn.

En ja, ik maak er tegenwoordig ’n sport van om de foto’s die ik op Facebook zet, haast filmische titels mee te geven. :-) Het zou een mooie gedachte zijn als zo’n boomman ook een symbolische betekenis had en daar als beschermer van het bos staat.

Oranje blaadje

De bovenste foto is mijn favoriet. Juist omdat er verschillende elementen in terug te vinden zijn. De herfst wordt duidelijk gerepresenteerd door het gele blaadje, wat in de val gevangen is door een spinnenweb, wat ook nog eens een symbolische betekenis zou kunnen hebben.

Verder ook het contrast tussen het groene en het gele blad en het piepkleine slakje op het groene blad, wat zorgt voor een verrassend detail. Als je héél goed kijkt, kun je rechts op de foto zelfs nog een paar pootjes van de maker van het web zien, die zich angstvallig probeert te verstoppen achter weer een ander groen blad.

En dan het bruggetje. O, ik hou zo van bruggetjes. Er zijn meerdere van dit soort, perfect rond lopende bruggetjes te vinden in het Lingebos, het ene nog verweerder uitziend dan het andere, maar ze zijn stevig en je kunt er bij wijze van spreken prima een dansje op maken. Bruggetjes horen bij een bos. Omdat het bruggetje in het niets uit lijkt te komen, vind ik deze foto juist ook leuk. Het laat te raden over.

Paddestoelen

Riet

Voor het eerst van m’n leven paddenstoelen gefotografeerd, en blij dat ik was! Voor de gemiddelde mens niet heel bijzonder, maar ik zie ze gewoon nooit omdat ze meestal klein, laag bij de grond en in onopvallende kleuren zijn.

Deze had ik tijdens mijn eerste tripje naar het bos al gespot en eindelijk is het gelukt om er ook met de spiegelreflex een foto van te maken. Achteraf gezien had ik een iets kleiner diafragma moeten kiezen, maar zo heeft ie ook wel wat.

Het hout op de tweede foto maakte deel uit van een hele serie rietschuttingen die haast in een soort doolhofvorm in ’t bos leken te staan. Ik zag een nieuw paadje en ontdekte een verzameling schuttingen, die er overigens nog behoorlijk goed uit zagen, dus nooit heel lang geleden geplaatst kunnen zijn.

Aan het eind stond een kleine wigwam, gebouwd uit smallere takken. Ik denk dat het misschien een soort hoekje voor kinderen is, waar ze verstoppertje kunnen spelen achter de schermen en kunnen spelen in de wigwam. Normaal zie je dit soort schermen vaak bij eendenkooien.

Deze kraan maakte onderdeel uit van een soort waterelement. Een serie langwerpige stenen waterbakken waren in verschillende hoogtes geplaatst, elke keer een stukje overlappend met degene erboven of eronder.

Als de kraan aan gaat, ontstaat er dan een soort waterval. Ik denk dat het, naast een decoratieve functie, ook een drinkwatervoorziening voor bijvoorbeeld vogels zou kunnen zijn, al is er genoeg water te vinden in het bos.

Tot slot een foto van het knapste hondje van Gorkum. :-) Nadat ik m’n objectief gewisseld had en Bas geïnstrueerd had waar ie moest zitten, deed ie dat heel netjes. Voorpootjes bij elkaar, oortjes omhoog. Bas is een heus fotomodel! De belofte van een extra sappige kluif droeg daar ook wel aan bij. Dit zijn overigens niet alle foto’s.

Bas in het Lingebos

  • wp_statistics_words_count: 1228