Ik kan me ontzettend laven aan een bepaalde bouwstijl, maar me er ook ongelofelijk aan ergeren of me er geïntimideerd door voelen. Voor iemand die eigenlijk niets van doen heeft met het fenomeen architectuur op zich, merk ik dat ik, vaak onbewust, maar soms juist heel bewust, altijd naar huizen en gebouwen kijk en er vaak ook gelijk een bepaald gevoel bij heb.

Enerzijds vind ik superstrakke hitech gebouwen erg gaaf, maar vooral in fotografisch opzicht. Ik kan echt genieten van intens spiegelend glas, strakke lijnen, veel chroom en roestvrij staal. Love it!

Maar mijn grootste liefde gaat nog altijd uit naar historische bouwstijlen. Trapgevels en tierlantijnen. Hoe meer, hoe beter! Voor iemand die doorgaans niet van ‘frutsels’ houdt, is dat een vrij bijzonder fenomeen! Maar het hoort er gewoon bij, vind ik.

Ik ben ook iemand die kijkt met gevoel. Verklaar me voor zot, maar ik heb vaak een gevoel bij een bepaald gebouw of bouwstijl. Zo was ik een jaar of wat geleden een weekend in Limburg en ontwikkelde ik in een paar uur tijd een intense afkeer van de bouwstijl die alom vertegenwoordig was in de streek waar ik me bevond. Veel hoge smalle huizen met kleine ramen en van die gekke doorgetrokken puntdaken. Ik vond het maar niets, het gaf me een beklemmend gevoel.

Waar Limburg normaal gesproken juist gelijk staat aan een warm welkom en vriendelijkheid, had ik er precies het tegenovergestelde gevoel. Misschien juist deze bouwstijl om de overvloedige gastvrijheid enigszins te compenseren? Of het puur mijn gevoel wat me op een dwaalspoor bracht? Ik heb daarna ook nooit meer de drang gehad om nog eens naar Limburg te gaan.

Mooi gebouw in de Haarstraat, Gorinchem

Mijn mening is overigens niet altijd gebaseerd op gevoel, soms is het wel degelijk onderbouwd. Zo liep ik een paar dagen geleden weer eens rond in Gorkum Oost met Bas. Niet omdat ik het zo’n gezellige wijk vind, maar omdat ik daar nog steeds verdwaal en dat me extra kilometers oplevert. Op een gegeven moment zat ik in een wijkje wat zo uit de Sims kon komen.

Er was duidelijk één of andere architect losgegaan op het thema ‘rond’. De ramen waren afgerond, er was een rond kleurdetail aangebracht in de muren, de carport was een perfecte halve cirkel en zelfs de stoepranden waren in ronde bogen vormgegeven. Ik werd er gewoon een beetje kriebelig van!

Ik vroeg me af wat me hier nu zo aan stoorde. Ik hou van ronde vormen, ik hou van dingen die tot in detail zijn uitgewerkt, ik hou van symmetrie en ik hou van dingen waar duidelijk aandacht aan besteed is. Waarom dat ik dan zo’n hekel had aan zo’n ‘ronde wijk’.

Het antwoord was eigenlijk heel simpel. Zo’n wijkje ziet eruit alsof het ooit in z’n geheel is neer geplempt. Industrieel, niet menselijk en zonder gevoel. Alsof je inderdaad The Sims zit te spelen en mooi een hoop punten kan scoren door een nieuwe woonwijk uit de lucht te laten vallen. Dat staat me gewoon niet aan.

Wat ik juist waardeer, is wanneer iets geschiedenis heeft. Oude gebouwen die de tijd des tands hebben overleefd en nog altijd fier overeind staan, zij het hier en daar met ‘n breuk of scheurtje. Zo’n huis wat een verhaal heeft. Dat vind ik mooi.

Niet dat je in een wijk komt en meteen weet dat er een hele serie gebouwen in dezelfde stijl neergezet zijn, omdat architectenbureau X, Y of Z dat een goed idee vond. Vroeger werden huizen ook niet met honderden tegelijk gebouwd en juist de verscheidenheid ervan, het niet allemaal perfect op elkaar aansluiten dat vind ik juist heel mooi. Authentiek en een tikje speels.

Eigenlijk best grappig dat ik serieus over dit soort dingen nadenk, maar je gedachten dwalen tenslotte weleens af en uiteindelijk leverde me dat dus weer mooi inspiratie op voor een nieuwe blogpost, uiteindelijk zelfs een beetje met dank aan de wijk van Gorinchem waar ik de grootste hekel aan heb. :-)

Let jij ook op de bouwstijl van een huis of gebouw?