De laatste blogpost met glimlachmomentjes dateert inmiddels van vorig jaar (27 december), dus ik zeg: tijd voor een nieuwe lading positiviteit! Ik heb weer wat leuke momentjes voor je verzameld en ik vind het zelf ook nog altijd erg leuk om op deze manier even terug te kijken en stil te staan bij kleine maar toch vaak waardevolle momenten in m’n leven.

Mensen die je voor laten bij de kassa

Ik was bij de La Place in Den Bosch en stond met m’n dienblad in een lange rij voor de kassa. Toen bleek dat ik in de verkeerde rij stond en ik doorschoof naar de rij waar je wél af kon rekenen, wilde de vrouw die daar voor me was, me al voorlaten omdat ik eerst in de verkeerde rij had gestaan. Kijk, dat noem ik nou Brabantse mentaliteit! :-)

Die ene trui scoren

Een tijdje geleden zag ik iemand in de boekwinkel waar ik altijd post breng, met een heel leuke trui aan. Ik vond het stom om te vragen waar ze hem gekocht had, dus besloot me erbij neer te leggen dat het vrij lastig zou zijn om dezelfde te vinden. Totdat ik dus in een winkel waar ik bijna nooit meer kom tegen die trui aanliep en hij was nu ook nog eens 50% afgeprijsd. Afrekenen en inladen dus, die was natuurlijk van mij!

De bijnamen van Bas

M’n hondje Bas heeft inmiddels al een heel arsenaal aan bijnamen: Van stressterriër tot puppy en van Bastiaan tot koekwaus. Sinds een tijdje is er weer een nieuwe aan de collectie toegevoegd, namelijk het kort maar krachtige “Piep”. Het grappige is dat hij er nog naar luistert ook. Ik vind ‘t wel een grappige naam eigenlijk. :-D

Music baby!

Deze mash-up van Sam Tsui en Casey Breeves.

Warme chocolademelk

Gister heb ik met Bas weer een flink eind gelopen, in de vrieskou. Het was maar één graad onder nul, maar door de wind voelde het als -6 (volgens m’n weer-app). Gehuld in dikke winterjas met muts en sjaal en Bas ook in een gebreide trui, hebben we toch zeker weer een kilometer of zeven gelopen en wederom wijkjes ontdekt waar ik nog niet eerder was geweest. Op de terugweg heb ik mezelf getrakteerd op een hete choco bij La Place. Genieten!

“Wat ben je mooi”

Dinsdag ging ik op bezoek bij oma en nadat ik met verwaaide haren en rode konen van het harde fietsen binnen stapte, was het eerste wat ze zei “Wat ben je mooi!”. Dat vond ik zo ontzettend lief! Sowieso gebeurt het niet zo vaak dat ik mooi genoemd word, dus een compliment wat ik toch weer mooi in m’n zak kon steken!

What’s in a name

Ik ben inmiddels al aardig gewend aan de nieuwe pakketbezorger, al mis ik R. nog elke dag. Z’n opvolger is in elk geval erg aardig en riep pas in de stad al dat ie een pakketje voor me had. Service! Onlangs vroeg ik eens hoe hij heette, om vervolgens m’n tong te breken over die naam. Eigenlijk best grappig dat ik als taalneuroot, iemands naam gewoon niet uit kan spreken!

Mijn Instagram pagina

1k

Half december had ik 1000 volgers op mijn Instagram account. Vervolgens kwam er een opruim-actie waarbij inactieve en spamaccounts werden gewist en had ik er opeens 200 minder. Toch is dat aantal in korte tijd flink aangegroeid en ben ik de 1000 alweer ruim gepasseerd. Eigenlijk best grappig, want ik ben niet iemand die per se veel volgers wil en ik doe er dus ook geen moeite voor. Dat ik er dan toch al zoveel heb, zegt dus wel iets over de kwaliteit van mijn foto’s!

Surprise, surprise!

Natuurlijk heb je vorige week al kunnen lezen over het verrassingsontbijt wat m’n moeder voor m’n verjaardag kwam brengen, maar omdat dat wel een mega-glimlachmomentje was, moet ie hier toch ook nog even vermeld worden. Als ik eraan denk begin ik weer te glimlachen, zo leuk!

It gets better

Niet onbelangrijk ben ik héél blij dat het inmiddels een stuk beter met me gaat. Ik heb al heel lang geen paniekaanval meer gehad, ik heb twee behoorlijk goede weken achter de rug en ik merk aan mezelf dat ik gewoon wat rustiger word. Ik ben er nog niet, maar er zit in elk geval vooruitgang in en daar kan ik de hele dag wel om blijven glimlachen!