Zaterdag heb ik sinds lange tijd weer ‘ns een bioscoop van binnen gezien. Het is eigenlijk best apart dat ik er bijna nooit kom, ondanks dat ik op slechts drie minuten loopafstand van JT in Gorinchem woon. Naar de bios gaan voelt voor mij altijd echt als een uitje en ik vind het heerlijk om een film op groot scherm te bekijken. Toch komt ‘t er maar weinig van.

Ondanks aanvankelijke twijfels, besloot ik toch met eigen ogen te bekijken waar half Nederland het over heeft: De film Fifty Shades of Grey. Ik heb het eerste deel van de trilogie gelezen en wist dus al waar ie over ging.

Het boek vond ik wat tegenvallen. Een beetje te veel van het goede en hier en daar langdradig (wat wil je ook met een boek van 526 pagina’s), maar een film is weer anders en het is niet voor het eerst dat een verfilming beter is dan het boek.

Ik reserveerde een kaartje via de website van JT en de voorstelling begon om kwart voor zeven. Hier draait ie twee keer per dag, maar ik vond kwart voor tien te laat om nog naar de bioscoop te gaan. Opvallend was dat er vooral veel vrouwen in de zaal zaten, terwijl ik het eigenlijk niet eens een typische vrouwenfilm vind.

Ondanks dat ik het verhaal dus al kende van het boek, vond ik de film leuk om te zien en heb ik geen moment gehad dat ik op m’n telefoon wilde kijken of er daar iets interessanters te zien was. Verhaaltechnisch is het misschien niet spectaculair, maar voor mij was het prima. Voor de mensen die geen idee hebben waar de film over gaat: Onderstaand de omschrijving op MovieMeter.

Anastasia is net afgestudeerd aan
de universiteit, samen met haar
beste vriendin Kate.

Terwijl Kate aan de slag gaat bij een lokale krant, komt Anastasia moeilijk aan de bak met haar universitaire graad en besluit ze een baan aan te nemen in een bouwmarkt.

Op een dag vraagt een zieke Kate haar om een interview over te nemen met ene Christian Grey. Een succesvolle entrepreneur en miljardair. Het blijkt het begin te zijn van een bijzondere relatie.

Die ‘bijzondere relatie’ houdt in dit geval in dat de jonge en onervaren Anastasia kennismaakt met de vrij duistere wereld van BDSM. Niet een onderwerp wat je in de gemiddelde bioscoopfilm tegenkomt en wat ‘t juist intrigerend maakt voor velen. Het is toch een soort nieuwsgierigheid wat je dan naar de rood fluwelen stoelen van de bioscoopzaal drijft.

Tijdens het lezen van het boek, had ik op een gegeven moment m’n buik wel vol van de zoveelste seksscène. In de film vond ik dat veel beter gedoseerd en ook smaakvol gefilmd. Het was niet vulgair of grof, zoals je in sommige (met name Nederlandse) films ziet. Ook de muziek was erg goed gekozen en ondanks dat er behoorlijk wat naakt voorbij kwam, was er toch nog voldoende aan de verbeelding overgelaten.

Het einde van de film was vrij abrupt, een onvervalst open einde. Maar dat had ik al verwacht, omdat dit bij het boek ook het geval was. Het is niet voor niets een trilogie, dus ik vermoed dat er sowieso nog wel een vervolg op deze film zal komen.

Hebben we met z’n allen weer iets om over te praten. :-) Ik ga sowieso het tweede en derde boek ook eens lezen, omdat ik eigenlijk wel wil weten hoe het nu écht afloopt, ik hou niet zo van zo’n open einde!

Hieronder de videoclip van ‘Love me like you do’ van Ellie Goulding, de soundtrack van deze film. Ik vind het een erg leuk nummer en heb ‘m inmiddels ook op m’n iPod staan. In de video zie je trouwens ook wat stukjes uit de film voorbij komen.

Heb jij deze kaskraker inmiddels ook al gezien of ga je nog?