Vanmorgen om acht uur stond er geen blogpost online, om de simpele reden dat ik druk was met andere dingen en m’n hoofd gisteravond ook niet echt naar bloggen stond. Kan weleens gebeuren! Ondanks dat ik aanvankelijk dus een dagje ‘vrij’ had willen nemen, kwam ik in mijn overvolle concepten-map nog de laatste vragen van de 30 Day Blog Challenge tegen!
Hierna komen er nog vijf, dus mijn voorspelling dat ik klaar zou zijn in het voorjaar, komt wel aardig uit denk ik. Officieel is het inmiddels zelfs al voorjaar! Al is daar buiten momenteel niet zo heel veel van te merken. De vraag van vandaag is hoe ik in de afgelopen twee jaar veranderd ben. En dat er van verandering sprake is geweest, dat kun je wel stellen!
Uiterlijk
Qua uiterlijk heb ik de afgelopen vijf jaar een flinke transformatie ondergaan, maar de laatste twee jaar zit ik, zoals ik dat zelf noem, in een rustiger vaarwater en weet ik eindelijk wat bij me past. De meeste mensen hebben rond hun puberteit zo’n experimentele periode, bij mij kwam dat, zoals zoveel dingen, wat later. Ik ben nu eenmaal met veel dingen een laatbloeier geweest.
De enige grote verandering, is dat m’n haar langer is (ik wil het tot halverwege m’n rug en dat gaat gebeuren ook!) en van witblond naar een natuurlijkere tint lichtblond is gegaan. Ik ben ook meer jurkjes en rokjes gaan dragen, maar sportief meets stoer is nog altijd meer mijn ding.
Ook ben ik, tot grote ergernis van bepaalde personen :-), steeds meer wijde bovenkleding gaan dragen. De onzekerheid over m’n lichaam lijkt met ‘t jaar toe te nemen en dan ‘verstop’ ik mezelf soms graag. Sowieso is het nadeel van een grote cupmaat, dat mannen vaak vooral daarnaar kijken en daar voel ik me meestal niet prettig bij. Wijde shirts benadrukken dat ook wat minder.
Selfie met rode lipstick
Innerlijk
De grootste verandering die heeft plaatsgevonden in de afgelopen twee jaar, is zonder meer mijn karakter. Eigenlijk heb ik vooral het afgelopen jaar grote stappen gezet en merk ik dat er een soort proces gaande is waar ik middenin zit. Ik vind het spannend om te zien waar en wat het me brengt, maar ik vertrouw erop (nee, ik weet zeker) dat dit een mooi leermoment voor me is en dat het me iets goeds brengt en me een beter en sterker mens zal maken.
Qua karakter ben ik overigens niet iemand die erg wisselvallig is. Ik heb zelf ook niet zoveel op met mensen die met alle winden meewaaien en anderen naar de mond praten. Ik hou ervan om een goed gesprek met iemand te kunnen voeren en daarin een waardige ‘tegenstander’ te hebben. Standvastigheid en een eigen mening hebben vind ik dus belangrijk.
Ik ben zelf over het algemeen vrij standvastig, onafhankelijk, solide, serieus en betrouwbaar. De verandering heeft meer ‘intern’ plaats gevonden, ik ben sterker geworden, laat me (nog) minder leiden door wat mensen van me vinden, ik trek m’n eigen plan en heb vooral geleerd hoe ik effectiever met mijn eigen gedachten om kan gaan en ze kan beïnvloeden, zonder de wens te hebben altijd alles strak onder controle te houden. Dat werkt namelijk averechts!
Dit heb ik vooral de laatste maanden geleerd, terwijl ik dagelijks gekweld werd door angst en paniekaanvallen. De methodes die ik aangeleerd heb, blijken thuis te horen in de mindfulness-hoek en nu ik eindelijk met therapie begonnen ben, gaan we daar ook aan verder werken.
Eigenlijk begin ik die therapie met de week leuker te vinden, omdat ik al zoveel complimenten heb gekregen over hoe goed ik dingen op eigen kracht al heb aangepakt en hoe sterk en intelligent ik ben. Zelf vind ik mijn aanpak niet meer dan normaal eigenlijk.
Wat is jouw grootste verandering van de afgelopen twee jaar?
Ikzelf draag ook met liefde wat wijdere kleding door de onzekerheid over mijn lichaam! Fijn dat je nu eindelijk met therapie bent begonnen 🙂
Ben ik dus niet de enige 🙂 Al wist ik dat wel. Ja ik zie wel wat ‘t me brengt. Dat mindfulness-gebeuren spreekt me wel erg aan, al moet ik wel bekennen dat ik nogal eens vergeet om de oefeningen te doen, zelfs al staan ze inmiddels in m’n agenda.