Bloggen voor geld, voor (inter)nationale roem, voor duizenden unieke bezoekers per dag of voor jezelf. Bloggen voor gratis producten, je familie en vriendenkring, voor je passie of voor je bedrijf. Maar bloggen voor aandacht? Hoe zit dat nu eigenlijk? Ik had onlangs met iemand een discussie over dit onderwerp en putte daar inspiratie uit om iets over te schrijven.
De stelling
Mijn gesprekspartner dacht dat ik blogde en sowieso vaak berichten op Facebook postte, omdat ik misschien wel aandacht tekort kwam van vrienden en familie en daarom mijn broodnodige aandacht zocht op een andere manier, bij andere mensen, door op een publiek toegankelijk platform mijn hersenspinsels en belevenissen te beschrijven. Heel kort door de bocht gezegd, komt bloggen dus eigenlijk neer op een manier om aandacht te zoeken.
Mijn mening
Ik was het dus niet met deze stelling eens. Natuurlijk vindt iedereen aandacht tot op zekere hoogte leuk, maar om een blog te starten en daar je zielenroerselen te spuien, puur als een manier om aandacht te krijgen dat vind ik ver gaan.
Als ik voor mezelf mag spreken, ben ik niet iemand die graag in het middelpunt van de belangstelling staat. Zo houd ik me in gezelschap liever wat op de achtergrond, ik communiceer veel gemakkelijker in een een-op-een gesprek en ik vind het eerder beklemmend dan bevrijdend als alle aandacht op mij gevestigd is.
Waarom bloggen?
Over enkele dagen, op 19 mei om precies te zijn, bestaat m’n blog 13 jaar. Een aardig lange periode als je het mij vraagt en ik vind het nog altijd bijzonder dat ik het zo lang volhoud, terwijl ik met mijn blog nooit een doel voor ogen heb gehad.
Ik ben doorgaans niet iemand die doelen stelt, omdat het leven en zelfs het besturen van een blog nu eenmaal moeilijk te plannen is. Ik zie wel wat er op mijn pad komt en het toeval is dat ik het bloggen steeds leuker ging vinden en er daardoor ook steeds meer aandacht aan ging besteden.
Of ik blog voor de aandacht? Nee. De eerste jaren dat ik blogde, had ik misschien drie bezoekers die mijn schrijfsels lazen en ik heb geen enkel moment gedacht “Ik zit eigenlijk voor Piet Snot te tikken, want geen hond leest het”. De aandacht heeft geen prioriteit, me uiten wel.
Ik schrijf al van jongs af aan veel en ondanks dat ik op het sociale vlak de laatste jaren wat beter ontwikkel (lees: minder angst heb om gesprekken aan te gaan en contacten te leggen), is schrijven voor mij nog altijd de gemakkelijkste en meest prettige manier van me uiten.
Therapeutisch
Het is wetenschappelijk bewezen dat ‘van je af schrijven’ bevorderend werkt voor de geest. Niet alleen uit je jezelf, maar ook het zwart-op-wit kunnen zien en teruglezen van je gedachten, werkt vaak verhelderend en zorgt voor betere inzichten dan dat je bepaalde zaken, maar in je hoofd rondjes laat blijven draaien.
De helende werking van schrijven, leerde ik noodgedwongen op jonge leeftijd kennen en de liefde voor schrijven en daarbij opgeteld de interesse voor taal in het algemeen, heeft ervoor gezorgd dat ik in schrijven nog altijd veel bevrediging en rust vind.
En die aandacht dan?
Zoals ik al schreef, houdt iedereen tot op zekere hoogte van aandacht. De één wat meer, de ander wat minder. Ik ben iemand die over het algemeen vrij introvert en op zichzelf is. Ik ben graag alleen, ik ben niet echt een mensenmens en als ik kan kiezen tussen alleen thuis of in een drukke mensenmassa, kies ik toch voor mijn eigen huis.
Dat is geen angst voor mensen of contacten, maar een bewuste keuze voor wat ik fijn vind. Ik ben al jaren geleden gestopt met te proberen aan de verwachtingen van de maatschappij of van anderen te voldoen. Het is mijn leven, ik doe ermee wat ik wil.
Aandacht en bloggen? Natuurlijk vind ik het tof als ik zie dat mijn bezoekersaantallen nog altijd blijven groeien dat mensen reageren op posts en ik contacten onderhoud met lezers en andere bloggers via social media. Heb ik het nodig? Een klein beetje misschien, het is een kers op de taart van het fenomeen blog.
Een extra duwtje in de rug om mijn blog continu te blijven verbeteren. Nog beter te schrijven, meer gebruiksgemak voor de bezoeker creëren. Maar in de kern is het uiten, een uitlaatklep hebben en woorden vormen die op dat moment in mijn hoofd opkomen, nog altijd de basis achter mijn drive om te bloggen.
Alles online?
Oké, ik ben iemand die veel op internet deelt, in de voorgaande jaren soms zelfs iets te veel. Ik kan best impulsief zijn en gooide voornamelijk op Twitter wat er in me opkwam of dwars zat, soms dus ook minder leuke dingen. Alsnog een vorm van aandachttrekkerij? Nee, nog altijd niet. Ik wilde me uiten en zag social media daarvoor als het perfecte platform.
Waarom ik niet gewoon een dagboek neem als ik zo nodig lappen tekst wil tikken? Ik hou van het interactieve van een blog, van social media, van internet in het algemeen. Geven en nemen. En ook nog altijd het stukje techniek erachter.
We zijn er zo aan gewend, maar eigenlijk is het nog altijd best bijzonder dat je middels een computer of telefoontje met mensen over de hele wereld kunt communiceren. Meningen, foto’s en informatie uitwisselen. Dat blijft me intrigeren. Sowieso vind ik interactie hebben met mensen iets heel anders dan bewust om aandacht vragen.
Wat is jouw mening over bloggen als middel om aandacht te krijgen?
Er zijn misschien een paar die het doen voor de aandacht, maar voor mij persoonlijk geldt dat totaal niet! Voor mij is het begonnen als een soort van online dagboekje voor mezelf en bij mijn eerste blog had ik misschien 2 a 3 lezeressen. Dat maakte me niet uit, ik ging gewoon lekker door. Natuurlijk is het leuk om je bezoekersaantallen te zien stijgen, maar ik vind het belangrijker om plezier te hebben in wat ik doe!
Ik heb laatst eenzelfde discussie met iemand gehad. Mijn blog is absoluut een manier om mijn creativiteit kwijt te kunnen. Ik word er heerlijk rustig van om aan een nieuw stukje tekst te schaven. Ik zou heel graag willen zeggen dat ik de aandacht niet belangrijk vind, maar merk dat ik soms toch teleurgesteld ben als het aantal views achterblijft. Dus ergens zoek ik de aandacht, of misschien nog meer de bevestiging, dat ik goed genoeg ben om gelezen te worden.
Bedankt voor je uitgebreide reactie! Tot op zekere hoogte vinden we aandacht natuurlijk altijd fijn maar het is denk ik waar de grens ligt.
héél mooi geschreven.
Dankjewel!
Mooi geschreven! Ik blog toch vooral omdat ik graag mijn creativiteit wil delen. Dat daar leuke reacties op komen, en je zelfs eventueel geld ermee kan verdienen, is mooi meegenomen. Ik denk dat niemand dat ontkent, maar het is niet de reden om te gaan bloggen.
Jij bedankt voor je mooie reactie!
er zijn mensen die alleen bloggen voor de producten en alleen gefocussed zijn op bezoekersaantallen en cijfers maar voor de aandacht? zo heb ik het nooit echt bekeken >_<; ik vind het best wel een doelloze opmerking van diegene. dan is heel twitter/fb/instagram voor personen met aandacht tekort. als mensen het leuk vinden te delen wat zij doen dan who cares. ik denk dat de meeste bloggen voor zichzelf en die het niet doen stoppen toch na een tijdje.
Mooi gezegd. Dankjewel voor je uitgebreide reactie!
Mooi geschreven! Ik schrijf zelf vooral omdat ik iets te doen wil hebben en omdat ik een enorme uitsteller ben en ik op deze manier toch door “moet” gaan, haha. Plus ik vind het enorm leuk!
Dat herken ik ook wel ja!
Goh ja, ik moet toegeven dat ik hier zelf ook wel eens over nagedacht heb. Ben ik niet gewoon iemand die aandacht tekort komt? Maar mijn antwoord was ook direct heel stellig: nee! Ik hou van schrijven. Ik heb moeite met praten, maar schrijven gaat mij zo gemakkelijk af. Het werkt therapeutisch, absoluut. Het is voor mij vergelijkbaar met mensen die als hobby hebben muziek maken, tekenen, schilderen, fotograferen. Het is een expressie waar ik enorm veel voldoening uithaal. Een stukje aandacht is fijn, maar wel met de gedachte erachter dat het me steunt en dat ik anderen steun. Pure aandacht ben ik liever kwijt dan rijk. Ik herken wat dat betreft veel in jouw verhaal. Ik kan ook nog zeker van jouw leren. Wat je zei gisteren in de reactie op een artikel van mij en nu zeg je het weer: “Ik ben al jaren geleden gestopt met te proberen aan de verwachtingen van de maatschappij of van anderen te voldoen. Het is mijn leven, ik doe ermee wat ik wil.” Deze ga ik echt letterlijk opschrijven voor mezelf.
Bedankt voor je mooie woorden! Altijd leuk als mensen zo uitgebreid reageren!